به گزارش خبرگزاری تسنیم از شهریار، توسعه زیرساخت‌های مواصلاتی روستایی به عنوان شریان‌های حیاتی اقتصاد و امنیت اجتماعی، همواره یکی از شعارهای اصلی مدیران اجرایی بوده است. با این حال، فاصله میان گفتار درمانی تا اقدام عملی در برخی نقاط شهرستان شهریار، فاصله‌ای به وسعت سال‌ها انتظار و فرسایش اعتماد عمومی است. محور مواصلاتی روستاهای رزکان، اسکمان و دهشاد بالا و پایین، نمونه‌ای عینی از این شکاف عمیق است که علی‌رغم اهمیت استراتژیک در اتصال بافت‌های جمعیتی منطقه، همچنان در وضعیتی اسفبار به سر می‌برد.

این محور که حلقه اتصال چندین روستای پرجمعیت و قطب‌های کشاورزی و صنعتی منطقه محسوب می‌شود، سال‌هاست که از فقر شدید زیرساختی رنج می‌برد. وضعیت آسفالت در این مسیر فراتر از یک خرابی معمولی است، ترک‌ها و چاله‌های عمیق، نشست‌های نامتقارن و از بین رفتن روکش اصلی جاده، تردد را برای رانندگان به یک کابوس روزانه بدل کرده است. این در حالی است که باریک بودن عرض جاده و فقدان شانه خاکی استاندارد، ضریب ایمنی این محور را به شدت کاهش داده و آن را در ردیف محورهای حادثه‌خیز منطقه قرار داده است.

پیش از این و در ماه‌های گذشته، خبرگزاری تسنیم در گزارش خبری به بررسی چالش‌های این محور پرداخته و نسبت به عواقب تداوم این وضعیت هشدار داده بود. در آن گزارش، بر لزوم مداخله فوری نهادهای مسئول تأکید شد. متأسفانه با گذشت زمان، آنچه نصیب اهالی و رانندگان شده، نه آسفالت و ترمیم، بلکه تکرار مکررات و وعده‌هایی است که هنوز جامه عمل نپوشیده است. این بی‌توجهی در حالی صورت می‌گیرد که افکار عمومی انتظار داشتند پس از انعکاس رسانه‌ای معضلات، شتابی در روند اجرایی پروژه ایجاد شود.

طبق اظهارات پیشین بخشدار مرکزی قرار بود این مسیر در اولویت طرح‌های عمرانی قرار گرفته و عملیات ترمیم و روکش آسفالت آن به سرعت اجرایی شود، اما مشاهدات میدانی خبرنگار تسنیم نشان می‌دهد که بخش‌های عمده‌ای از این مسیر همچنان دست‌نخورده باقی مانده و اقدامات انجام شده احتمالی نیز محدود بوده است.

گلایه رانندگان عبوری از این مسیر، شنیدنی و البته دردناک است. بسیاری از رانندگان تاکسی و خودروهای شخصی که ناچار به تردد روزانه در این مسیر مارپیچ و پرخطر هستند، از هزینه‌های سرسام‌آور استهلاک خودرو و تعمیر جلوبندی شکایت دارند. یکی از رانندگان و از اهالی بومی روستای دهشاد می‌گوید: درآمد ما کفاف هزینه‌های تعمیرات ماشین را نمی‌دهد. هر بار که مسئولین می‌آیند، وعده می‌دهند و می‌روند، اما چاله‌ها روز به روز عمیق‌تر می‌شوند. انگار جان و مال ما برای کسی اهمیت ندارد.

از سوی دیگر، اهالی خونگرم و صبور روستاهای رزکان، اسکمان و دهشاد بالا و پایین، از تبعیض در توزیع خدمات عمرانی نگران‌اند. آن‌ها معتقدند که نزدیکی به پایتخت و قرارگیری در شهرستان پرظرفیتی مانند شهریار، باید منجر به رفاه بیشتر شود، نه اینکه برای بدیهی‌ترین حق شهروندی یعنی یک جاده ایمن، سال‌ها دوندگی کنند. نگرانی مادران و پدران دانش‌آموزانی که هر روز باید از این مسیر ناایمن عبور کنند، بُعد انسانی و اجتماعی این اهمال‌کاری را پررنگ‌تر می‌کند.

باریک بودن جاده در کنار کیفیت پایین آسفالت، ترکیبی مرگبار را ایجاد کرده است. در بسیاری از نقاط این محور، عبور همزمان دو خودروی سنگین یا حتی نیمه‌سنگین، سخت یا با ریسک همراه است. نبود روشنایی کافی در شب نیز بر این خطرات می‌افزاید. هر انحراف جزئی برای فرار از چاله‌ها، می‌تواند منجر به شاخ‌به‌شاخ شدن خودروها و وقوع فاجعه‌ای جبران‌ناپذیر شود؛ حوادثی که متأسفانه پیش از این نیز در این محور رخ داده و داغ‌هایی بر دل اهالی گذاشته است.

مسئله دیگری که باید به آن اشاره کرد، تأثیر منفی این وضعیت بر اقتصاد کشاورزی منطقه است. روستاهای یاد شده از مراکز مهم تولید محصولات کشاورزی باغی هستند و حمل‌ونقل سریع و ایمن محصولات، لازمه رونق اقتصادی آن‌هاست. جاده‌ای که خود به عامل کندی و خسارت تبدیل شود، عملاً انگیزه‌های تولید و سرمایه‌گذاری را در این مناطق کور می‌کند و مهاجرت به شهرها را تشدید خواهد کرد.

تحلیل رفتار مدیریتی در قبال این پروژه نشان می‌دهد که سیکل معیوب وعده، کلنگ‌زنی ، توقف در این پروژه نیز تکرار شده است. اینکه بخشدار محترم بر ترمیم جاده تأکید داشته اما خروجی کار متناسب با آن تأکیدات نیست، نشان‌دهنده وجود گره‌های کور اداری، بودجه‌ای و یا عدم پیگیری جدی در سطوح میانی است. مدیریت جهادی ایجاب می‌کند که مسئولان تا حصول نتیجه نهایی و رضایت مردم، لحظه‌ای از پای ننشینند، نه اینکه با چند مصاحبه و بازدید، پرونده را مختومه فرض کنند.

برخی مسئولان ممکن است کمبود بودجه یا شرایط فصلی را بهانه کنند، اما این توجیهات برای مردمی که سال‌هاست با گرد و خاک و خطر دست‌ و پنجه نرم می‌کنند، دیگر پذیرفتنی نیست. ترمیم روکش آسفالت و تعریض شانه‌های جاده در مسیری که طول آن مشخص و محدود است، پروژه‌ای نیست که نیاز به تکنولوژی پیچیده یا بودجه‌های کلان ملی داشته باشد؛ بلکه نیازمند همت، اولویت‌بندی صحیح و دلسوزی است.

در پایان، خبرگزاری تسنیم ضمن بازتاب مجدد صدای به حق اهالی مظلوم روستاهای رزکان، اسکمان و دهشاد بالا و پایین، از فرمانداری ویژه شهرستان شهریار، بخشداری مرکزی و اداره راهداری و حمل‌ونقل جاده‌ای انتظار دارد به جای ارائه وعده‌های جدید، برنامه زمان‌بندی دقیق و شفاف برای تکمیل نهایی این پروژه ارائه دهند. استمرار این وضعیت نه تنها بازی با جان مردم است، بلکه سرمایه اجتماعی و اعتماد عمومی به کارآمدی نظام اداری را نیز خدشه‌دار می‌کند. این رسانه تا زمان اصلاح کامل وضعیت آسفالت و تعریض این محور، پیگیری‌های خود را متوقف نخواهد کرد.

گزارش: از احسان همتی 

انتهای پیام/