به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، روز پنجشنبه، هیئت مدیره مرکز یادبود جان اف کندی برای هنرهای نمایشی به تغییر نام آن به «مرکز یادبود دونالد جی. ترامپ و جان اف کندی برای هنرهای نمایشی» رای داد. نام ترامپ به دستور هیات مدیره منتخب او، تا روز جمعه به صورت فیزیکی بر روی ساختمان اضافه شده بود.

نشریه آمریکایی اسلیت (Slate) در اینباره نوشت: به نظر نمی‌رسد هیات مدیره این مرکز که عمدتا توسط دونالد ترامپ انتخاب شده است، درک کند که یک مرکز «یادبود» به نام کسی نامگذاری می‌شود که فوت کرده است و از این رو نام جدید دلالت بر مرده بودن ترامپ دارد.

نشریه اسلیت تاکید کرد: فریب پوچ بودن غرور ترامپ و چاپلوسی این مقامات دولتی را نخورید: این به هیچ وجه یک حرکت بی‌ضرر نیست. فرهنگ سیاسی آمریکا مدت‌هاست این ایده را رد می‌کند که دارندگان مقام دولتی یا حتی افراد زنده نامشان برای ساختمان‌ها یا مؤسسات انتخاب شوند یا نام و چهره آنها روی پول، سکه یا تمبر پستی قرار گیرند.

پائول فینکلمن، نویسنده این یادداشت معتقد است: این نوع رفتار با یک جمهوری و دموکراسی بیگانه است. این امر در دیکتاتوری‌ها رایج است. آدولف هیتلر، بنیتو موسولینی و فرانسیسکو فرانکو در دوران سلطنت استبدادی خود، چهره‌های وارثان خود را بر روی تمبرها، پول‌ها و سکه‌ها داشتند. جوزف استالین در دوران دیکتاتوری اتحاد جماهیر شوروی و زمانی که یک شهر بزرگ را به نام خود استالینگراد نامگذاری کرد، تصویرش بر روی تمبرهای متعددی ظاهر شد.

فینکلمن استاد تاریخ در دانشگاه شیکاگو، عنوان کرد: اولین تمبرهای ایالات متحده، بنجامین فرانکلین و جورج واشنگتن را دهه‌ها پس از مرگشان به تصویر کشیدند. سکه‌های ما نیز این سنت را منعکس می‌کنند، زیرا آبراهام لینکلن، توماس جفرسون، فرانکلین دی. روزولت، جورج واشنگتن، بنجامین فرانکلین، جان اف کندی، دوایت آیزنهاور، سوزان بی. آنتونی و ساکاگاویا پس از مرگشان چهره‌هایشان بر روی سکه‌ها ضرب می‌شود. از سوی دیگر، دولت مستبد ایالات مؤتلفه آمریکا (مجموع یازده ایالت جنوبی آمریکا بین 1861 تا 1865)، تصاویر رهبران خود را بر روی تمبرها و پول‌ها قرار داد و سنت دیرینه ایالات متحده مبنی بر عدم تجلیل از افراد زنده به این روش‌ها را شکست.

نویسنده در ادامه توضیح داد: سنت‌های مربوط به نامگذاری ساختمان‌ها و مؤسسات در دموکراسی ما نیز مشابه بوده است. این نام‌ها اغلب نتیجه تصمیمات غیرسیاسی و دو حزبی هستند. پایتخت آمریکا تا سال 1802 (سه سال پس از مرگ جورج واشنگتن) زمانی که شهر واشنگتن تأسیس شد، ناحیه کلمبیا نامیده می‌شد. در این زمان واشنگتن به عنوان «پدر» کشور شناخته می‌شد، اما حزب سیاسی او، حزب فدرالیست، دیگر در قدرت نبود.

او افزود: حزب دموکرات-جمهوری‌خواه توماس جفرسون از تغییر نام حمایت کرد. فرودگاه دالس در واشنگتن در دوران دولت دموکرات کندی به نام جان فاستر دالس، وزیر امور خارجه فقید از حزب جمهوری‌خواه، نامگذاری شد. هنگامی که این فرودگاه افتتاح شد، صحبت‌هایی در مورد تغییر نام آن مطرح شد، اما دولت کندی آن را حفظ کرد. شهردار فیورلو لاگاردیا مسئول ایجاد فرودگاه شهری نیویورک بود که در سال 1939 افتتاح شد. کمی قبل از مرگ او بر اثر سرطان و پس از اینکه دیگر شهردار نبود، شهر فرودگاه را به نام او نامگذاری کرد.

فینکلمن همچنین نوشت: به همین ترتیب، کنگره در سال 1998، مدت‌ها پس از ترک سیاست توسط ریگان و چهار سال پس از اعلام ابتلای او به بیماری آلزایمر و با حضور بیل کلینتون از حزب دموکرات در کاخ سفید، نام فرودگاه ملی واشنگتن را به نام رونالد ریگان تغییر داد. موسسات فرهنگی اغلب به نام کسانی نامگذاری می‌شوند که به آنها کمک مالی کرده‌اند، رهبران آنها بوده‌اند یا از نفوذ خود برای ایجاد آنها استفاده کرده‌اند. موزه هنر آمریکایی اسمیتسونیان به نام جیمز اسمیتسون، دانشمند بریتانیایی که در وصیت‌نامه خود هدیه‌ای به این موزه اهدا کرد، نامگذاری شده است. 

او خاطر نشان کرد: (همه اینها) ما را به مرکز کندی می‌رساند. ایده یک مرکز فرهنگی ملی به مدت سه دهه در سیاست آمریکا مطرح بود تا اینکه رئیس جمهور جان اف کندی با استفاده از بودجه عمومی و خصوصی، قانونی برای ایجاد آن تصویب کرد. این مرکز در سال 1971، تقریبا هشت سال پس از ترور جان اف کندی، افتتاح شد. نام رسمی آن مرکز یادبود جان اف کندی برای هنرهای نمایشی بود.

در گزارش این استاد تاریخ در نشریه اسلیت آمده است: ریچارد نیکسون، یک جمهوری‌خواه، هنگام افتتاح آن رئیس جمهور بود. در واقع، کندی در انتخابات ریاست جمهوری 1960 نیکسون را شکست داده بود، اما نیکسون سعی در تغییر نام آن نکرد. او در یک اجرا در تئاتر آیزنهاور که آن هم در سال 1971 افتتاح شد، شرکت کرد. 

به نوشته اسلیت، اکنون ترامپ سنت متفاوت و شوم‌تری را به اجرا گذاشت. نزدیک به 250 سال است که ایالات متحده ساختمان‌ها یا مؤسسات فرهنگی را به نام رهبران سیاسی فعال و زنده، نامگذاری نکرده است. روسای جمهور هرگز هیئت مدیره‌ای را برای یک مؤسسه منصوب نکرده‌اند و سپس آن هیئت مدیره را تحت فشار قرار نداده‌اند تا نام مؤسسه را به نام رئیس جمهور تغییر دهند.

در پایان این یادداشت آمده است: روسای جمهور لوایحی را امضا یا دستور اجرایی را صادر نکرده‌اند تا چیزهایی را به نام خود نامگذاری نمایند. دیکتاتورها، امپراتورها، پیشوایان، تزارها و پادشاهان چنین کارهایی را انجام می‌دهند، زیرا باعث می‌شود احساس خوبی داشته باشند، قدرتمند باشند و غرور شکننده خود را نوازش کنند. روسای جمهور یک جمهوری اینگونه عمل نمی‌کنند.

انتهای پیام/