به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهد، ماه رجب، دروازه‌ای است که به سوی ضیافت بزرگ الهی در ماه شعبان و رمضان گشوده می‌شود؛ اما اولین جمعه‌ی این ماه، خود ضیافتی مجرد است، شبی که آسمانِ منتظر، با زمینِ مشتاق به وصال سخن می‌گوید. این شب، «لیلة الرغائب» نام گرفته است؛ نامی که خود، تجلی‌گاهِ عطایای بی‌حد و حصر و آرزوهای والایی است که در دفترِ عنایتِ پروردگار ثبت گشته است. لیلة الرغائب، نه فقط شبی برای طلب آسایش دنیا، که موعدی است برای ساماندهی جهان‌بینی و طلبِ سعادتِ ابدی؛ شب آرزوی «وصول».

سرّ نام‌گذاری و حدیثِ قدسیِ شب

«رغائب» جمعِ «رغبه» است و به معنای اشتیاق، میل و رغبت شدید به چیزی است. در ادبیات عرفانی، این رغبت‌ها از سطح ماده فراتر رفته و متوجه کیفیاتِ معنوی می‌گردد. این شب، عرصه‌ای است که رغبت‌های مادیِ ما در برابر عظمت رغبت‌های اخروی به محاق می‌رود.

در نقل است که رسول اکرم (ص)، اولین شب جمعه‌ی رجب را به عنوان شبی خاص معرفی فرمودند:هنگامی که پاسی از شبِ اولین جمعه‌ی ماه رجب سپری شد، خداوند به فرشتگان امر می‌فرماید: ای فرشتگان من، در کعبه جمع شوید و هر حاجت‌مندی را که با ایمان به خداوند و پیامبرش آمده است، شفاعت کنید. در این شب، کسی که به اعمالِ مخصوصه (نماز و دعا) قیام کند، آمرزیده می‌شود و شفاعتِ او برای هفتصد نفر از اهل بیتش که مستحق عذاب بودند، پذیرفته می‌گردد.

این حدیث، اهمیت «نیت» و «ایمان» را در کنار «عمل» برجسته می‌سازد. حضور فرشتگان در کعبه، نمادی از تجلی فیض الهی در مکان مقدس است و اشاره به این دارد که خداوند از همین جایگاه مرکزیت خلقت، به طلب بندگان خالص خود پاسخ می‌دهد.

پروازِ عارفانه بر فرازِ آرزو

برای سالک، آرزوی اصلی در این شب، نه مال و مقام، بلکه طلبِ حقیقت است. این شب، بسترِ توبه و استغفار است؛ توبه‌ای که ریشه در درکِ عظمتِ معشوق دارد. عارف می‌داند که هیچ نعمتی والاتر از قرب الهی نیست.

آرزوهای عارف در این شب عبارتند از:ایمان راسخ: استواری بر اصول و عدم لغزش در مسیر حق؛ توفیقِ عملِ صالح تا لحظه‌ی مرگ: تبدیل شدن اعمال نیک به ملکه و عادت پایدار، محبت خالصانه نسبت به اهل بیت (علیهم السلام):اتصال به رشته‌ی محبت اولیای الهی به عنوان سفیران رحمت.

نماز مخصوص لیلة الرغائب، همچون یک «تعهد‌نامه» است؛ دوازده رکعت نماز که نمادی از «کمر بستن» برای رسیدن به مطلوبِ متعالی است. این نماز، نه صرفاً یک تکلیفِ عبادی، بلکه یک «برنامه‌ی عملی» برای تجدید میثاق با مبدأ هستی است. در این نماز، تعداد رکعات و اعمال خاص، نشان‌دهنده جدیت در پیگیری آرزوهاست.

دعوت به احیای شب و برکاتِ جاری

شبِ آرزوها، ما را از رکود و غفلت فرا می‌خواند، دعوت به احیا، دعوت به بیداری درون است. این شب، تجلی‌گاه این حقیقت است که خداوند، رحیم‌تر از آن است که بنده را با یک بار خطا، برای همیشه رها کند؛ او منتظر است تا ما با «رغبت» (میل شدید) به سوی او بازگردیم.

لیلة الرغائب یادآوری می‌کند که هر آرزوی بلندی باید با گام‌های عملی حمایت شود. این گام‌ها عبارتند از:
• مناجات: سخن گفتن از اعماق دل با خالق.
• استغفار: پاکسازی آینه‌ی دل از غبار گناه.
• اعمالِ مأثوره: پیروی از سیره و سنت معرفی شده برای این شب. 

این شب، تجلی‌گاه این حقیقت است که خداوند، رحیم‌تر از آن است که بنده را با یک بار خطا، برای همیشه رها کند؛ او منتظر است تا ما با «رغبت» (میل شدید) به سوی او بازگردیم.

پس، با قلبی شکسته اما سراسر  امید، به استقبال این شب می‌رویم تا از فیضِ عطایایی بهره‌مند شویم که نامش «رغائب» است؛ عطایایی که ارزش آن‌ها، فراتر از هر آرزوی زمینی است. 

این شب، فرصتی است تا آرزوهای خاکی را به آرزوهای سماوی تبدیل کنیم.

یادداشت از زهرا بهمنی زاده، فعال رسانه

انتهای پیام/282