به گزارش خبرگزاری تسنیم از سنندج، دسترسی به داروهای حیاتی، یکی از بدیهی‌ترین الزامات نظام سلامت است؛ موضوعی که در حوزه مادر و نوزاد، مستقیماً با جان انسان‌ها گره خورده و کوچک‌ترین اختلال در آن می‌تواند پیامدهای جبران‌ناپذیری داشته باشد.

داروی «میزوپروستول» یکی از داروهای کلیدی در القای زایمان و کنترل خونریزی‌های پس از زایمان است؛ دارویی که نبود آن، تصمیم‌های درمانی را محدود و ریسک مداخله‌های پرخطرتر را افزایش می‌دهد و روند القای سقط‌های قانونی را مختل کرده و روش های جایگزین باعث طولانی‌تر شدن پروسه و نارضایتی بیماران می‌شود.

در سال‌های اخیر، سیاست‌های جمعیتی کشور، بارها بر ضرورت حمایت از مادران باردار و تأمین زایمان ایمن تأکید کرده‌اند؛ اما تحقق این سیاست‌ها بدون تأمین ساده‌ترین ملزومات دارویی، عملاً به شعار تقلیل پیدا می‌کند.

استان کردستان و به‌ویژه شهر سنندج، به‌عنوان قطب درمانی منطقه، میزبان بیماران متعددی از شهرها و حتی استان‌های همجوار است. اختلال در تأمین دارو در چنین مراکزی، دامنه‌ای فراتر از یک شهر دارد.

با این حال، گزارش‌های میدانی حاکی از آن است که یکی از داروهای پایه‌ای مامایی، مدتی است در برخی بیمارستان‌های سنندج موجود نیست؛ موضوعی که نگرانی جدی کادر درمان را به دنبال داشته است.

کمبود میزوپروستول، صرفاً یک مسئله دارویی نیست؛ نشانه‌ای از ضعف در زنجیره تأمین و مدیریت داروست که پیامدهای آن مستقیماً متوجه مادران و نوزادان می‌شود.

بررسی‌های خبرنگار تسنیم و گفت‌وگو با پزشکان و ماماهای یکی از بیمارستان‌های سنندج نشان می‌دهد داروی «میزوپروستول» که کاربرد اصلی آن در القای زایمان و کنترل خونریزی‌های پس از زایمان است، در این مرکز درمانی موجود نیست یا اگر هم هست، تعداد محدود است.

به گفته کادر درمان، نبود این دارو باعث اختلال در روند درمان شده و در برخی موارد، پزشکان و ماماها ناچار شده‌اند از روش‌های جایگزین استفاده کنند؛ روش‌هایی که هم زمان‌برتر است و هم در برخی شرایط، ریسک بالاتری برای مادر به همراه دارد.

یکی از ماماهای شاغل در این بیمارستان می‌گوید: میزوپروستول جزو داروهای پایه‌ای مامایی است و نبود آن دست ما را در مدیریت زایمان و کنترل خونریزی می‌بندد. استفاده از جایگزین‌ها همیشه بهترین گزینه نیست، اما وقتی دارو نیست، انتخاب دیگری باقی نمی‌ماند.

پزشکان نیز معتقدند کمبود چنین دارویی در بیمارستان‌های دولتی، آن هم در شرایطی که بر افزایش جمعیت و زایمان ایمن تأکید می‌شود، قابل توجیه نیست. آن‌ها هشدار می‌دهند ادامه این وضعیت می‌تواند فشار کاری کادر درمان را افزایش داده و احتمال بروز عوارض را بالا ببرد.

کمبود داروی میزوپروستول در بیمارستان‌های سنندج، یک نقص ساده تدارکاتی نیست؛ زنگ خطری جدی برای سلامت مادران و نشانه‌ای از ضعف مدیریت دارویی در نظام سلامت است. وقتی دارویی حیاتی برای کنترل خونریزی و القای زایمان در دسترس نیست و کمبود دارد، مسئولیت پیامدهای احتمالی آن متوجه نهادهای تصمیم‌گیر و اجرایی خواهد بود.

دانشگاه علوم پزشکی استان کردستان و وزارت بهداشت باید به‌طور شفاف پاسخ دهند چرا چنین داروی پایه‌ای در مراکز درمانی موجود نیست و چه زمانی این کمبود برطرف می‌شود؟ سلامت مادران، عرصه آزمون و خطا نیست و تأمین داروهای حیاتی، حداقل انتظاری است که نباید به مطالبه رسانه‌ای تبدیل شود.

انتهای پیام/481