محسن کریمی در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در شهرکرد، از ثبت یک رویداد مهم در پایش تنوع زیستی چهارمحال‌وبختیاری خبر داد و اظهار داشت: در سرشماری پاییزه منطقه حفاظت‌شده سبزکوه، مشاهده یک فرد هوبره ــ پرنده‌ای ارزشمند و آسیب‌پذیر در فهرست سرخ IUCN ــ ثبت شده است.

مدیرکل حفاظت محیط زیست استان این مشاهده را رخدادی کم‌سابقه دانست که بار دیگر اهمیت زیستگاه‌های استان را برجسته می‌کند و توضیح داد: مشاهده هوبره در حاشیه سبزکوه پس از چندین سال، نشان‌دهنده آن است که زیستگاه‌های استان همچنان از توان اکولوژیک لازم برای حضور گونه‌های حساس برخوردارند و می‌توانند نقشی جدی در حفاظت از گونه‌های مهاجر ایفا کنند.

وی با اشاره به ویژگی‌های این پرنده گفت: هوبره با نام علمی Chlamydotis macqueenii یکی از گونه‌های شاخص مناطق خشک و نیمه‌خشک است که به‌دلیل تخریب زیستگاه، قاچاق و فشارهای انسانی، با کاهش شدید جمعیت روبه‌رو شده و مشاهده آن در چهارمحال‌وبختیاری بسیار نادر است.

مدیرکل حفاظت محیط‌زیست استان چهارمحال و بختیاری افزود: ثبت این رخداد توسط محیط‌بان روح‌الله عسگری انجام شده و از ارزش حفاظتی بالایی برخوردار است.چنین مشاهداتی اهمیت استمرار پایش‌های تخصصی، تقویت حفاظت فیزیکی و اعمال محدودیت‌های لازم در زیستگاه‌های حساس را بیش از پیش آشکار می‌کند.

مشخصات پرنده نادر هوبره آسیایی

به گزارش تسنیم، هوبره آسیایی با نام علمی Chlamydotis macqueenii یکی از مهم‌ترین و شاخص‌ترین پرندگان مناطق بیابانی و نیمه‌بیابانی آسیا است. این پرنده به‌عنوان نماد زیست‌بوم‌های خشک شناخته می‌شود و به دلیل رفتار مخفی‌کارانه، ظاهر سازگار با محیط و حساسیت بالا نسبت به تغییرات اکولوژیک، همواره مورد توجه پژوهشگران و سازمان‌های حفاظتی بوده است. هوبره از خانواده تَراکوهاست و با قامت کشیده، بال‌های پهن و بدن استتار شده، در میان دشت‌ها و بیابان‌ها به‌خوبی از دید پنهان می‌ماند.

زیستگاه اصلی هوبره در مناطق خشک ایران، پاکستان، ترکمنستان، افغانستان و بخش‌هایی از شبه‌جزیره عربستان قرار دارد. این پرنده معمولاً در دشت‌های باز، اراضی بایر، تپه‌زارهای کم‌ارتفاع و حاشیه بیابان‌ها زندگی می‌کند.

ایران یکی از مهم‌ترین کریدورهای مهاجرت و زمستان‌گذرانی این گونه به شمار می‌رود و مشاهده آن نشانه سلامت نسبی زیستگاه‌های طبیعی است. حضور دوباره هوبره در مناطقی مانند سبزکوه استان چهارمحال و بختیاری، بیانگر آن است که این پهنه‌ها هنوز ظرفیت اکولوژیک لازم برای حفظ گونه‌های حساس را دارند.

انتهای پیام/7540/