به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، 13 سال قبل و به طور دقیق‌تر در مرداد 1391، زلزله شهرهای مختلف استان آذربایجان شرقی را تکان داد و منجر به درگذشت و مصدومیت تعدادی از هموطنان و خرابی‌های بسیاری شد.

یکی از این شهرها که آسیب زیادی هم به آن وارد شد، اهر بود. آن زمان تعدادی از ورزشکاران مطرح کشور به کمک رفتند؛ از جمله یوسف کرمی دارنده مدال برنز المپیک و 2 طلای جهان که کمک‌هایی را برای مردم استان زادگاهش جمع‌آوری کرد.

در حین کمک‌های کرمی به مردم، یک کودک 4 ساله چشم او را به خود جلب کرد؛ کودکی معلول که حتی قادر به پوشیدن کفش عادی هم نبود. خانواده این کودک از کرمی درخواست عکس یادگاری کردند و ملی‌پوش پرافتخار تکواندو نیز با بغل کردن این کودک عکس گرفت.

کرمی آن زمان تصور نمی‌کرد که کودک 4 ساله معلول قرار است برای ورزش ایران افتخارآفرین باشد، اما این اتفاق رخ داد و رضا دهقان، کودک 4 ساله آن زمان و نوجوان 17 ساله الان، در آخرین اعزام خوش درخشید و پرچم ایران را به اهتزاز درآورد.

دهقان در رشته پاراشنا و جریان اعزام اخیر به بازی‌های پاراآسیایی جوانان، موفق به کسب 5 مدال، شامل 2 نقره و 3 برنز شد.

شاید دهقان درک زیادی از گرفتن عکس یادگاری با قهرمان تکواندو جهان نداشت، اما هرچه بزرگتر شد، فهمید که چه افتخار بزرگی نصیبش شده و سعی کرد تاثیر همان اتفاق ساده را در زندگی‌اش لمس کند.

این نوجوان 17 ساله در گفت‌وگو با خبرگزاری تسنیم، درباره عکس یادگاری‌اش با یوسف کرمی اظهار داشت: کرمی به همراه دوستانش به اهر آمده بود تا به زلزله‌زدگان کمک کند و شرایط آنها بهتر شود. او و دوستانش به بچه‌ها وسیله و کفش می‌دادند. زمانی که کرمی مرا دید، می‌خواست به من کفش بدهم، اما با توجه به اینکه من از ناحیه پا مشکل دارم و نمی‌توانم کفش عادی بپوشم، این کار انجام نشد. در واقع آن زمان پروتز نداشتم که بتوانم کفش بپوشم. با این وجود یوسف کرمی گفته بود که می‌خواهد حتماً به من کمک کند. با توجه به شرایطی که داشتم، خانواده گفت که من و او عکس یادگاری بگیریم و این را نگه می‌داریم و او نیز این کار را انجام داد. 

وی ادامه داد: وقتی در امارات مدال گرفتم، یکی از اقوام عکس را برای کرمی فرستاده و گفته بود که من (رضا دهقان) همان پسری هستم که در زمان زلزله عکس گرفت. کرمی هم گفته بود «از اینکه پسر بچه‌ای که محدودیت داشت و بغلش کردم، روزی بتواند روی سکو بایستد و مدال آور باشد، نمی‌توانم حسم را بیان کنم.» من بعد از بازگشت از امارات با کرمی صحبت و تشکر کردم و او نیز آرزو کرد که روزی به پارالمپیک بروم و مدال بگیرم.

رضا دهقان که از ناحیه دست چپ، دست راست و پای چپ دچار معلولیت است، درباره تاثیر همان عکس یادگاری در زندگی‌اش گفت: زمانی که آن عکس را گرفته بودیم، نمی‌دانستم که یوسف کرمی چقدر بزرگ است و مدال المپیک و جهان دارد، اما از یک سنی به بعد که درک کردم، هر بار به اداره کل ورزش و جوانان استان می‌رفتم، عکس یوسف کرمی را روی دیوار می‌دیدم و به اینکه با او عکس دارم، افتخار می‌‌کردم. به همین دلیل همیشه تلاش می‌کنم بتوانم مثل او باشم و افتخارات زیادی را بدست بیاورم. 

این ورزشکار 17 ساله رشته پاراشنا درباره حضورش در ورزش و تاثیر آن بر روی زندگی‌اش عنوان کرد: خانواده‌ام دوست داشتند من کسی باشم که با وجود معلولیت، خیلی راحت در اجتماع زندگی می‌کنم و اینطوری نباشد که به واسطه همین معلولیت خجالت بکشم. به همین دلیل از بچگی مرا با خودشان به اماکن مختلف می‌بردند تا خجالتم از بین برود و این شرایط را قبول کنم. آنها در ورزش هم می‌گفتند با توجه به اینکه در کنار همسن و سال‌های خودم هستم، می‌توانم راحت‌تر خودم را پیدا کنم. وقتی وارد ورزش شدم، فکر می‌کردم استعداد این کار را ندارم، ولی تمریناتم را به طور مستمر انجام دادم. از سه، چهار سال قبل به بعد تمرینات جدی‌تری داشتم و هدف‌گذاری کردم که به پاراآسیایی جوانان بروم که انجام شد. من به شنا رفتم که فقط یاد بگیرم و سرگرم شوم، اما ماندگار شدم و پیشرفت زیادی داشتم.

دهقان با تقدیر از مسئولان شهر محل زندگی‌اش که برایش مراسم استقبال به راه انداختند، درباره عملکردش در بازی های پاراآسیایی جوانان و همچنین اهداف پیش‌روی خود گفت: از عملکردم راضی بودم. همانطور که از قبل برنامه‌ریزی کرده بودم، تمرینات خوبی داشتم و انتظار هم عملکرد را هم داشتم و همه توانم را نشان دادم. این اولین رویداد بین‌المللی‌ام بود. حالا اهداف بزرگتری در ذهن دارم و می‌خواهم نه تنها به طلای بزرگسالان آسیا برسم، بلکه عضو کاروان ایران در پاراآسیایی 2026 ناگویا و پارالمپیک 2028 لس‌آنجلس باشم.

انتهای پیام/