به گزارش گروه حوزه و روحانیت خبرگزاری تسنیم، حجت‌الاسلام والمسلمین عبدالکریم بهجت‌پور، نگارنده تفسیر «همگام با وحی»، در گفت‌وگویی تفسیری که همزمان با جلسه تفسیر سوره مبارکه «معارج» در حرم مطهر حضرت معصومه(س) برگزار شد، با تأکید بر پیوند عمیق میان صبر، انتظار و زیست مؤمنانه، گفت: سوره «معارج» هشدار جدی به جریان تمسخر و انکار پیامبر(ص) است و مسأله عذاب را با شدتی کم‌سابقه ترسیم می‌کند.

وی با اشاره به آیه آغازین سوره «سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ» تصریح کرد: این آیه ناظر به پرسشی تمسخرآمیز درباره ولایت امیرالمؤمنین علی(ع) است؛ جایی که فردی با بی‌ادبی از پیامبر(ص) می‌خواهد اگر سخنش حق است، عذاب الهی نازل شود. پاسخ قرآن، دعوت پیامبر به «صبر جمیل» است؛ صبری آگاهانه و امیدوارانه، نه صبر انسان افسرده و مأیوس.

بهجت‌پور با مقایسه صبر جمیل حضرت یعقوب(ع) با صبر امروز جامعه مؤمن، افزود: صبر جمیل یعنی ایستادگی با یقین به آینده روشن. اگر قرار است جامعه منتظر امام عصر(عج) باشد، باید ظرفیت تحمل سختی‌ها را داشته باشد؛ در غیر این صورت، در بزنگاه‌ها حتی ممکن است پشت امام خود را خالی کند. انتظار با گفتن «العجل العجل» محقق نمی‌شود، بلکه با صبر امیدوارانه و مقاومت آگاهانه شکل می‌گیرد.

عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی با اشاره به توصیف شدت عذاب در سوره «معارج» گفت: قرآن می‌فرماید مجرم در قیامت حاضر است زن، فرزند، برادر و همه مردم زمین را فدای نجات خود کند، اما هیچ راه گریزی وجود ندارد. این تصویر، هشداری جدی به کسانی است که امروز با تکیه بر مال، قدرت و روابط، خود را مصون می‌پندارند.

وی در تبیین مفهوم «هلوع» در آیه «إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا» اظهار کرد: هلوع به انسانی طماع و بخیل گفته می‌شود؛ کسی که هم در به‌دست آوردن حریص است و هم در خرج کردن برای دیگران بخل می‌ورزد. قرآن راه درمان این خصلت خلقتی را «نمازِ اثرگذار» می‌داند، نه صرف خواندن نماز ظاهری.

بهجت‌پور تأکید کرد: همه نمازگزاران از هلوع بودن نجات پیدا نمی‌کنند؛ بلکه کسانی که «دائم در نماز» هستند و نماز در سبک زندگی آنان نفوذ کرده است. انفاق، باور به قیامت، ترس از عذاب الهی، وفاداری به عهد و مراقبت دائمی بر نماز، مجموعه‌ای است که انسان را از طمع و بخل نجات می‌دهد.

وی با اشاره به مباحث تربیتی قرآن افزود: در موضوع حجاب نیز قرآن تنها به حکم نهایی بسنده نکرده، بلکه ده مقدمه تربیتی بیان کرده است؛ از جمله روزه که به انسان می‌آموزد مالک مطلق خواسته‌های خود نیست. کسی که اهل روزه و مهار نفس باشد، پذیرش حجاب برای او آسان‌تر خواهد بود.

صاحب تفسیر «همگام با وحی» در جمع‌بندی سخنان خود گفت: انسان ذاتاً هلوع آفریده شده، اما قرآن راه اصلاح را روشن کرده است. نمازِ نافذ، انفاق، ایمان به قیامت و رشد تدریجی اخلاقی می‌تواند این خصلت‌ها را مهار کند. انسانی که به این مرحله برسد، حتی از حسادت – که آخرین صفت رذیله اخلاقی است – عبور می‌کند و این نشانه بلوغ واقعی در زیست مؤمنانه است.

انتهای پیام/