امیر هوشنگ انوری در گفتوگو با خبرنگار تسنیم در اصفهان درباره تالیف کتاب "خلیج فارس در نیمه نخست قرن بیستم" اظهار کرد: این کتاب بر اساس مهمترین و قدیمیترین اسناد از وزارت امور خارجه ایران، مرکز اسناد و کتابخانه ملی ایران و اسناد محرمانهای از وزارت امور خارجه انگلستان تهیه و تنظیم شده است.
وی افزود: این کتاب به صورت گستردهای از مطالب مندرج در مطبوعات دوره مورد نظر، یعنی سالهای 1900 تا 1950 میلادی که دوران بسیار مهم و سرنوشتسازی از نظر مسایل و مباحث مربوط به خلیج فارس بهشمار میآید، استفاده شده، در این 50 سال دو جنگ جهانی رخ داده و شیخنشینهای امروزی منطقه خلیج فارس، یعنی عراق، قطر، کویت و عربستان صعودی، در این 50 سال به عنوان کشورهای مستقل در جهان مطرح شدند.
این پژوهشگر با بیان برخی ویژگیهای مهم و برجسته کتاب "خلیج فارس در نیمه نخست قرن بیستم" تصریح کرد: این کتاب در کنار مباحث سیاسی به مباحث اقتصادی نیز پرداخته و علاوه بر این، موضوعات اجتماعی نیز پنهان نمانده است، به همین دلیل شاید تحقیق متفاوتی با سایر آثار مشابه در این حوزه باشد.
وی بیان کرد: حفظ منافع ملی ایران، اثبات مالکیت ایران بر جزایر سهگانه و توجه به رژیم حقوقی استفاده از آبهای بینالمللی از جمله محورهای اصلی تمرکز این پژوهش بوده است.
انوری با بیان اینکه صیانت نام خلیج فارس نیازمند برخی تلاشهای فرهنگی و جهانی است، خاطرنشان کرد: بنا بر اسنادی که از دیرباز و از چند هزار سال پیش تا کنون وجود دارد، نام این خلیج همواره خلیج فارس بوده اما همان گونه که شاهد هستیم برخی حرکات از طرف کشورهای عربی در راستای تصاحب این خلیج صورت میگیرد و با حمایت کشورهای غربی نیز همراه بوده و در حقیقت تلاش برای این تغییر نام، یک تهدید جدی و مهم برای ایران و تمامیت ارضی آن است.
وی افزود: بدیهی است پافشاری برای تثبیت نام خلیج فارس به نامی مجعول در حالی که تمام اسناد موجود در جهان حتی نقشههائی که توسط اروپائیان در زمانهای بسیار دور کشیده شده، دلالت بر نام پرشین گلف یا همان خلیج فارس دارد و چشم پوشی از تمامی این اسناد، بیانگر یک مقوله 100 درصد سیاسی نسبت به حریم ایران است.
انتهای پیام/