به گزارش خبرگزاری تسنیم از یزد، روزهایی هستند در تقویم سال که بوی زندگی میدهند، عطری از زنده ماندن و زندگی دادنها، از ماندن انسانهایی که گر چه نیستند اما هنوز هم هستند؛ سی و یک اردیبهشتماه روز ملی اهدای عضو در ایران است که با هدف آگاهی بخشیدن بیشتر به افراد در زمینه اهدای عضو نامگذاری شده است.
متأسفانه افزایش حوادث و اتفاقات در سالیان اخیر عده زیادی را به کام مرگ مغزی کشانده که دلایل مختلفی دارد و چرایی افزایش این حوادث خود قابل بررسی است با این وجود به دلیل امکان استفاده از اعضای سالم این افراد برای دیگران، موقعیت اهدای عضو فراهم شده و این عمل که بیشتر باقیات صالحات فرد متوفی است زندگی دوباره میبخشد به عده زیادی که چشم انتظار روزنه امید و نور زندگی هستند.
رضایتگیری اهدای عضو در یزد در رتبههای برتر کشور
محمد پورشمسی مسئول واحد فرآهمآوری اهدای عضو استان یزد در این رابطه در گفتوگو با خبرنگار تسنیم در یزد اظهار داشت: خوشبختانه در حال حاضر از نظر فرهنگی آمار رضایتگیری استان یزد نسبت به سایر استانها خیلی بهتر است.
وی با بیان اینکه سالهای گذشته این مشکل را داشتیم که خانوادهها رضایت نمیدادند و در بسیاری از مواقع آنها معنای مرگ مغزی را متوجه نبودند و تصور این را داشتند که مرگ مغزی حالتی مانند کما و با امکان زنده شدن مجدد است گفت: در حال حاضر نزدیک به 90 درصد مواردی که مرگ مغزی آنها تأیید میشود خانوادهها با رضایت کامل برگه اهدای عضو را امضا میکنند و اجازه میدهند که اعضای بدن عزیزشان به هموطنان و بیماران نیازمند امکان زندگی بدهد.
مسئول واحد فرآهمآوری اهدای عضو استان یزد با اشاره به اینکه مرگ مغزی در تمام استانها و بیمارستانها صورت میگیرد، بیان کرد: این که چون یزد در زمینه اهدای عضو استان برتر است به معنای آن نیست که مرگ مغزی زیادی هم دارد بلکه استان یزد یک تیم شناسایی قوی دارد که میتواند موارد مرگ مغزی سراسر کشور را شناسایی و از همه مهمتر موارد مرگ مغزی را نگهداری کند.
فرد مرگ مغزی شده امکان بازگشت به دنیا را ندارد
وی با بیان اینکه در بدن شخصی که مرگ مغزی میشود، تمام اعمال قلب و فشار خون با دارو و دستگاه انجام میشود و از خود اختیاری ندارد، وضعیت استان یزد از نظر فرهنگی را بسیار مطلوب دانست و گفت: موضوع مرگ مغزی در استان جا افتاده و زمانی که تیم پزشکی مورد مرگ مغزی را تأیید میکند پذیرش آن برای مردم مانند شخصی است که فوت کرده و دیگر امکان بازگشتی ندارد.
پورشمسی گفت: البته هنوز داریم خانوادههایی که نمیتوانند فوت عزیزانشان را در اثر مرگ مغزی قبول کرده و مطمئنا پذیرش چنین موضوعی هم سخت است، در این زمینه هم اگر از نظر فرهنگی در این زمینه تلاش بیشتری شود، پذیرش این موضوع هم افزایش پیدا میکند.
مسؤل واحد فراهمآوری استان با اشاره به اینکه رضایتگیری از خانوادهها و اهدای عضو در استان یزد تقریبا معادل با پیشرفتهترین کشورهای دنیا است افزود: اگر خانوادهها در مورد مرگ مغزی به راحتی رضایت نمیدهند به این معناست که در زمینه فرهنگی خوب کار نشده و خانوادهها اطلاعات کافی ندارند.
وی ادامه داد: در غیر این صورت وقتی خانوادهها ببینند که عزیزشان بر روی تخت بیمارستان است و تا ساعاتی دیگر از این دنیا میرود اهدای عضو را به عنوان آخرین کار و تنها برای خود این فرد انجام میدهند تا ذخیرهای برای آخرت فرد باشد.
پذیرش بازگشت ناپذیری مرگ مغزی و اهدای عضو نیازمند فرهنگسازی است
پورشمسی دغدغه خانوادهها از اهدای عضو را بر دو بخش دانست و گفت: تعدادی از خانوادهها اصلا مرگ مغزی را نمیپذیرند و میگویند که عزیزشان به کما رفته، تفاوت کما و مرگ مغزی را نمیدانند و احساس میکنند که عزیزشان هنوز زنده است، عدهای دیگر میپذیرند که عزیزشان فوت شده ولی تصور میکنند که عزیزشان تکه تکه میشود و ظاهر طرف برای خاکسپاری تغییر میکند.
وی ادامه داد: این موارد هم توسط تیم پزشکی توضیح داده میشود که با یک شکاف باریک بر روی بدن اعضای مورد نظر برداشته شده، اعضای مصنوعی جای گذاری و دقیق دوخته میشود و در فرد تغییری ایجاد نمیشود.
پورشمسی تصریح کرد: در بیشتر موارد که نارضایتی صورت میگیرد به این دلیل است که خانوادهها مرگ مغزی را باور نکردند یا انتظار معجزه دارند که عزیزی که فوت شده را به این دنیا برگردانند.
وی با اشاره به اینکه از ابتدای امسال، 9 مورد اهدای عضو در یزد داشتیم، بیان کرد: از سال 1382 اهدای عضو در یزد آغاز شده و تا سال 1392، 10 مورد اهدای عضو و پیوند قلب داشتیم که پس از آن این روند افزایش پیدا کرده است.
بسیاری از عوامل مرگ مغزی در ایران در اثر تصادفاتی است که به واسطه دلایل مختلف از جمله ناایمن بودن وسایل نقلیه، مشکلات راهها و از همه مهمتر عدم رعایت قوانین راهنمایی و رانندگی توسط رانندگان اعمال میشود و برخی از افرادی که جان خود را در این حوادث از دست میدهند، دچار مرگ مغزی میشوند و فرصتی برای اهدای زندگی به دیگران را به دست میآورند.
با این وجود برخی از خانوادهها که البته در استان یزد درصد آنها بسیار کم است قبول نمیکنند تا این فرصت به عزیزشان داده شود که با اهدای زندگی به دیگران، باقیات و صالحاتی بسیار ارزشمند برای خود در آخرت همراه داشته باشند.
در این بین اما افرادی هم هستند که این اجازه را میدهند و با وجودی که در مرگ عزیزشان ناله میکنند اما خوشحال هستند که توانستهاند جان یک یا چند بیمار دیگر را نجات دهند.
از اینکه فرزندم جان دو انسان را نجات داد خوشحالم
خانم دهقان مادر یکی از افرادی که در چند سال گذشته دچار مرگ مغزی شده بود در این رابطه در گفتوگو با خبرنگار تسنیم در یزد اظهار داشت: متاسفانه فرزندم چند سال گذشته در اثر تصادف با موتورسیکلت دچار مرگ مغزی شد.
وی علاوه بر اینکه از همه موتورسواران خواست کلاه ایمنی همراه داشته باشند و قوانین را رعایت کنند گفت: در ابتدا پذیرش اهدای عضو برای ما خیلی سخت بود ولی پس از ارائه مشاورههایی از سوی دانشگاه علوم پزشکی، دیدیم که دیگر فرزندمان به دنیا باز نخواهد گشت و اگر اهدای عضو نکند هم فوت میکند به همین دلیل موافقت کردیم که با اهدای عضو جان دو بیمار دیگر را نجات دهد.
این مادر یزدی تصریح کرد: الان هنوز از فوت فرزندم بسیار ناراحت هستم ولی در مقابل وقتی که فکر میکنم فرزند من جان دو نفر دیگر را نجات داده و آنها الان در حال زندگی هستند بسیار خوشحال میشوم.
هر چند امر اهدای عضو هم مانند سایر امور خیر نیاز به فرهنگسازی در بین خانوادهها دارد تا در صورت قرار گرفتن در چنین شرایط هر چند سخت و قابل درکی اما بهتر است به جای ضجه زدن و ناشکری کردن لحظهای دل به دل یگانه عالم هستی داد تا او که خود میمیراند و زنده میکند و حکمت تمام این امور را میداند بهترین راهنماییکننده خانوادهها در این عمل باشد.
گرچه امید میرود به جای بیدقتی، ناامیدی و عجله که گویی ریشه بسیاری از حوادث به وجود آمده از سوی بشر است، بیشتر دل به زندگی بسپاریم و قدر لحظه به لحظه زندگی را بدانیم.
انتهای پیام/ 785/ح