به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از اویل‌پرایس، آمریکا در روز چهارشنبه یکی از مداخلات دریایی سرنوشت‌ساز خود را انجام داد و یک نفتکش حامل نفت خام را که ادعا می‌کرد به انتقال نفت تحریم شده ونزوئلا و ایران مشغول است توقیف کرد.
این عملیات به‌عنوان ضربه‌ای قاطع به جریان‌های غیرقانونی نفت ارائه شد، اما ظرف چند ساعت ونزوئلا آن را با عنوان «دزدی دریایی دولتی» محکوم کرد و واکنش‌ها در داخل آمریکا هم به همان اندازه تند بود. چندین قانون‌گذار آمریکایی علناً هشدار دادند این اقدام خطر شعله‌ور شدن یک درگیری گسترده‌تر را دارد.
وقتی نمایندگان جمهوری‌خواه و دموکرات آمریکا هر دو بر سر یک ترس واحد متحد می‌شوند، نشانه آن است که چیزی به‌مراتب جدی‌تر از یک اقدام معمول برای اجرام تحریم‌ها درحال وقوع است.
در واقعیت این اقدام نمایش قدرت نیست بلکه نشانه دیگری است که دولت ترامپ امنیت انرژی آمریکا و غرب را تضعیف می‌کند.

آن‌چه آمریکا نادیده می‌گیرد سابقه طولانی چنین اقداماتی است که هرگز به دستاورد راهبردی منجر نشده است. در عوض، این اقدامات ونزوئلا را بیش‌از پیش به چین و روسیه نزدیک می‌کند، به زنجیره‌های عرضه آسیب می‌زند و بی‌ثباتی جهانی را تشدید می‌کند. چین درحال‌حاضر بین 55 تا 90 درصد از صادرات نفت ونزوئلا را جذب می‌کند. محموله‌های ارسالی به این کشور در نوامبر سال جاری میلادی به حدود 746 هزار بشکه در روز رسید که بالاترین سطح از اواسط 2023 محسوب می‌شود. در همین حین، میعانات گازی ایران و نفتای روسی هم به‌عنوان رقیق‌کننده‌های کلیدی جایگزین شده‌ و جریان نفت سنگین ونزوئلا به خریداران آسیایی را حفظ کرده‌اند.
توقیف اخیر هم از همین الگو پیروی و دسترسی غرب را محدود می‌کند. تأثیر این اقدام بر ایالات بر آمریکا فوری و قابل‌پیش‌بینی است. در شرایطی که عرضه جهانی تحت فشار قرار دارد و قیمت‌ها روزبه‌روز بی‌ثبات‌تر می‌شوند، به‌سختی می‌توان درک کرد توقیف این نفتکش در دریا چگونه منافع آمریکا را حفظ می‌کند.
حدود 90 درصد از صادرات نفت ونزوئلا به آمریکا به «گالف کوست» می‌رود و بازار جایگزین برای آن محدود است. وقتی این محموله‌ها مختل شوند، پالایشگاه‌های آمریکا مجبورند به منابع دورتر و اغلب گران‌تر در سایر مناطق روی آورند که زمان سفر را طولانی‌تر و هزینه حمل‌ونقل را بالاتر می‌برد. این امر در نهایت بر قیمت‌هایی که خانواده‌های آمریکایی پرداخت می‌کنند نمایان می‌شود.
بسیاری از تحلیلگران طی سال گذشته هشدار داده‌اند هر گونه کاهش چشمگیر عرضه نفت ونزوئلا به آمریکا پالایشگاه‌های گالف کوست را با کمبود شدید نفت سنگین مواجه می‌کند و با توجه به مشکلات تولید در مکزیک و محدودیت‌های جریان نفت کانادا، جایگزین‌های محدودی برای آن وجود دارد.
درواقع، تنش‌ها در نزدیکی ونزوئلا می‌تواند واردات حیاتی نفت از پروژه‌های مشارکتی شورون را به خطر انداخته و موج دیگری از افزایش قیمت سوخت را در تحریک کند. بنابراین این توقیف امنیت آمریکا را تقویت نمی‌کند بلکه بیشتر شبیه به دزدی دریایی بین‌المللی است که خطوط تأمین را تضعیف کرده و پیروزی تبلیغاتی آسانی را به رقبایی می‌دهد که می‌گویند آمریکا از قانون دریایی برای زورگویی به کشورهای ضعیف‌تر و دست‌کاری بازارهای جهانی سوءاستفاده می‌کند.
واشنگتن هیچ پایه قانونی برای این نوع عملیات ندارد. تحریم‌های آمریکا اقدامات یک‌جانبه‌ای هستند که در آب‌های آزاد اعتبار قانونی ندارند و تنها در محدوده قضایی این کشور علیه شهروندان آمریکایی قابل اجرایی هستند.
 این درک که امنیت انرژی آمریکا به همکاری پایدار وابسته است و نه مصادره غیرقانونی، می‌تواند سیاست‌گذاران و تحلیلگران را به حمایت از تعامل به‌جای درگیری ترغیب کند.
انتهای پیام/12