به گزارش خبرگزاری تسنیم از سنندج، هر بار که برف سنگین می‌بارد، شهر دو چهره پیدا می‌کند؛ چهره‌ای سفید و زیبا برای شهروندان و چهره‌ای سخت، سرد و طاقت‌فرسا برای کارگرانی که باید پیش از طلوع آفتاب، خیابان‌ها را به زندگی برگردانند. سنندج در روزهای اخیر نیز چنین تجربه‌ای را پشت سر گذاشت.

در حالی که دمای هوا به‌شدت کاهش یافت و کولاک، تردد را دشوار کرد، آنچه مانع اختلال جدی در زندگی شهری شد نه فقط ماشین‌آلات و ستادها، بلکه نیروی انسانی زحمتکشی بود که بی‌نام و نشان در معابر شهر ایستاد.

این گزارش، پیش از هر چیز روایت تلاش همان نیروهایی است که اغلب دیده نمی‌شوند، اما نبودشان بلافاصله حس می‌شود.

بر اساس اخبار واصله به خبرنگار تسنیم، از ساعت 16 روز گذشته و هم‌زمان با ورود سامانه بارشی، بیش از 250 نیروی ستاد برف‌روبی و پاکبانان شهرداری سنندج در آماده‌باش کامل قرار گرفتند؛ نیروهایی که بسیاری از آن‌ها ساعات طولانی در سرما، شبانه‌روز و بدون وقفه مشغول پاکسازی معابر بودند.

کارگران برف‌روبی، در کنار پاکبانان، در خیابان‌های اصلی، معابر فرعی، شاه‌کوچه‌ها و حتی نقاط صعب‌العبور حضور داشتند؛ جاهایی که ماشین‌آلات به‌سختی وارد می‌شود و این نیروی انسانی است که بار اصلی را به دوش می‌کشد.

اگر امروز اعلام می‌شود «تمام معابر شهر باز است»، پشت این جمله، ساعت‌ها کار یدی، خیس‌شدن در برف و ایستادن طولانی در سرمای شدید نهفته است؛ واقعیتی که در آمارهای رسمی کمتر دیده می‌شود.

در کنار ماشین‌آلات سنگین و سبک، این کارگران بودند که با پارو، بیل و دست خالی، پیاده‌روها را پاکسازی کردند، برف‌تکانی درختان را انجام دادند و اجازه ندادند یخ‌زدگی، رفت‌وآمد شهروندان را مختل کند.

نکته مغفول؛ آمار به نام‌ مدیران، زحمت به پای کارگران

بی‌تردید برنامه‌ریزی و هماهنگی مدیریتی در مدیریت بحران برف اهمیت دارد، اما نباید فراموش کرد که اعداد و آمار اعلام‌شده - از 250 نیرو گرفته تا 111 دستگاه ماشین‌آلات-در نهایت به دست کارگران و نیروهای صف معنا پیدا می‌کند.

نگرانی جدی اینجاست که این تلاش‌ها صرفاً در قالب گزارش‌های اداری ثبت شود و نام و شأن نیروهایی که بار اصلی بحران را به دوش کشیدند، در حاشیه بماند. اگر قرار است عملکردی تقدیر شود، این تقدیر باید پیش از همه متوجه کارگران، پاکبانان و نیروهای عملیاتی باشد.

برف اخیر در سنندج نشان داد که ستون واقعی مدیریت شهری، نه پشت میزها، بلکه در خیابان‌هاست؛ جایی که کارگران شهرداری با کمترین توقع و بیشترین فشار، اجازه ندادند زندگی مردم مختل شود کما اینکه هنوز بسیاری از کوچه‌ها به‌دلیل محدودیت نیز پاکسازی نشده است.

امروز قدردانی زبانی کافی نیست. انتظار می‌رود این زحمات در عمل دیده شود؛ از امنیت شغلی و معیشتی گرفته تا پرداخت به‌موقع حقوق، تجهیزات مناسب و احترام واقعی به نیروی کار.

شهر سنندج در این روزهای سرد، روی شانه‌های کارگرانی ایستاد که نامشان در تیترها نیامد؛ اما حق‌شان است در حافظه شهر ماندگار شوند.

انتهای پیام/481