به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم؛ دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا از نخستین روزهای آغاز دور دوم ریاست جمهوری خود با اتکا به شعار «اول آمریکا» مدعی شده است که سیاست خارجی این کشور از این پس در هر شرایطی تامین منافع دولت و شهروندان این کشور را در صدر اولویت های خود قرار خواهد داد و در این موضوع هیچ تفاوتی بین متحدان، رقبا و دشمنان آمریکا نخواهد بود.

این مسئله زمینه ساز نگرانی و دلخوری برخی از متحدان سنتی آمریکا همچون رژیم صهیونیستی شد تا جایی که برخی از متحدان آمریکا در اروپا و دیگر نقاط جهان در صدد بازنگری در روابط تجاری، سیاسی‌، امنیتی و نظامی خود با آمریکا برآمدند. شاید به همین خاطر بود که بنیامین نتانیاهو ، نخست وزیر رژیم صهیونیستی روز گذشته در جریان سخنرانی خود از برنامه نظامی 110 میلیارد دلاری این رژیم برای توسعه صنعت نظامی اسرائیل در یک دهه آینده پرده برداشت و افزود اسرائیل قصد دارد با توسعه صنایع نظامی خود، امنیت و صنعت نظامی این رژیم را حتی از کشورهای دوست و متحد تل آویو مستقل سازد.

رویکرد منفعت طلبانه آمریکای ترامپ حتی در قبال مهم ترین متحد کاخ سفید در غرب آسیا یعنی رژیم صهیونیستی در پرونده های متعددی همچون افزایش تعرفه واردات کالاها از سرزمین های اشغالی به آمریکا تا سطح 17 درصد، فشار در زمینه انعقاد قراردادگازی میان مصر و اسرائیل، توافق تجاری واشنگتن-تل آویو در زمینه تعرفه های کشاورزی، ایجاد پایگاه نظامی کریات گات در داخل سرزمین های اشغالی برای استقرار نظامیان بین المللی برای نظارت بر آتش بس در نوار غزه، بی توجهی نسبت به تقویت قدرت رقبای منطقه ای اسرائیل در منطقه به ویژه ترکیه و کشورهای شورای همکاری خلیج فارس با انعقاد قراردادهای عظیم نظامی و تسلیحاتی و در نهایت مداخله در پرونده عفو نتانیاهو قابل فهم است.

 در واقع ترامپ تصمیم گرفته است اهدافش در این منطقه را در صورت لزوم با تعیین تکلیف برای مقامات اسرائیلی پیش ببرد. این موضوع پس از پذیرش مشارکت با نتانیاهو در حمله به ایران و هدف قرار دادن تأسیسات هسته‌ای کشورمان، تبدیل به یک اصل در رویکرد ترامپ شده است که در ادامه به مهمترین آنها اشاره می‌شود:

 

منافع آمریکا در قرارداد گازی بین مصر و اسرائیل

چند روز قبل خبر امضای قرارداد گازی بین اسرائیل و مصر به ارزش 112 میلیارد شکل (35 میلیارد دلار) رسانه‌ای شد. تا پیش از انتشار این خبر، گزارش‌هایی در مورد عدم تمایل نتانیاهو و الی کوهن، وزیر انرژی اسرائیل برای نهایی کردن این قرارداد منتشر شد که مؤید آن بود اسرائیلی‌ها تمایلی به این توافق ندارند. اما در نهایت تحت فشار آمریکا، این قرارداد به امضا رسید. در واکنش به این اتفاق، حساب رسمی وزارت امور خارجه ایالات متحده در شبکه X در توئیتی نوشت: «تایید اسرائیل در مورد توافق 35 میلیارد دلاری گاز طبیعی شورون با مصر، یک پیروزی بزرگ برای تجارت و همکاری منطقه‌ای آمریکا است. این توافق نه تنها امنیت انرژی را تقویت می‌کند، بلکه از تلاش‌های گسترده‌تر برای تثبیت و بازسازی غزه نیز پشتیبانی می‌کند.»

از دید تحلیلگر شبکه 12 تلویزیون رژیم صهیونیستی، این توییت مهم بود؛ زیرا نشان می‌دهد که ترامپ سبک جدیدی از مذاکره را آغاز کرده است. بررسی توافق مذکور مشخص می‌کند این یک معامله توسط شورون، غول انرژی آمریکایی و یک «پیروزی بزرگ برای تجارت آمریکایی» است. این بدان معناست که آمریکایی‌ها خود را نه تنها به عنوان واسطه، بلکه به عنوان ذینفع در همه معاملات دیگر کشورها می‌پندارد، همانطور که با رویکرد «اول آمریکا»ی ترامپ مطابقت دارد.

شرکت شورون حدود 90 درصد از گاز اسرائیل را کنترل می‌کند و بنابراین آمریکایی‌ها به دلایل منافع اقتصادی خود، علاقه زیادی به پیشبرد این معامله داشتند، و البته قدرت زیاد شرکت‌های نفتی آمریکایی در حزب جمهوری‌خواه را نیز نباید فراموش کرد. این یک مورد منحصر به فرد نیست. زیرا در ماه‌های اخیر، تل‌آویو با درخواست‌های زیادی از سوی دولت ترامپ در مورد تسهیل روند حضور کسب‌وکارهای آمریکایی در سرزمین‌های اشغالی مواجه شده است.

یک نمونه دیگر از این مسئله بحث اصلاح یک توافق کشاورزی است که تعرفه‌های اسرائیل بر محصولات آمریکایی را کاهش می‌دهد، و در عین حال با تغییر در الگوی قراردادهای فروش گندم آمریکا به اسرائیل این رژیم را مجبور می‌کند از این پس یارانه خرید گندم را که تا پیش از این از سوی واشنگتن تامین می‌شد را پرداخت کند.

بنابراین طبق تحلیل کارشناس شبکه 12 اسرائیل، «این یک رابطه متقارن بین دو طرف نیست، بلکه رابطه‌ای بین یک ابرقدرت و رژیمی است که هم متحد و هم تحت‌الحمایه است. این بدان معناست که توافق فعلی در درجه اول برای تأمین نیازهای صنعت آمریکا امضا شده است و اگر این توافق برای اسرائیل اینقدر خوب بود، نتانیاهو در امضای آن تردید نمی‌کرد و نیازی به اعمال فشار از سوی ترامپ نبود.»[1]

 

توافق تجاری بین آمریکا و اسرائیل در حوزه کشاورزی

در اوایل دسامبر گذشته نیز یک توافقنامه تجاری جدید در حوزه کشاورزی بین رژیم صهیونیستی و آمریکا به امضا رسید که از اول ژانویه 2026 لازم‌الاجرا خواهد شد. طبق توافقنامه تجارت محصولات کشاورزی (ATAP)، اسرائیل معافیت‌های تعرفه‌ای را برای تقریباً 300 محصول غذایی و کشاورزی آمریکایی، برخی بلافاصله و برخی به تدریج در طول دهه آینده اعطا خواهد کرد. این در حالی است که 70 درصد از صادرات کالاهای صهیونیستی به آمریکا مشمول تعرفه‌های جدید می‌شود.[2] این توافق هم بخش دیگری از مداخله ترامپ در مناسبات اقتصادی با اسرائیل است.

ایجاد پایگاه نظامی در کریات گات برای نظارت بر آتش بس در غزه

در اوایل مهر ماه، ترامپ از تأسیس یک مقر بین‌المللی در شهر کریات گات در نزدیکی مرز غزه در داخل اسرائیل خبر داد. این مقر در یک ساختمان بزرگ قرار دارد و صدها نظامی از آمریکا، بریتانیا، کانادا و کشورهای دیگر در آن حضور دارند. این اقدام بدون جلب رضایت اسرائیلی‌ها و در چارچوب طرح اعمالی ترامپ برای اجرای آتش‌بس غزه صورت گرفت. در همین راستا وبسایت «معاریو» در مطلبی انتقادی نوشت: «پس از 77 سال استقلال، شاخه‌ای از پنتاگون آمریکا در قلب اسرائیل با نام «ستاد آمریکایی» تأسیس شد.

این ستاد، طبق تعریف دولت آمریکا، وظیفه نظارت بر اجرای توافق آتش‌بس، هماهنگی بین کشورهای درگیر در حفظ آتش‌بس، تضمین آغاز بازسازی نوار غزه، تأمین نیازهای شهروندان غزه، تعیین چارچوب امنیتی برای استقرار نیروهای بین‌المللی و سیستم‌های نظارت و کنترل بر نوار غزه را بر عهده دارد.

 

بی‌توجهی آمریکا نسبت به نگرانی‌های اسرائیل در خصوص افزایش نقش ترکیه در نوار غزه

در ماه‌های اخیر تحرکات ترکیه در دو عرصه سوریه و نوار غزه موجب نگرانی اسرائیلی‌ها شده است. پس از سقوط دولت بشار اسد در دسامبر 2024، آنکارا تلاش کرد خلاء قدرت در سوریه را پر کند و در این راستا اردوغان با تقویت روابطش با احمد الشرع (ابومحمد الجولانی) رئیس دولت موقت سوریه و ارسال کمک‌های مختلف نظامی، درصدد آن برآمد تا جایگاهش را تثبیت کند. این سیاست که موجب نزدیکی ترکیه به مرزهای فلسطین اشغالی است، با واکنش منفی تل‌آویو روبرو شد. اما علی‌رغم اعتراضاتی که اسرائیلی‌ها در این مورد به ترامپ کرده‌اند، تا بدین لحظه نشانه‌ای از واکنش منفی رئیس‌جمهور آمریکا علیه ترکیه دیده نمی‌شود.

از سویی، شرایط اعمالی ترامپ در مورد آتش‌بس غزه به نفع ترکیه است و آن را برای ایفای نقش مرکزی در خاورمیانه‌ جدید آماده می‌کند. در این فضا، با وجود مخالفت شدید اسرائیل، ترکیه قصد دارد هزاران نظامی خود را به غزه اعزام کند و تا امروز ترامپ مخالفت صریحی با این مسئله از خود نشان نداده است. در واقع می‌توان گفت در هر دو حوزه، آمریکا توجهی به نگرانی‌های اسرائیل ندارد و صرفاً می‌خواهد اهدافش را در منطقه پیش ببرد. علاوه بر این رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه از نزدیکی خود به رئیس‌جمهور آمریکا سوءاستفاده می‌کند و سعی دارد توافق آمریکا برای فروش هواپیماهای F-35 را به دست آورد که از دید اسرائیل این مسئله توازن نظامی و امنیتی منطقه را به ضرر این رژیم تغییر می‌دهد.[4]

 

مداخله ترامپ در پرونده عفو نتانیاهو

دونالد ترامپ، در 22 آبان در نامه‌ای به اسحاق هرتزوگ، رئیس اسرائیل، در اقدامی مداخله جویانه، محاکمه نتانیاهو به اتهام فساد را «سوء‌استفاده سیاسی از نظام حقوقی» دانست و از او خواست پیش از صدور حکم علیه نتانیاهو، فرمان عفو به سود وی صادر کند. این موضوع موجب جنجال رسانه‌ای در سرزمین‌های اشغالی شد؛ چرا که برای نخستین‌بار یک شخصیت سیاسی خارجی به طور رسمی و آشکارا در کار قوه قضائیه اسرائیل آن‌ هم در پرونده فسادی که سالهاست اسرائیلی‌ها با آن درگیر هستند، مداخله کرد.

در واکنش به این مسئله هرتزوگ مدعی شد: «اسرائیل طبیعتا یک نظام مستقل است و ما کاملا به نظام حقوقی اسرائیل و الزامات آن احترام می‌گذاریم. همه می‌دانند که هرگونه عفو پیش‌دستانه باید بر اساس شایستگی فرد بررسی شود. مسائل قابل بحث بسیاری وجود دارد. از یک سو، اصل برابری کامل همه افراد مقابل قانون و از سوی دیگر، شرایط منحصر به فرد هر پرونده.»

 

پس از دخالت ترامپ، نتانیاهو نیز اعتماد به نفس این را پیدا کرد که به طور رسمی درخواست عفو خود را به هرتزوگ ارائه کند. این مسئله موجب برانگیختن افکار عمومی اسرائیل شد. از دید منتقدان نتانیاهو، عفو وی به معنای قرار گرفتنش در جایگاهی فراتر از قانون است. فارغ از اینکه در نهایت این پرونده فساد چه سرنوشتی پیدا می‌کند، اما ورود آمریکا به مسائل قضائی رژیم صهیونیستی، مؤید آن است که اکنون این رژیم بیش از گذشته به ساختاری تبدیل شده که کاخ سفید هر زمان و هر طور صلاح بداند در خصوص آن تصمیم‌‌گیری و مداخله می‌کند.

پانوشت:

[1]. https://www.mako.co.il/news-columns/2025_q4/Article-818b9a84ed63b91027.htm

[2] . https://www.israelhayom.co.il/business/article/19384214

[3] . https://www.maariv.co.il/news/opinions/article-1245288

[4]. https://www.calcalist.co.il/local_news/article/skwh9l4m11g

انتهای پیام/