به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، نشریه فوکوس در مطلبی به چالش های پیش روی دولت امانوئل ماکرون در فرانسه با توجه به در پیش بودن انتخابات ریاست جمهوری این کشور در سال 2027 پرداخته و نوشت: انتخابات ریاست جمهوری 2027 از همین حالا کابینه فرانسه را تحت فشار شدیدی قرار داده است.

هنوز تقریباً یک سال و نیم بین فرانسه و انتخابات ریاست جمهوری بعدی فاصله است. اما همین حالا هم، این انتخابات سرنوشت‌ساز مورد انتظار بر بخش عمده‌ای از چشم‌انداز سیاسی این کشور سایه افکنده، باعث فروپاشی ائتلاف شده و کار از قبل دشوار دولت اقلیت را به شدت دشوارتر کرده است.

امانوئل ماکرون، رئیس جمهور لیبرال فرانسه پس از دو دوره ریاست جمهوری نمی‌تواند دوباره برای این انتخابات نامزد شود و فراتر از اردوگاه میانه‌رو او، این پرسش مطرح است که چه کسی در انتخابات دور دوم مورد انتظار در برابر مارین لوپن، ملی‌گرای راست‌گرا، پیروز خواهد شد.

در این میان جاه‌طلبی ها برای رسیدن به بالاترین مقام در فرانسه کم نیست. برخی از نامزدهای بالقوه سال‌هاست که در انتظارند، هوادارانی را جمع می‌کنند و سعی می‌کنند قبل از انتخابات، خود را به بهترین شکل ممکن در موقعیت مناسبی قرار دهند.

گزینه های جانشینی ماکرون چه کسانی هستند؟

ادوارد فیلیپ

فیلیپ، اولین نخست وزیر در دوران ریاست جمهوری ماکرون، در سال 2017 بود. این مرد 55 ساله نامزدی محبوب تلقی می‌شود و حمایت زیادی را بخصوص در سطح محلی به دست آورده است. وی خود را به عنوان یک میانه‌رو منطقی معرفی می‌کند و می‌تواند کاندیدای امیدوارکننده‌ای برای ثبات باشد.

برای مدت طولانی، فیلیپ و حزب وی «افق‌ها» از پیروان نسبتاً وفادار ماکرون بودند. با این حال، او اکنون برای دولت مشکلاتی ایجاد می‌کند. در حالی که بلوک میانه‌رو، متشکل از حزب رنسانس رئیس جمهور و همچنین حزب افق ها و مودم معمولاً به عنوان یک بلوک رأی می‌دادند، فیلیپ اخیراً از تأیید خود در مباحث مهم بودجه خودداری کرده است.

گابریل اتال

این مرد 36 ساله هم از دیگر نخست وزیران دوران ریاست جمهوری ماکرون بود و اکنون رئیس فراکسیون پارلمانی و رهبر حزب رنسانس است. وی از محبوبیت بالایی برخوردار است و احتمالاً مناسب‌ترین نامزد برای ادامه سیاست‌های ماکرون خواهد بود.

البته اخیرا رابطه بین این دو ستاره نوظهور پرتنش تلقی می‌شود. آتال دیگر از انتقاد از برنامه‌های دولت، حتی از درون حزب خودش، ابایی ندارد. باید دید که آیا فرانسه خواهان یک ماکرون 2.0 است یا اینکه آتال قادر خواهد بود به وضوح از او فاصله بگیرد.

ژرالد دارمانین

وی به عنوان وزیر دادگستری فعلی، مانند ماکرون، اهل شمال فرانسه است. در رتبه‌بندی محبوبیت، او تقریباً با آتال و فیلیپ هم‌رتبه است. طبق نظرسنجی Ifop، 26 درصد مایلند او در انتخابات ریاست جمهوری نامزد شود، که کمی کمتر از آتال (29 درصد) و فیلیپ (37 درصد) است.

وی به خاطر مواضع سرسختانه‌اش در مبارزه با جرم و جنایت و صدور بیانیه‌های صریح شناخته می‌شود.

برونو ریتیلیو

وی که رهبر سرسخت محافظه‌کار جمهوری‌خواهان است سال گذشته کاملاً از چهره‌های منطقه‌ای قدرتمند و رقیب درون حزبی خود از جمله لوران ووکیز، که مدت‌ها به نظر می‌رسید نامزد ریاست جمهوری خواهد بود، پیشی گرفت.

با این حال، در ماه‌های اخیر، این مرد 65 ساله حمایت قابل توجهی را از دست داده است.

در این میان با توجه به شبه‌کاندیداهای متعدد که می‌توانند در مبارزه با جناح راست فرانسه به طور جدی با هم برخورد کنند، دیوید لیسنارد، شهردار محافظه‌کار کن، ایده‌ای غیرمعمول را ارائه داده است.

لیسنارد پیشنهاد داد که به جای معرفی یک نامزد برای هر حزب، فقط یک نفر برای احزاب راست میانه نامزد شود تا به این ترتیب شانس آنها برای راهیابی به دور دوم انتخابات افزایش یابد.

ملکه مارین یا شاگرد وی جردن باردلا

اینکه آیا مارین لوپن، که چپ‌های سیاسی و لیبرال‌ها و محافظه‌کاران از او بسیار می‌ترسند، اصلاً در انتخابات ریاست جمهوری شرکت خواهد کرد یا خیر، هنوز قطعی نیست. در بهار، دادگاهی به دلیل سوءاستفاده از بودجه اتحادیه اروپا، حق رأی غیرفعال او را به مدت پنج سال - با تأثیر فوری - سلب کرد.

دادگاه تجدیدنظر طی چند ماه آینده تصمیم خواهد گرفت که آیا این حکم تأیید می‌شود و لوپن از نامزدی در انتخابات منع می‌شود، یا اینکه این ملی‌گرای راست‌گرا می‌تواند برای چهارمین بار تلاش کند تا به کاخ الیزه راه یابد.

البته مدت‌هاست که مشخص شده است، اگر لوپن از شرکت در انتخابات منع شود، دست‌پرورده سیاسی او، جردن باردلا، توسط راست افراطی به میدان رقابت فرستاده خواهد شد. این ستاره سیاسی جوان در سال‌های اخیر راه خود را به قلب رأی‌دهندگان اصلی باز کرده و حتی در نظرسنجی‌ها از الگوی خود، «ملکه مارین»، نیز پیشی گرفته است.

این دو نامزد راستگرای افراطی از سایر نامزدهای ریاست جمهوری پیشی گرفته‌اند.

تنها یک سوال باقی می‌ماند و آن این است که جناح چپ در این انتخابات چه موضعی خواهد داشت؟

انتهای پیام/