کروم بالا (حدود 11 تا 13 درصد) هم در فرآیند حرارت‌دهی، با کربن ترکیب شده و ذرات بسیار سخت و ریز سنگی به نام کاربید کروم را در داخل فلز ایجاد می‌کند. این کاربیدها، مثل میلیون‌ها دانه الماس ریز، در برابر هر نوع ساییدگی، فوق‌العاده مقاوم عمل می‌کنند.

ترکیب شیمیایی فولاد k100

ترکیب شیمیایی فولاد K100 شامل:

ویژگی‌های گرید 1.2080

فولاد k100 ویژگی‌های بسیار خوبی دارد که عبارتند از:

1. مقاومت به سایش

کاربیدهای سخت کروم، جلوی خورده شدن و فرسوده شدن سطح ابزار را می‌گیرند. این یعنی ابزارهای شما دیرتر کُند می‌شوند و در نتیجه، هزینه‌های تعمیر و تعویض پایین می‌آید.

2. قابلیت سخت شدن تا عمق زیاد

به لطف کروم بالا، حتی اگر یک قطعه نسبتا ضخیم از K100 را حرارت دهید، فولاد می‌تواند در تمام قسمت‌ها، حتی در مرکز، سخت شود. سختی نهایی این فولاد می‌تواند به 62 تا 64 راکول سی (HRC)برسد که برای برش و پانچ کردن مواد بسیار عالی است.

3. ثبات ابعادی مناسب

وقتی فولاد را حرارت می‌دهید و سریع سرد می‌کنید (عملیات سخت‌کاری)، کمی تغییر شکل می‌دهد. K100 به گونه‌ای طراحی شده که این تغییر شکل یا تاب برداشتن در آن کمتر باشد.

4. تحمل ضربه متوسط

می‌دانیم که هرچه فولادی سخت‌تر باشد، شکننده‌تر می‌شود. فولاد K100 هم به‌خاطر سختی بسیار زیاد، تحمل ضربه ناگهانی یا شوک‌های شدید را تا حد متوسط دارد. بنابراین، برای کاربردهایی که مدام ضربه می‌خورند، شاید نیاز به آلیاژهای دیگری باشد.

کاربردها فولاد K100

گرید K100، در هرجایی که نیاز به برش دقیق و مقاومت بالا در برابر سایش باشد، کاربرد دارد:

1. ابزارهای برش و پانچ

• قالب‌های برش (سنبه و ماتریس): برای برشکاری دقیق ورق‌های نازک و ضخیم فلزی.
• پانچ‌ها و قالب‌های سوراخ‌کاری: ساخت ابزارهایی که مواد را سوراخ می‌کنند.
• تیغه‌های صنعتی سنگین: تیغه‌های بزرگی که در کارخانه‌های کاغذ، پلاستیک یا بازیافت استفاده می‌شوند.

2. ابزارهای شکل‌دهی و فرم‌دهی

• قالب‌های کشش عمیق: برای ساخت قطعات توخالی مثل سینک یا بدنه کپسول‌ها.
• غلتک‌های نوردی: غلطک‌هایی که در دمای اتاق، ضخامت ورق‌های فلزی را کاهش می‌دهند.

3. ابزارهای اندازه‌گیری و قالب‌های پلاستیک

گیج‌ها و ابزارهای کنترل کیفیت: ابزارهایی که برای اندازه‌گیری دقیق قطعات تولیدی استفاده می‌شوند.

قالب‌های تزریق پلاستیک ساینده: وقتی پلاستیک‌هایی مثل فایبرگلاس (که پر از ذرات سخت و ساینده هستند) تزریق می‌شوند، این فولاد برای مقاومت قالب، مناسب است.

 

 

 

عملیات حرارتی فولاد 1.2080 یا K100

عملیات حرارتی خواص فولاد را توسعه می‌دهد. این فرآیند به شرح زیر است:

1. آنیل کاری (نرم کردن)

فولادی که به دست شما می‌رسد، معمولا در حالت آنیل شده است، یعنی قبلا نرم شده تا بتوان آن را با دقت ماشین‌کاری کرد. در آنیل‌کاری، فولاد را تا حدود 800 تا 850 درجه سانتی‌گرادگرم می‌کنند و سپس آن را بسیار آهسته (مثلا در طول چند ساعت) در کوره سرد می‌کنند. این مرحله، باعث می‌شود سختی به حدود 250 برینل کاهش پیدا کرده تا برای ماشین‌کاری آماده شود.

2. سخت‌کاری (کوئنچ)

در این مرحله، فولاد را تا دمای بالا (بین 950 تا 1020 درجه سانتی‌گراد) گرم می‌کنند. قبل از آن، حتما باید آن را به آرامی پیش‌گرم کرد تا شوک حرارتی باعث ترک خوردن نشود.

در مرحله سرد کردن سریع (کوئنچ)، فولاد باید به سرعت سرد شود تا ساختار داخلی آن (مارتنزیت) شکل بگیرد و سخت شود. محیط سرد کردن می‌تواند روغن داغ، حمام نمک یا هوای فشرده باشد.

3. تمپرینگ (برگشت دادن)

تمپرینگ، کمی از سختی فولاد را کم می‌کند تا در عوض، مقاومت آن در برابر شکستگی و ترک بیشتر شود. این مرحله، معمولا در دمای پایین (150 تا 250 درجه سانتی‌گراد) انجام می‌شود. برای K100، توصیه می‌شود که این کار حداقل دو بار تکرار شود تا نتیجه پایدارتر باشد و از تغییر شکل‌های ناخواسته در آینده جلوگیری شود.

مقایسه فولاد K100 با D2

مقایسه فولاد K100 با D2 یا همان 1.2379 را در جدول زیر مشاهده می‌کنید:

اگر برای ابزار شما، مقاومت به سایش، حرف اول و آخر را می‌زند، K100 یا D3 بهترین انتخاب است. اما اگر پروژه شما کمی شوک و ضربه هم دارد، ممکن است D2 گزینه کمی مطمئن‌تری باشد. در پایان، فولاد K100، به ما کمک می‌کند تا ابزارهایی بسازیم که دوام بیاورند، هزینه‌های تعویض را کاهش دهند و خط تولید را با کمترین وقفه فعال نگه دارند.

"این مطلب تبلیغاتی است"