گلوگاه پنهان بیکاری کردستان در شهرکهای صنعتی/ چرا تولیدکننده پشت در ماند؟
- اخبار استانها
- اخبار کردستان
- 06 دی 1404 - 08:18
به گزارش خبرگزاری تسنیم از سنندج، کردستان سالهاست با بیکاری مزمن، مهاجرت نیروی کار و ضعف زیرساختهای تولید دستوپنجه نرم میکند؛ مشکلاتی که ریشه بخش قابلتوجهی از آنها به نبود زمین صنعتی و ناکارآمدی مدیریت شهرکهای صنعتی بازمیگردد.در حالی که شهرکهای صنعتی باید پیشران توسعه و اشتغال باشند، در کردستان خود به یکی از گلوگاههای اصلی تولید تبدیل شدهاند؛ جایی که متقاضی واقعی زمین وجود دارد، اما زمین قابل واگذاری نیست یا در اختیار واحدهایی است که سالهاست راکد ماندهاند.
آمارها نشان میدهد بخشی قابلتوجه از اراضی صنعتی استان یا بلااستفاده مانده یا با حداقل ظرفیت فعال است؛ وضعیتی که عملاً فرصتهای شغلی را قبل از تولد، دفن میکند.این شرایط در استانی رخ میدهد که از نظر شاخصهای توسعه صنعتی، همواره پایینتر از میانگین کشور قرار داشته و نیازمند نگاه ویژه و تصمیمهای جسورانه است.
نبود زمین آماده، تأخیر در تأمین زیرساختها و بلاتکلیفی واحدهای راکد، نهتنها تولیدکنندگان فعلی را فرسوده کرده، بلکه سرمایهگذاران جدید را نیز از ورود به استان منصرف میکند.سؤال اساسی اینجاست: چرا با وجود اذعان مسئولان به مشکل، گره زمین صنعتی در کردستان همچنان باز نشده است؟
آمار چه میگوید؟
بر اساس آمارهای رسمی، بیش از 15 درصد واحدهای صنعتی استان کردستان راکد یا غیرفعال هستند و در برخی شهرکها، تا حدود 40 درصد اراضی دارای مجوز ساخت عملاً بلااستفاده ماندهاند.در حالی که میانگین سرانه زمین صنعتی در کشور حدود 18 مترمربع به ازای هر نفر اعلام میشود، این عدد در کردستان حدود 11 مترمربع است؛ شکافی معنادار که بهوضوح نشان میدهد استان از نظر زیرساخت صنعتی عقب نگه داشته شده است.این اختلاف به معنای ساده یک چیز است: ظرفیت رشد صنعتی در کردستان عمداً یا سهواً محدود شده است.
اظهارات رسمی؛ تأیید مشکل
حمیدرضا امانی، مدیرعامل شرکت شهرکهای صنعتی کردستان، در اینباره صراحتاً اعلام کرده که کمبود زمین صنعتی یکی از چالشهای اساسی توسعه استان است و سرانه زمین صنعتی کردستان کمتر از میانگین کشوری است.
او از شناسایی واحدهای راکد، فسخ برخی قراردادها و آزادسازی حدود 1.6 هکتار زمین صنعتی خبر داده و وعده داده برنامههایی برای توسعه شهرکها در دست اجراست.اما واقعیت میدانی نشان میدهد این اقدامات، در برابر حجم تقاضا و عمق مشکل، بسیار محدود و کند بوده و هنوز نتوانسته گره اصلی تولید را باز کند.
صدای تولیدکنندگان؛ روایت میدان
یک تولیدکننده فعال در شهرک صنعتی سنندج در گفتوگو با تسنیم میگوید: سه سال است برای توسعه واحد تولیدیمان درخواست زمین دادهایم؛ پاسخ مشخصی وجود ندارد. یا میگویند زمین نیست، یا زیرساخت آماده نیست. سرمایهگذاری ما معطل تصمیمها مانده است.
صاحب یک واحد تولیدی در قروه نیز میگوید: زمین گرفتیم اما ماهها برای آب، برق و گاز دوندگی کردیم. وقتی تولیدکننده اینطور فرسوده میشود، چطور انتظار رونق تولید دارند؟
این اظهارات نشان میدهد مشکل فقط کمبود زمین نیست؛ مدیریت زمین، زیرساخت و زمان، همگی به پاشنه آشیل تولید در کردستان تبدیل شدهاند.سوال از مدیرعامل شرکتهای صنعتی استان کردستان اینجاست؛ اگر کمبود زمین صنعتی را سالهاست میدانید، چرا هنوز تولیدکنندگان برای زمین سرگرداناند؟این اعتراف که «زمین کم است» دقیقاً چه مشکلی را حل کرده و خروجی عملی آن برای مردم چه بوده است؟
شما بارها گفتهاید «کمبود زمین چالش اصلی استان است»؛ این جمله چند سال دیگر باید تکرار شود تا به اقدام عملی تبدیل شود؟دقیقاً چه کاری انجام دادهاید که امروز با سه سال قبل متفاوت باشد؟ با وجود اعلام شناسایی واحدهای راکد، چرا هنوز بخش قابلتوجهی از زمینها و واحدهای صنعتی بلااستفاده ماندهاند؟آیا ارادهای برای برخورد قاطع با زمینخواری صنعتی و احتکار زمین وجود دارد یا خیر؟لطفاً شفاف بفرمایید: چند هکتار زمین صنعتی در کردستان امروز راکد است؟ چند قرارداد فسخ شده و چند پرونده بلاتکلیف مانده؟ چرا این آمار بهصورت عمومی و شفاف منتشر نمیشود؟
تناقض گفتار و واقعیت
از افزایش زمین صنعتی صحبت میکنید، اما تولیدکننده میگوید زمین نیست و زیرساخت آماده وجود ندارد؛ کدام روایت را باید باور کرد؟ آمارهای شما چرا در میدان تولید لمس نمیشود؟
تا چه زمانی قرار است تولیدکنندگان منتظر بمانند؟ آیا برنامهای با زمانبندی مشخص برای تأمین زمین و تعیین تکلیف واحدهای راکد دارید یا فقط وعدههای کلی مطرح میشود؟
اگر بعد از سالها، مشکل کمبود زمین همچنان پابرجاست، مسئولیت این ناکامی با چه کسی است؟ آیا مدیریت شرکت شهرکهای صنعتی خود را در قبال این وضعیت پاسخگو میداند؟
فرار سرمایهگذار
چند سرمایهگذار به دلیل نبود زمین و زیرساخت از کردستان منصرف شدهاند؟ آیا آماری از فرصتهای شغلی از دسترفته دارید یا این خسارتها برای کسی مهم نیست؟
بر چه اساسی زمینها واگذار میشود؟ چرا برخی سالها زمین در اختیار دارند اما تولید نمیکنند، اما متقاضی واقعی پشت در میماند؟ چه نظارتی بر عملکرد دریافتکنندگان زمین وجود دارد؟
اگر امروز یک جوان یا تولیدکننده بپرسد: «چرا با وجود این همه وعده، هنوز زمین برای تولید در کردستان نیست؟» پاسخ صریح شما چیست؛ بدون کلیگویی و بدون ارجاع به آینده؟این پرسشها بارها از سوی تولیدکنندگان مطرح شده، اما پاسخهای مدیران همچنان تکراری و بیخروجی باقی مانده است.
به گزارش تسنیم؛ کمبود زمین صنعتی و رهاشدگی واحدهای راکد در شهرکهای صنعتی کردستان، یک نقص فنی ساده نیست؛ نشانهای از ضعف جدی در سیاستگذاری و اجراست.
تا زمانی که زمینهای راکد با قاطعیت آزاد نشوند، زیرساختها پیش از واگذاری آماده نباشند و برنامهای شفاف با زمانبندی مشخص ارائه نشود، شعار «حمایت از تولید» در کردستان صرفاً یک عبارت تبلیغاتی باقی میماند.
مردم و تولیدکنندگان استان انتظار دارند مدیران مسئول، بهجای وعدههای تکراری، با تصمیمهای عملی، فوری و پاسخگو مسیر توسعه صنعتی را باز کنند.
کردستان بیش از این تابِ فرصتسوزی ندارد؛ زمین، تولید و اشتغال را نمیشود معطل گذاشت.
انتهای پیام/481/.