فتنه و شبهه را باید متمایز از هم دانست، به عبارتی « کسی که شبهه دارد امکان دارد در شبهه خود تعمدی نداشته و جاهل باشد ولی فتنه گر دارای شبهه عمدی بوده و به دنبال پاسخ نیست »
البته نیز شبهه یعنی کسی باطل را در لباس حق پوشانده و حقیقت را کتمان می کند .
در سوره مبارکه بقره خداوند متعال می فرماید « وَلاَ تَلْبِسُواْ الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَکْتُمُواْ الْحَقَّ وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ »
در این آیه شریفه تاکید شده است « و حق را به باطل درنیامیزید ، و حقیقت را- با آنکه خود مىدانید- کتمان نکنید. »
طبیعی است که کتمان حق با علم به آن زمینه ساز فتنه در کشور می شود چرا که کتمان کنندگان حقیقت اگر گروه های مرجع در جامعه باشند و گروهی به ندای آنان گوش دهند می توانند ضربات مهلکی به پیکر کشور وارد کنند.
اگر به تاریخ انقلاب نگاهی از سر تفکر بیندازیم از این گونه حوادث و فتنه ها بسیار خواهیم دید ، آذر 1358 در حالی که قانون اساسی به رای عمومی گذاشته شده و مردم به قانون تدوین شده در مجلس خبرگانی که اعضای آن را نیز خود تعیین کرده بودند رای اعتماد داده بودند گروهی به بهانهای واهی در تبریز و قم طغیان می کنند .
پشتوانه این گروه شخصیتی بود که لباس مرجعیت به تن داشت ؛ آیت الله سید کاظم شریعتمداری !
شریعتمداری با استفاده از این «مرجعیت» هواداران خود را در برابر انقلاب نوپای اسلامی قرار داد و فتنه ای عظیم را خلق کرد فتنه ای که یک سوی آن گروهک معاندی به نام « خلق مسلمان » بود و سخن کوتاه کنیم این فتنه با رهبری داهیانه امام خمینی منکوب شد و به سرانجامی نرسید .
با رسیدن موسم اولین انتخابات ریاست جمهوری « ابوالحسن بنی صدر » با سؤاستفاده از عدم شناخت عمومی از خود توانست ردای اولین رئیس جمهور ایران را بر تن کند. او اما مغرورانه دچار توهم شد که محبوبیت او ذاتی است و ربطی به انقلاب ندارد و این گونه بود که پس از اندکی با کتمان حق در برابر انقلاب و امام قرار گرفت و سرانجام معزول و از سوی مردم طرد و به دشمنان پناهنده شد .
فتنه گری منافقین ، گروهک های چپ و راست و در سال های پایانی عمر پربرکت حضرت روح الله فتنه آیت الله منتظری همه و همه با کتمان حق از سوی برخی شخصیت ها و گروه ها صورت گرفت گروه هایی که خواست مردم و حقیقت را می دانستند ولی مطامع سیاسی و گروهی آنان باعث می شد آن را کتمان کنند .
پس از رحلت امام خمینی و به رهبری رسیدن آیت الله العظمی خامنه ای این فتنه ها رنگ و بوی دیگری یافت ، برخی از شبه گروه ها و احزابی که زمانی در طول دهه 60 سوپر انقلابی بوده و آمریکا ستیزی ویژگی آنان به ناگاه رنگ و لباس عوض کرده و در غرب گرایی گوی سبقت از احزاب خود کشورهای غربی ربودند .
آنان که روزگاری از آمریکا ستیزی به غرب ستیزی انحراف پیدا کرده بودند این روزها غرب را کعبه آمال دانستند و زمانی که از سوی مردم در انتخابات طرد شدند علم طغیان برداشتند که مردم به ما رای داده اند و تقلب شده است ، این ادعا از دهه 60 تاکنون همواره از سوی ضد انقلاب به دفعات مطرح شده بود و فرقی نمی کرد که بنی صدری ها مدعی تقلب شوند یا اصلاح طلبان .
فتنه کتمان حق است و آمیختن باطل به حق در حالی که فتنه انگیز واقعیت را می داند .
و از عجایب روزگار این که، بسیاری از آنان که سال 88 فتنه انگیزی کردند در جلسات خصوصی بر واقعیت و حقیقت و این که تقلب نشده و امکان تقلب وجود ندارد اعتراف کرده بوند ولی جرات بیان حقیقت را نداشته و ندارند ، آنان اگر به حقیقت اعتراف می کردند از سوی گروه هایی که به خیابان ها آمده و دچار شبهه شده بودند مورد سوال قرار می گرفتند که چرا دروغ گفتید و به کشور آسیب زدید ؟!
فتنه گران با انکار حقیقت ضربات عظیمی به کشور و اعتماد عمومی زدند که رصد این ضربات و زیان ها به زمان زیادی نیاز دارد و بی شک افکار عمومی این فتنه گران را نخواهد بخشید و هرگز فتنه مشمول مرور زمان نخواهد شد .
انتهای پیام/