لوحتقدیر جای تصمیم را گرفت/تقدیر زیاد، تصمیم کم!
- اخبار استانها
- اخبار کردستان
- 29 آذر 1404 - 10:00
به گزارش خبرگزاری تسنیم از کردستان، روز ملی حملونقل در تقویم رسمی کشور ثبت شده است، اما در در واقعیت اجرایی و میدان اجرا، حملونقل عمرانی همچنان یکی از کمصداترین و کمبرنامهترین بخشهای توسعه باقی مانده و سالهاست قربانی بیاولویتی، تعویق و محافظهکاری مدیریتی شده است. آنچه هر سال در استان کردستان تکرار میشود نه برنامه توسعه، بلکه آیینهای تشریفاتی است؛ تقدیرهایی که بیشتر برای مصرف رسانهای طراحی شدهاند تا حل یک مسئله واقعی. پس از پایان مراسم، نه چیزی تغییر میکند و نه کسی پاسخگوست.
حملونقل عمرانی، برخلاف آنچه در سخنرانیها گفته میشود، حوزهای حاشیهای نیست؛ شریان اجرای پروژههای عمرانی است. با این حال، تصمیمگیران ترجیح دادهاند بهجای سرمایهگذاری واقعی، این بخش را با وعده و آمار اداره کنند. نتیجه روشن است: پروژههایی که روی کاغذ جلو میروند و در عمل با فرسودگی ناوگان و خستگی نیروی انسانی متوقف میشوند.
رانندگان ماشینآلات عمرانی، بهویژه در استانهای کمبرخوردار مانند کردستان، فقط راننده نیستند؛ آنها نقطه اتصال وعدههای توسعه با زمین ناهموار واقعیتاند و عملاً سپر ناکارآمدی ساختار تصمیمسازی شدهاند. آنها نه در جلسات برنامهریزی دیده میشوند و نه در تقسیم منابع سهمی دارند، اما تمام فشار تأخیر، نقص تجهیزات و نارضایتی عمومی مستقیم بر دوش آنها فرود میآید. این همان نقطهای است که بیعدالتی اجرایی، خود را عریان نشان میدهد.
وقتی پروژهای پیش میرود، نام مدیران شنیده میشود و وقتی کار زمین میماند، فشار مستقیم روی بدنه اجرایی و رانندهای است که باید با ناوگان نیمهفرسوده و مسیرهای دشوار کار را جمع کند. تناقضی آشکار و آزاردهنده که دیگر قابل کتمان نیست، شکاف عمیق میان گزارشهای رسمی و واقعیت میدانی است. از «عملکرد ممتاز» و «رتبههای برتر کشوری» سخن گفته میشود، در حالی که ماشینآلاتی که قرار است این افتخارات را محقق کنند، سالهاست از عمر مفید عبور کردهاند. این دوگانه دروغین، نهتنها توسعه نمیسازد، بلکه اعتماد بدنه اجرایی را فرسوده و کیفیت خدمات عمومی را تهدید میکند. این فاصله میان آمارهای افتخارآمیز و واقعیت میدانی، اگر پر نشود، خیلی زود به فرسایش انگیزه و افت کیفیت خدمات ختم میشود.
مشکل حملونقل عمرانی، کمبود تعریف و تمجید و منابع صرف نیست؛ فقدان اراده تصمیمگیری است. نوسازی ناوگان بهدرستی مطالبهای قدیمی است، اما تا زمانی که به یک برنامه الزامآور با زمانبندی شفاف، تأمین مالی مشخص و نظارت قابل سنجش تبدیل نشود، صرفاً یک وعده تکراری باقی میماند. توسعه با «در دست بررسی» پیش نمیرود؛ با تصمیمی که اجرا شود، پیش میرود.
نوسازی ناوگان وقتی معنا دارد که زمانبندی، بودجه و تعهد مشخص داشته باشد، نه اینکه هر سال بهعنوان «خبر خوب» تکرار شود. توسعه با امیدواری پیش نمیرود؛ با تصمیمگیری پیش میرود.
مدیریت توسعه یعنی پذیرش هزینه امروز برای جلوگیری از بحران فردا. اما آنچه امروز دیده میشود، انتقال آگاهانه این هزینه به ضعیفترین حلقه زنجیره اجراست؛ رانندهای که باید با ناوگان فرسوده، مسیرهای پرخطر و توقعات حداکثری، ناکارآمدی ساختاری را جبران کند. این نه مدیریت است و نه توسعه؛ این تعویق بحران است.
مراسم گرامیداشت روز ملی حمل و نقل در بنیاد مسکن استان کردستان و تقدیر از 10 نفر از رانندگان به قید قرعه در حالی برگزار شده که موضع خبرنگار تسنیم به عنوان نماینده افکار عمومی و همین رانندگان زحمتکش، آن است که اگر روز ملی حملونقل قرار است معنایی داشته باشد، باید به روز پاسخگویی تبدیل شود. مدیران باید بهجای تقدیرهای نمادین، گزارش بدهند: چه تعداد ناوگان نوسازی شده، چه بودجهای اختصاص یافته و چه زمانی این چرخه فرسایش متوقف میشود. سکوت در برابر این پرسشها، بهمعنای پذیرش وضعیت موجود است.رانندگانی که ستون اجرای پروژهها هستند، حق دارند بدانند سهمشان از برنامههای آینده چیست.
جمعبندی روشن و ساده اما تلخ است: توسعه با لوح تقدیر ساخته نمیشود. با شجاعت تصمیمگیری، شفافیت در تخصیص منابع و احترام واقعی به نیروی انسانی ساخته میشود. تا زمانی که بار بیتصمیمیها بر دوش رانندگان حملونقل عمرانی گذاشته شود، هر سخن از توسعه، چیزی جز یک روایت تزئینی نخواهد بود. اگر امروز برای نوسازی، حمایت و امنیت شغلی رانندگان هزینه نشود، فردا باید هزینه توقف پروژهها و نارضایتی عمومی را پرداخت کرد.
انتهای پیام/481