خبرگزاری تسنیم ــ پیروزی قاطعانه جدایی طلبان اسکاتلندی در انتخابات سراسری این منطقه و پس زده شدن احزاب کارگر، محافظهکار و لیبرال دموکرات در این منطقه موضوعی نیست که دیوید کامرون و دیگر مقامات انگلیسی بتوانند بهراحتی از آن عبور کنند.
"اسکاتلند" از این پس کلیدواژهای خواهد بود که مقامات انگلیسی از آن بهعنوان پاشنه آشیل سیاسی و جغرافیایی خود یاد خواهند کرد. پس از شکست طرفداران استقلال اسکاتلند در همهپرسی سال 2014 میلادی، پیروزی استقلال طلبان در انتخابات سراسری اخیر نشان دهنده تشدید تصاعدی میل استقلال از انگلیس در اسکاتلند است. بر این اساس در صورت برگزاری همهپرسی دوباره، بیش از 70 درصد اسکاتلندیها خواستار استقلال از انگلیس از طریق تغییر رأی قبلی خود در همهپرسی سال 2014 خواهند شد.
نتایج انتخابات سراسری انگلیس در نوع خود جالب توجه است، در شرایطی که حزب محافظهکار در کسب اکثریت مطلق کرسیهای پارلمان ناکام مانده و اد میلیبند بهسبب شکست در انخابات در آستانه استعفا از رهبری حزب کارگر قرار دارد، استقلال طلبان اسکاتلند توانستهاند بزرگترین و بیسابقهترین پیروزی خود در تاریخ سیاسی انگلیس را جشن بگیرند. حزب ملی اسکاتلند که خواستار استقلال اسکاتلند از بریتانیاست 56 کرسی از 59 کرسی اسکاتها در پارلمان انگلستان را از آن خود کرده است. یک کرسی نصیب محافظهکاران و یک کرسی نصیب لیبرال دموکراتها و یک کرسی هم در اسکاتلند نصیب کارگرها شد.
تفسیر نتایج انتخابات سراسری انگلیس در منطقه اسکاتلند متأثر از پیچیدگیهای ذاتی منطقه است. اصل ماجرا به همهپرسی شهریور ماه سال 1393 بازمیگردد. با برگزاری همهپرسی استقلال اسکاتلند در آن زمان، طرفداران اتحاد با انگلیس توانستند با کسب 54 درصد آرا به پیروزی دست پیدا کنند. به این ترتیب اسکاتلند همچنان در اتحاد با انگلیس باقی ماند. اما هنوز چند روز بیشتر از این ماجرا نگذشته بود که کارشکنیهای حزب محافظهکار در قبال وعدههایی که به ساکنان اسکاتلند داده بود آغاز شد. از سوی دیگر، پرونده تقلب گسترده در همهپرسی صورت گرفته در شهر گلاسکو مبهم باقی ماند. در چنین شرایطی شرکت کنندگان در همهپرسی (حتی بسیاری از آنها که به اتحاد با انگلیس رأی داده بودند) نسبت به استفاده ابزاری دو حزب محافظهکار و کارگر و وعدههای دروغین دیوید کامرون و حتی اد میلیبند نسبت به خود آگاه شدند. "خشم از دو حزب اصلی انگلیس" از همان زمان میان ساکنان اسکاتلند نهادینه شد. با این حال مجال و فرصتی جهت بروز این خشم عمومی و گسترده وجود نداشت.
سرانجام زمان برگزاری انتخابات سراسری انگلیس رسید، جایی که ساکنان اسکاتلند در صدد انتقام گیری گسترده از دو حزب سنتی و فریبکار انگلیسی بودند. کسب 56 کرسی از 59 کرسی اسکاتها در پارلمان انگلیس نشان از فوران خشمی است که بهمدت 8 ماه میان ساکنان اسکاتلند مستتر بود. این نتایج نشان میدهد که رأی اکثریت کسانی که در همهپرسی سال گذشته به اتحاد اسکاتلند و انگلیس رأی داده بودند تغییر یافته است.
راه اندازی دوباره کمپین استقلال اسکاتلند و فشار ساکنان و نمایندگان استقلال طلب اسکاتلند بر لندن جهت برگزاری همهپرسی دوباره در این منطقه در چنین شرایطی اجتناب ناپذیر خواهد بود. بهعبارت بهتر، با توجه به نتایج به دست آمده در انتخابات سراسری انگلیس، اسکاتلند از این پس به یکی از اصلیترین دغدغههای دولت لندن تبدیل خواهد شد. خانم نیکلا استور جئون، رهبر جدید حزب ملی اسکاتلند که در سال گذشته جانشین الکس سالموند گردید، هم اکنون در اوج قدرت و محبوبیت قرار دارد. او در صدد است به هر نحو ممکن مسیر را برای برگزاری رفراندومی دوباره برای استقلال اسکاتلند از انگلیس هموار سازد.
استور جئون با توجه به پیروزی محافظه کاران و احتمال برگزاری همهپرسی خروج از اروپا در سال 2017 میلادی میگوید:
"اگر لندن با برگزاری رفراندومی در سال 2017 اتحادیه اروپا را ترک کند، این از نظر دموکراتیک توجیه ناپذیر است و باعث میشود تا اسکاتلند نیز رفراندوم دیگری را برای استقلال برگزار کند. ما بهدنبال اقداماتی برای استقلال و جدایی اسکاتلند هستیم و این مسئله تنها زمانی رخ میدهد که اکثریت مردم اسکاتلند در رفراندوم استقلال شرکت کنند این مسئله به ساکنان منطقه بستگی دارد تا آینده خود را تعیین کنند".
رهبر حزب استقلال اسکاتلند در سال گذشته اعلام کرده بود که سیاستهای اصلی وی، کمپین برای استقلال و پیروزی در انتخابات پارلمانی امسال است. او هم اکنون به یکی از این اهداف مهم دست یافته است. پیروزی قاطعانه استقلال طلبان اسکاتلند در انتخابات سراسری این منطقه و راهیابی 56 نماینده استقلالطلب به پارلمان انگلیس و شکست سنگین دو حزب محافظهکار و کارگر در اسکاتلند نشان دهنده برداشته شدن گامی محکم در مسیر استقلال اسکاتلند از انگلیس است. حال دومین قدمی که استور جئون و همراهانش در اسکاتلند بر خواهند داشت، برگزاری همهپرسی دوباره در این منطقه از طریق اعمال فشار بر دولت لندن است. به نظر میرسد دیوید کامرون نیز در نهایت چارهای جز تمکین در برابر خواستههای استقلال طلبان و ملیگرایان اسکاتلندی نخواهد داشت، موضوعی که از همین لحظه دیوید کامرون را نگران و وحشتزده ساخته است.
انتهایی پیام/*