به گزارش خبرگزاری تسنیم از بیرجند، خراسان جنوبی به‌زودی میزبان رئیس‌جمهور دولت چهاردهم خواهد بود؛ سفری که برای مردم این استان فراتر از یک برنامه تشریفاتی است. این حضور، برای استانی که سال‌ها با کم‌برخورداری، فاصله از مرکز تصمیم‌گیری و انباشت پروژه‌های نیمه‌تمام مواجه بوده، حکم یک آزمون جدی را دارد؛ آزمونی برای سنجش اراده دولت در تحقق توسعه متوازن و پاسخ به مطالبات به‌حق مردم.

آنچه این روزها تحت عنوان «بسته مطالبات 12 شهرستان» روی میز رئیس‌جمهور قرار می‌گیرد صرفاً فهرستی از پروژه‌ها نیست بلکه حاصل سال‌ها پیگیری، صبر اجتماعی و نیازهای انباشته‌ای است که از مرکز استان تا مرزهای شرقی امتداد یافته است. مرور این مطالبات نشان می‌دهد خواسته مشترک همه شهرستان‌ها، تکمیل زیرساخت‌های حیاتی در حوزه‌های آب، راه، درمان و انرژی است؛ حوزه‌هایی که ضعف یا نبود آن‌ها، مستقیماً کیفیت زندگی مردم و روند توسعه اقتصادی استان را تحت تأثیر قرار داده است.

بیرجند به‌عنوان مرکز استان با وجود تمرکز جمعیتی و اداری همچنان با فرسودگی مزمن زیرساخت‌ها مواجه است. شبکه آب شرب با قدمتی بیش از یک قرن، کمبود صدها کلاس درس، ضعف زیرساخت‌های درمانی و ناتمام‌ماندن طرح‌های عمرانی، نشان می‌دهد حتی قلب اداری خراسان جنوبی نیز از توسعه پایدار بی‌نصیب مانده است. این وضعیت زمانی نگران‌کننده‌تر می‌شود که بدانیم توسعه بیرجند، پیشران رشد سایر شهرستان‌هاست و تعلل در رفع این چالش‌ها، کل استان را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

در شهرستان‌های مرزی مانند درمیان، زیرکوه، سربیشه و نهبندان، مسئله فقط توسعه نیست؛ مسئله ماندگاری جمعیت و پایداری سکونت است. بن‌بست‌های جغرافیایی، راه‌های ناایمن، نبود بازارچه‌های مرزی فعال، کمبود آب پایدار و ضعف شبکه برق، موجب شده بخش مهمی از ظرفیت‌های انسانی و اقتصادی این مناطق بلااستفاده بماند. این در حالی است که همین شهرستان‌ها نقش مهمی در امنیت، تجارت مرزی و تثبیت جمعیت در شرق کشور دارند و بی‌توجهی به آن‌ها، هزینه‌ای فراتر از سطح استانی به کشور تحمیل می‌کند.

مطالبه دیرینه مردم سرایان برای احداث بیمارستان، نمادی روشن از فاصله میان نیازهای واقعی و تصمیم‌گیری‌های کلان است. مردمی که زمین اهدا کرده‌اند، خیر سلامت شده‌اند و در سخت‌ترین شرایط همراهی کرده‌اند، همچنان از حداقل خدمات درمانی محروم‌اند. چنین نمونه‌هایی به‌خوبی نشان می‌دهد مسئله خراسان جنوبی صرفاً کمبود اعتبار نیست، بلکه به نحوه اولویت‌بندی در سطح ملی بازمی‌گردد.

در کنار این چالش‌ها، خراسان جنوبی استانی سرشار از ظرفیت است. معادن غنی، ذخایر قابل توجه زغال‌سنگ، ظرفیت بالای انرژی‌های تجدیدپذیر، گردشگری کویری و تاریخی و محصولات کشاورزی خاص، مزیت‌هایی هستند که می‌توانند این استان را به یکی از قطب‌های اقتصادی شرق کشور تبدیل کنند. اما این ظرفیت‌ها بدون جاده ایمن، برق پایدار، آب مطمئن و خدمات درمانی کافی، هرگز به ثروت پایدار و اشتغال مولد تبدیل نخواهند شد.

از این منظر، سفر رئیس‌جمهور به خراسان جنوبی یک آزمون حکمرانی است؛ آزمونی برای سنجش میزان باور دولت چهاردهم به عدالت منطقه‌ای و توسعه متوازن سرزمینی. مردم استان بارها شاهد تصویب پروژه‌ها و وعده‌های سالانه بوده‌اند؛ آنچه امروز انتظار می‌رود، نه فهرست بلندبالای مصوبات، بلکه تصمیم‌های محدود، شفاف و قابل اجراست؛ تصمیم‌هایی با زمان‌بندی مشخص، منابع مالی روشن و ضمانت اجرایی واقعی است.

نکته مهم دیگر، توجه هم‌زمان به مرکز استان و شهرستان‌های کمتر برخوردار و مرزی است. توسعه اگر عادلانه نباشد، پایدار نخواهد بود. تمرکز صرف بر پروژه‌های شاخص، بدون دیدن حاشیه‌ها، شکاف توسعه‌ای را عمیق‌تر می‌کند؛ شکافی که خراسان جنوبی سال‌هاست با آن مواجه است و ترمیم آن، نیازمند نگاهی متوازن و مسئولانه از سوی دولت است.

امروز نگاه مردم خراسان جنوبی به این سفر دوخته شده است نه به‌عنوان یک رویداد خبری، بلکه به‌عنوان فرصتی برای تغییر رویکرد. اگر دولت چهاردهم بتواند از این سفر به‌عنوان نقطه آغاز یک برنامه عملیاتی، دقیق و زمان‌بندی‌شده استفاده کند، این استان می‌تواند از حاشیه نقشه توسعه کشور به متن بازگردد. در غیر این صورت، این سفر نیز به فهرست وعده‌هایی اضافه خواهد شد که مردم سال‌هاست آن‌ها را شنیده‌اند.

خراسان جنوبی امروز بیش از هر چیز، به تصمیم نیاز دارد؛ تصمیم‌هایی که نه‌تنها پروژه‌ها، بلکه امید اجتماعی را نیز احیا کند. این سفر می‌تواند آغاز آن باشد.

انتهای پیام/ 260