به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری تسنیم؛ عباس دیلمی زاده با انتقاد از اینکه 37 هزار پرسنل فعال در مراکز درمان اعتیاد و کاهش آسیب هنوز در اولویت تزریق واکسن کرونا قرار نگرفتهاند، اظهار کرد: با وجود الزام پرسنل این مراکز به ارائه خدمت در بحرانیترین روزهای شیوع کرونا ، تنها پزشکان شاغل از طریق وزارت بهداشت واکسن دریافت کردهاند اما واکسناسیون کادر درمانی و مددکارانی که با تعداد زیادی از بیماران مواجه میشوند، مورد غفلت واقع شده است.
وی با اشاره به اینکه تاکنون از سوی مراجع ذیربط هیچ توجهی به پرسنل مراکز درمانی اعتیاد درباره تخصیص واکسن کرونا نشده است ادامه داد: نزدیک به یک میلیون نفر در سراسر کشور از خدمات 8 هزار مرکز درمان اعتیاد و 300 مرکز کاهش آسیب بهرهمند میشوند که در صورت عدم واکسناسیون پرسنل، به احتمال زیاد با پدیده شیوع و گسترش کرونا بین پرسنل و خدمات گیرندگان این مراکز مواجه خواهیم شد.
رئیس جمعیت تولد دوباره با اشاره به اینکه نخستین پژوهش در رابطه با تأثیر کرونا بر شرایط ارائه خدمت و درمان معتادان در ایران توسط این جمعیت انجام شده است و در مجله معتبر سیاستهای مواد (International Journal of Drug Policy) منتشر شده است، گفت: بر اساس نتایج این پژوهش افرادی که مواد مصرف میکنند به خصوص آنهایی که بی خانمان هستند به دلیل ابتلا به بیماریهای زمینهای، عدم دسترسی به اقلام بهداشتی شخصی و مراکز درمانی بیشتر به ویروس کرونا مبتلا میشوند.
دیلمی زاده افزود: شرایط پاتوقها به گونهای است که افراد بی خانمان دسترسی مناسب به آب تمیز و اقلام بهداشتی ندارند بعلاوه اینکه در دوران قرنظینه و اعمال محدودیتهای شدید با بسته شدن پارکها، دسترسی این افراد به سرویسهای بهداشتی امکان پذیر نیست.
رئیس جمعیت تولد دوباره با اشاره به اینکه در صورت ابتلای یک فرد بی خانمان به کووید 19 پاسخ به نیازهای اولیه وی از جمله مصرف مواد در دوران قرنطینه و درمان چالش اصلی است، گفت: در حالی که مصرف کنندگان اپیوئید ممکن است در دوران قرنطینه به کمک درمانهای جایگزین تحت درمان قرار بگیرند اما برای مصرف کنندگان مواد محرک جایگزینی مواد ممکن نیست و از طرفی امکان مصرف مواد در زمان بستری در مرکز درمانی ممنوع است و این مسئله حل نشده باقی مانده است.
گفتنی است بر اساس نتایج پژوهش مورد نظر تجمع مراجعان در مراکز کاهش آسیب با پروتکلهای پیشگیری از کرونا همخوانی ندارد و در نتیجه مراکز مجبور هستند ساعت حضور افراد در مراکز گذری را محدود کنند تا تعداد افراد بیشتر با تجمع کمتر از خدمات بهره مند شوند.در حالی که در مراکز سرپناه شبانه، فاصله گذاری بین تختها ضروری است و تعداد مراکز موجود پاسخگوی تعداد مراجعان نیست و ممکن است برخی از مراجعان از خدمات کاهش آسیب محروم شوند و این امر میتواند در شیوع سایر بیماریهای عفونی از قبل اچ آی وی/ ایدز و هپاتیت تاثیرگذار باشد.
انتهای پیام/