به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، نشست «فرزند ادیان» با هدف بزرگداشت نقش و اقدامات امام موسی صدر در عرصه گفت‌وگوی میان ادیان، هم‌زمان با ایام ولادت حضرت مسیح (ع) با همکاری انجمن علمی علوم قرآن و حدیث دانشگاه تهران و مؤسسه فرهنگی ـ تحقیقاتی امام موسی صدر برگزار شد.

در ابتدای این نشست، پس از تلاوت آیاتی از قرآن کریم، محمدحسین رحیمی‌نژاد، دبیر انجمن علمی علوم قرآن و حدیث دانشگاه تهران، با اشاره به چرایی برگزاری این برنامه گفت: امام موسی صدر از پیشگامان گفت‌وگو و زیست مسالمت‌آمیز پیروان ادیان مختلف بود و سخنرانی تاریخی او در کلیسای کبوشیین، به‌عنوان نخستین حضور یک روحانی غیرکاتولیک در کلیسای کاتولیک، نقطه عطفی در این مسیر به شمار می‌رود. به همین دلیل، یادکرد از این شخصیت اثرگذار در ایام میلاد حضرت مسیح (ع) معنادار و بجا است.

در ادامه، دکتر ابوالفضل خوش‌منش، رئیس مرکز همکاری‌های بین‌المللی قرآن کریم دانشگاه تهران، با تبریک ایام ولادت حضرت مسیح و امام علی علیه‌السلام به ابعاد شخصیتی و اجتماعی امام موسی صدر پرداخت و با اشاره به دوران حضور او در لبنان، تأکید کرد: امام صدر پس از ورود به لبنان، بیش از یک سال با سکوت، تدبیر و شناخت دقیق شرایط اجتماعی، برنامه‌ریزی کرد و سپس با تمرکز بر توانمندسازی شیعیان، زمینه احیای هویت

اجتماعی آنان را فراهم ساخت. وی شکل‌گیری هسته‌های اولیه هویت سیاسی و اجتماعی شیعیان لبنان را از نتایج همان دوره دانست.

این استاد دانشگاه همچنین با اشاره به ویژگی‌های اخلاقی و نفوذ اجتماعی امام موسی صدر گفت: هنر اصلی وی، محبت به انسان و پیوند دادن الهیات با فرهنگ و عشق بود. او با اخلاص، علم و نوع‌دوستی توانست حتی در بحران‌هایی مانند جنگ‌های داخلی لبنان، با اقداماتی همچون اعتصاب غذا، جریان خشونت را متوقف کند. به گفته خوش‌منش، تأثیرگذاری امام صدر در میان پیروان ادیان مختلف، نمونه‌ای روشن از قدرت اخلاق و معنویت در عرصه اجتماعی است.

خوش‌منش در بخش دیگری از سخنان خود، به جایگاه علمی امام موسی صدر اشاره کرد و افزود: امام صدر نخستین روحانی قم بود که در رشته حقوق از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد و علاوه بر تسلط بر زبان‌های مختلف، در حوزه‌های تاریخ، سیاست، دیپلماسی و فرهنگ تبحر داشت. وی همچنین با تأکید بر رویکرد

قرآنی امام صدر، شعار محوری او یعنی «یا اهل الکتاب تعالوا الی کلمة سواء» را نشانه‌ای از نگاه توحیدی و ضدفرقه‌گرایانه او دانست.

در ادامه نشست، دکتر رسول رسولی‌پور، دانشیار گروه فلسفه دانشگاه خوارزمی، با معرفی کتاب «ادیان در خدمت انسان»، این اثر را مدخلی مناسب برای آشنایی با اندیشه‌های امام موسی صدر برشمرد و گفت: بن‌مایه سخنرانی تاریخی امام صدر در کلیسای کبوشیین، جمله «اجتمعنا من أجل الانسان» است؛ جمله‌ای ساختارشکن که انسان را محور گفت‌وگوی ادیان قرار می‌دهد و فصل مشترکی میان اسلام، مسیحیت و دیگر ادیان می‌گشاید. وی همچنین بر حساسیت امام صدر نسبت به فرقه‌گرایی و مخالفت صریح او با برتری‌طلبی نژادی تأکید کرد.

در ادامه نشست، خانم حورا صدر، فرزند امام موسی صدر و مدیر مؤسسه فرهنگی ـ تحقیقاتی امام صدر، با تبیین نگاه خاص امام صدر به مسئله همزیستی ادیان اظهار داشت: هرچند امام موسی صدر از زیست مسالمت‌آمیز و تعایش سخن می‌گفت، اما تعبیر دقیق و مورد تأکید ایشان «عیش مشترک» بود؛ به این معنا که انسان‌ها بدون تمایز، برتری‌جویی و مرزبندی‌های تبعیض‌آمیز در کنار یکدیگر زندگی کنند. به گفته وی، امام صدر لبنان را نمونه‌ای کم‌نظیر برای تحقق این ایده می‌دانست و حتی معتقد بود اگر چنین کشوری وجود نداشت، برای اعتلای ادیان و خدمت به انسان، باید فضایی مشابه آن ایجاد می‌شد. خانم صدر با نقل خاطراتی افزود: رمز محبوبیت و موفقیت امام صدر در لبنان، حضور میدانی، ارتباط مستقیم با مردم و شنیدن بی‌واسطه سخنان، دغدغه‌ها و آرزوهای آنان بود؛ تا جایی که خود ایشان می‌گفتند در همان سال‌های نخست، به همه شهرها سر زده و پای سفره‌های مردم نشسته‌اند و همین شناخت عمیق، مبنای برنامه‌ریزی‌های آینده ایشان قرار گرفت.

وی در ادامه با اشاره به پاسخ دیگر امام صدر به پرسش درباره پشتوانه اجتماعی‌اش، گفت: زمانی که برخی رسانه‌ها از حمایت دستگاه‌های پنهان سخن می‌گفتند، امام صدر تأکید داشت که عامل اصلی اثرگذاری او نه حمایت بیرونی، بلکه اخلاص در عمل و صداقت در نیت است. خانم صدر در پایان با نقل خاطره‌ای خانوادگی، به نگاه عمیق و تربیتی امام صدر اشاره کرد و گفت: هنگامی که در کودکی از پدرم پرسیدم حق با چه کسی است، ایشان با تلاوت آیه «اِنَّ الَّذینَ آمَنوا وَ الَّذینَ هادوا وَ النَّصاری وَ الصّابِئینَ مَن آمَنَ بِاللّهِ وَ الیَومِ الآخِرِ فَلا خَوفٌ عَلَیهِم وَ لا هُم یَحزَنون» به من آموختند که حق‌طلبی به ایمان و عمل گره خورده است، نه صرفاً به عنوان و هویت ظاهری؛ و تأکید کردند که این نگاه را نه در مقام خطابه عمومی، بلکه در فضای خانه و تربیت فردی منتقل می‌کردند.

انتهای‌پیام/