به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهدمقدس، "کار نیست"؛ "بیکار شدهایم"؛ "خرج زندگی را از کجا تامین کنیم؟"؛ "شرمنده خانواده شدهایم" و... اینها کلیدواژههای مشترکی است که اگر این روزها به سراغ کارگران فصلی مشهد بروید احتمالا آنها را تحویل شما خواهند داد.
کرونا به قول خودشان برایشان قوزبالاقوز شده است و همان اندک درآمدی هم که قبل از این بیماری منحوس داشتند اینک از آنها گرفته است.
نومیدی در چهره تک تکشان اوج میزند و امیدی هم به بهبود شرایط ندارند چون اساسا به قول خودشان نه اتحادیه و انجمنهای کارگری به فکر آنان است و دولتمردان طرح به دردبخور و درست و حسابی برای آنها در نظر گرفته است.
این روزها اگر از میدانهای شهر مشهد گذر کنید عدهای را نومید مشاهده میکنید که کنار خیابان نشستهاند و در انتظار هستند تا شاید کسی به سراغ آنها بیاید و برایشان کاری داشته باشد.
کرونا ساخت و ساز را هم راکد کرده است و دیگر کمتر کسی در این شرایط کارگر از بیرون به داخل خانه میبرد؛ یا کار را به تاخیر انداختهاند و یا اینکه سعی میکنند خودشان کار را جلو ببرند.
به راستی در این شرایط چه کسی باید پاسخگوی معیشت و زندگی کارگران باشد؟ کارگرانی که بعضا به قول خودشان مدتهاست سرکار نرفتهاند و هیچ آهی در بساط ندارند.
دوربین تسنیم خراسان رضوی به سراغ تعدادی از این کارگران فصلی در مشهد رفته و پای درد و دل آنها نشسته است:
انتهای پیام/282/ش