خبرگزاری تسنیم- یادداشت: محمد حسین اسدی، فعال فرهنگی و اجتماعی| در آستانه سفر مسعود پزشکیان به استان گلستان، پرسشی جدی ذهن شهروندان و فعالان این منطقه را به خود مشغول کرده است: آیا این سفر سرآغاز فصل نوینی از اقدامات عملی و تحول‌آفرین خواهد بود یا تنها رویدادی تشریفاتی در تقویم کاری دولت ثبت می‌شود؟ مردم گلستان، که طعم محرومیت‌های طولانی و وعده‌های تحقق‌نیافته را چشیده‌اند، این بار چشم به راه نشانه‌های قاطع و بی‌ابهام از عزمی راسخ برای حل مسائل بنیادین خود هستند. آنها نیازی به مراسم استقبال پرطمطراق یا سخنرانی‌های کلیشه‌ای ندارند؛ خواسته‌ای ساده اما عمیق دارند: این سفر را تشریفاتی نکنید.

اگرچه در ادوار گذشته گام‌هایی برای رفع برخی بن‌بست‌ها برداشته شد، اما حجم مشکلات انباشته و گستردگی نیازها، حکایت از مسیری نیمه‌تمام دارد. امروز فرصتی استثنایی پیش روی دولت قرار دارد تا با پرهیز از هرگونه سطحی‌نگری و روزمرگی، تصویری ملموس از کارآمدی و اراده خود در یکی از مناطق دارای اولویت کشور ترسیم کند. تبدیل این فرصت به یک رویداد نمایشی، نه تنها ضربه‌ای به اعتماد عمومی است، بلکه فرسایش جدی در سرمایه اجتماعی دولت به شمار خواهد آمد.

مطالبه اصلی و فوری، معطوف به حوزه اشتغال و صنعت است. اقتصاد گلستان نمی‌تواند برای همیشه بر پایه کشاورزی سنتی و خدمات فصلی متزلزل بایستد. موقعیت ترانزیتی منحصر به فرد و دسترسی به منابع آبی و مرزی، ظرفیتی است که سال‌هاست در پیچ و خم بروکراسی اداری و کم‌توجهی محض، راکد مانده است. پروژه‌های عظیمی چون پتروشیمی گلستان یا شهرک صنعتی اترک، از نمادهای امید به نشانه‌های یاس تبدیل شده‌اند. مردم انتظار دارند در این سفر، نه با وعده‌ای مبهم، بلکه با دستورالعمل فوری برای رفع آخرین موانع و تعیین زمان‌بندی قطعی برای بهره‌برداری از این پروژه‌ها مواجه شوند. سفر رئیس جمهور باید نویدبخش روزهای کاری جدید در کارخانه‌ها باشد، نه تکرار سخنانی درباره ضرورت ایجاد اشتغال.

بخش ترانزیت و تجارت، گنج خفته‌ای است که برای شکوفایی نیازمند اراده‌ای ملی است. گلستان می‌تواند نگین کریدور شمال-جنوب باشد، اما این ظرفیت در غیاب زیرساخت‌های لازم و تصمیمات جسورانه، تنها یک فرضیه باقی مانده است. تکمیل راه‌آهن اینچه‌برون و توسعه بندر خشک، نیازمند تخصیص اعتبارات سنگین و پیگیری مستمر است. آیا در این سفر، قراردادها و تفاهم‌نامه‌های اجرایی جدیدی امضا خواهد شد، یا صرفاً از اهمیت موضوع سخن گفته می‌شود؟ پاسخ به این سوال، میزان جدیت دولت را مشخص می‌کند.

بحران آب، دیگر یک هشدار نیست؛ یک واقعیت تلخ و خفه‌کننده است که زندگی روزمره در شهر و روستا را تحت تاثیر قرار داده است. کشاورزان در اضطراب دائمی و شهروندان با قطعی‌های مکرر دست به گریبانند. مطالبه مردم، شنیدن سخنرانی درباره ارزش آب نیست؛ آنها منتظر اعلام پروتکل فوری برای تسریع در ساخت سدهای نرماب و چایلی و آغاز عملیات اجرایی شیرین‌سازی آب خزر هستند. این سفر باید نقطه عطفی در مدیریت بحران آب استان باشد، وگرنه تنها بر اضطراب مردم افزوده خواهد شد.

در حوزه بهداشت و درمان، فاصله بین شهرهای بزرگ و مناطق محروم استان، شکافی غیرقابل قبول است. پروژه‌های نیمه‌تمام بیمارستانی در شهرهایی مانند گمیشان و گالیکش، نماد ناتمامی توسعه است. آیا در کاروان دولت، برنامه و بودجه مشخصی برای افتتاح این مراکز در سال پیش رو وجود دارد؟ حضور رئیس دولت چهاردهم در گلستان باید به معنای دستور کار قاطع برای تکمیل این طرح‌ها و تأمین پزشک متخصص برای مناطق محروم باشد.

فرهنگ و ورزش، آیینه تمام‌نمای غنای تاریخی و استعدادهای جوان این استان است که در تنگناهای بودجه‌ای و بی‌توجهی، به حاشیه رانده شده‌اند. پروژه‌های فرهنگی بزرگی مانند تالار گرگان در بلاتکلیفی غرق شده‌اند. آیا در برنامه سفر، جایی برای بازدید از این طرح‌های معطل‌مانده و اعلام پشتیبانی مالی قطعی برای آنها وجود دارد؟ حمایت از این بخش، سرمایه‌گذاری بر هویت و نشاط اجتماعی نسل جوان است.

طرح‌های گردشگری مانند جزیره آشوراده نیز پس از سال‌ها کشمکش، امروز نیازمند یک تصمیم نهایی و اجرای سریع هستند. این سفر می‌تواند محرکی برای خروج این پروژه از حالت رکود باشد.

مردم گلستان به تجربه دریافته‌اند که گاه سفرهای رسمی، به جای حل مسئله، خود به بخشی از نمایش تبدیل می‌شوند. آنها امروز بیش از هر زمان دیگری هوشیار و مطالبه‌گرند. آنچه می‌خواهند یک "نقشه راه عملیاتی" است: فهرستی شفاف، زمان‌بندی شده و دارای متولی مشخص و بودجه تعریف‌شده برای مطالبات خود. بزرگ‌ترین آزمون این سفر، خروج از چرخه همیشگی "وعده‌دادن" و ورود به مرحله "اقدام کردن" است.

آقای پزشکیان! مردم گلستان منتظر عکس‌های یادگاری در کنار شما نیستند. آنها منتظر عکس‌های افتتاح پروژه‌های شما هستند. این سفر را با تصمیمات ملموس و دستورات فوری همراه کنید تا در تاریخ این دیار، نه به عنوان یک مهمان رسمی، بلکه به عنوان آغازگر تحولی ماندگار ثبت شوید. فرصت سفر را تشریفاتی نکنید!

انتهای پیام/