به گزارش خبرگزاری تسنیم از کرج، شورا یکی از واژههای تحسین شده قرآن کریم است که پروردگار جهان در سوره ای با همین نام (شوری) با بندگانش سخن رانده است؛ «شورا» نماد عقلگرایی در امور و ستایش تفکرگرایی و بهره گیری از خرد جمعی در کارهاست که ؛ « وَالَّذِینَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِمْ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَمْرُهُمْ شُورَى بَیْنَهُمْ - آنها (مومنان) کسانی هستند که دعوت پروردگارشان را اجابت کرده و نماز را بر پای دارند و کارهایشان بین آنان با مشورت انجام می شود.
معمار کبیر انقلاب اسلامی پس از در هم شکستن ابهت پوشالی رژیم طاغوت نسبت به تبیین ارکان اصلی «جمهوری اسلامی» بر اساس دستورات الهی و آیات روشنگر قرآن کریم همت گماردند که توصیه های دین مبین و شارع مقدس برای «مشورت در کارها» ایشان را به سمت تدوین آئین نامه تشکیلاتی و اجرایی «شوراهای اسلامی شهر و روستا» هدایت کرد.
باور عمیق ایشان برای به صحنه کشاندن مردم برای مشارکت عمیق در اداره شهر و روستاهای کشور که تغییر چهره ایران از یک «رژیم دیکتاتوری» به صحنه «مردم سالاری دینی» از جمله آثار و برکات آن است، به صدور فرمانی خطاب به شورای عالی انقلاب در مورخ 9 اردیبهشت ماه سال 1358 انجامید که بر ایجاد بستر قانونی برای تشکیل «شوراهای اسلامی شهر و روستا» توصیه و دلالت داشت تا اصل حضور و مشارکت مردم تأمین شود.
گرچه کوبیدن رژیم بعث عراق بر طبل جنگ و ارجحیت جهاد در برابر دشمنان اسلام و قرآن بر تمامی امور، پرانتز زمانی در پیاده شدن این اصل مهم قانون اساسی ایجاد کرد اما با پایان جنگ تحمیلی و برقراری ثبات و آرامش در سراسر میهن اسلامی، انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا با حضور گسترده مردم و شرکت بیش از 24 میلیون نفر در هفتم اسفند ماه 1377 برگزار شد.
این شوراها در سالروز صدور فرمان حضرت امام خمینی (ره) به شورای انقلاب در تاریخ 9 اردیبهشت ماه سال 1378 هجری شمسی با پیام مقام معظم رهبری آغاز بهکار کردند.
با نگاه تقویمی؛ شوراهای اسلامی امروز تولد پانزده سالگی خود را جشن می گیرند و بر اساس رسوم هر ساله با برگزاری مراسمات ملی و منطقه ای به نقد و بررسی مسیر پیموده شده و باید و نبایدهای نقشه راه یا چشم اندازهای پیش رو می پردازند.
بی شک عدم تحقق «مدیریت یکپارچه شهری» که بر مبنای آن با کاهش تصدی گری دولت، نقش شوراهای اسلامی برای قرار گرفتن در راس اداره شهرها پررنگ تر می شود، مهمترین بحثی است که امروز در سخنرانی شوراییها در سراسر کشور مطرح می شود و از قوای سه گانه برای تبیین جایگاه واقعی «مدیریت شهری» به عنوان «دولت کوچک محلی» دعوت به عمل می آید.
ناگفته نماند وجود رویکردهای طایفه ای در شوراها و مظلوم ماندن فاکتورهای اصیلی همچون تخصص و تعهد در پروسه انتخاب وکلای مردم در پارلمان های شهری و روستایی که بعضا آثار مخربی نیز به جای گذاشته است، بر ریسک دولت برای واگذاری اداره شهرها به «مدیریت شهری» افزوده است و «قوه مجریه» با قهر و تردید به این مهم می نگرد و تن به اجرایش نمی دهد!
بعضا تبدیل صحن علنی شوراها به عرصه رقابت گروه اکثریت و اقلیت و دعوا بر سر زر و زور و مباحث سیاسی و حاشیه ای، «مدیریت شهری» را از مسیر اصلی خدمت به مردم به حاشیه و ناکجا آباد کشانده و از اعتبار انجمن یا هیئت امنای شهر نزد افکار عمومی کاسته است.
متاسفانه برخی شوراها پس از روی کار آمدن به جای پاسخگویی در برابر مردم به عنوان ولی نعمتان، خود را وامدار استانداری و فرمانداریها می دانند و به نیروی دولت! در یک نهاد کاملا مردمی تبدیل شده اند!
عدم تحقق «مدیریت یکپارچه شهری» در میان مدت از انگیزه شوراها برای ورود به مباحث کلی شهر کاسته و رفته رفته آنان را به ورطه افراط و تفریط در نظارت بر عملکرد شهرداریها کشانده است؛ تا جایی که منتقدان و رسانه ها از برچسب «شورایِ شهرداری» برای توصیفِ احوال برخی پارلمان های محلی استفاده می کنند!
گرچه گسترده تر شدن دامنه عملکرد و خدمات شهرداریها به سایر حوزه ها همچون؛ ورزشی، فرهنگی، اجتماعی و ... مردم را به داشتن آینده ای بهتر برای محل زندگی شان امیدوارتر میکند اما به راستی؛ مدیریت شهری در رسالت حقیقی خود که ساختن شهرهایی زیبا با معماری ایرانی – اسلامی است، چه میزان توفیق داشته اند، بماند بحث تکدی گری، سد معبر، زیباسازی شهری، جمع آوری زباله ها و...
امروز زنگ خطر بزرگی به نام «کارنامه عملکرد نمایشی» برای شوراها نواخته شده که شهرهای تهی از زیر ساخت و پی عمرانی از بیرون بَزک کرده جلوه می کنند و خدای ناکرده در صورت بروز زلزله احتمالی که همگان آمدنش را وعده داده اند، مردم، این صاحبان اصلی شهر و روستاهای ایران باید تاوانِ این ژست ها را پس بدهند!
بنده به عنوان یکی از اعضای خانواده بزرگ شوراهای کشور در دوره گذشته قصد سیاه نمایی و زیر سوال بردن خدمات و زحمات پارلمان های شهری در رفع کمبودها و نیازها و مطالبه گری برای رفع نقاط ضعف را ندارم که این ظلمی بزرگ است و جا دارد دستِ تمامی همکارانی که در جای جای ایران اسلامی از پایتخت زیبای کشور گرفته تا مناطق مرزی و روستاها در قامتِ یک نماینده مردم برای خدمتی بی منت تلاش می کنند را به گرمی بفشارم.
امید است قفل «مدیریت یکپارچه شهری» با تدبیر دولت گشوده تا امید به خدمت حیاتی دوباره در رگ های نظام شورایی کشور یابد، به امید آن روز...
انتهای پیام / ب