به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، نرگس آبیار شامگاه پنجشنبه در حاشیه اکران فیلم سینمایی "شیار 134" در سینما سپاهان اصفهان درباره داستان این فیلم و جزئیات آن اظهار کرد: زمانی که رمان شیار 143 را مینوشتم، مادری با لهجه کردی نزد من آمده و گفت که 15 سال رادیویی به کمر خود بسته و منتظر شنیدن نام پسرش از رادیو بوده که این موضوع بهنظرم بار دراماتیکی زیادی داشت بنابراین آن را در داستانم آوردم.
وی با بیان اینکه بخش عمدهای از داستان شیار 143 مربوط به تخیل او و بخشهایی نیز منطبق با واقعیت بوده، افزود: موضوع مادران منتظر از مدتها پیش از ساخت این فیلم، همواره مد نظرمن بود، زیرا مادری که فرزند او شهید و یا جانباز شده، تکلیف خود را میداند اما مادر رزمنده گمنام، در خوف و رجا و در حالت انتظار به سر میبرد که این موضوع جای کار زیادی داشته و دارد.
کارگردان فیلم "شیار 143" بیان کرد: برخی انتقاد میکنند که چرا تفحص صورت گرفته و شهدا را به شهر برگردانده و داغ مادران و خانواده شهدا را زنده میکنند اما این فیلم نشان داد که اتفاقاً "الفت" با دیدن بقایای فرزندش آرام شده قرار میگیرد.
وی پیرامون انتخاب بازیگران خاطرنشان کرد: از زمان نگارش فیلمنامه، روی خانم زارعی برای نقش الفت حساب کرده بودم و با خانم عباسی نیز در فیلم قبلی خود یعنی "اشیا از آنچه میبینید به شما نزدیکترند" آشنا بوده و این 2 نقش، اینگونه انتخاب شده و آقای مهران احمدی و جواد عزتی نیز توانستند نقش خود را بهخوبی ایفا کنند.
آبیار در پاسخ به سؤالی پیرامون رنگ فیلم گفت: نمیخواستم فیلم شاد باشد و با توجه به اینکه زمان حال فیلم نیز در سالهای 73 و 74 اتفاق میافتد، ترجیح دادم زمان حال فیلم با گذشته یکرنگ و با تم قهوهای باشد.
وی با بیان اینکه خبرنگار نیز قسمتی از فیلم بوده که بهدنبال دلیل برگرداندن شهدا است، اظهار کرد: بهنظرم نباید فیلمی پر از حادثه بوده تا تماشاچی را به دیدن ادامه فیلم راغب کند، بلکه ریتم باید درون فیلم باشد و حوادث و داستان در فیلمی مانند شیار با ظرافت درون شخصیتها پرداخته شود.
کارگردان فیلم "شیار 143" با اشاره به شخصیت "الفت" بیان کرد: الفت را زنی کارکشته و مهربان آفریدم و تنها چیزی که از زنانگی او باقی مانده، مادری بوده و من در صحنههای مختلف فیلم، مرتب به خانم زارعی تأکید داشتم که الفت گریه نداشته و صورتی سنگی و عبوس داشته باشد زیرا او تمام غم خود را درون خود ریخته و ضجه و مویه نمیکند و غم دوری از یونس او را بزرگ و نگاهش را پخته و عمیق میکند.
وی پیرامون انتهای فیلم خاطرنشان کرد: قالی نماد انتظار الفت بوده و تمام شدن قالی بهمعنای پایان انتظار الفت بوده و من در تمام طول فیلم تلاش کردم که چیزی از قاب دوربین بیرون نزده تا حواسها به آن پرت و از الفت دور نشود.
انتهای پیام/ب*