به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، مرور سبک زندگی حضرت ابراهیم خلیل علیه السلام، به عنوان دومین پیغمبر اولوالعزم و شخصیتی از سوی خدای متعال به دوستی برگزیده شده، میتواند درس های مهمی برای زندگی ما داشته باشد؛ درسها و آموزههایی که مسیر سعادت در دنیا و آخرت را بر رویمان باز کرده و ما را در مقابل آسیبها و دسیسههای گمراهکننده هشیار میکند.
بر اساس مستنداتی که در کتاب علل الشرایع و سایر کتاب های حدیثی ثبت شده، چند خصوصیت اخلاقی و عملی صالح در حضرت ابراهیم علیه السلام وجود داشت که آن حضرت را به مرتبه خلیل اللهی یا دوستی خداوند رساند. اعمالی مانند زیاد سجده کردن و ذکر گفتن در برابر خدای متعال، اطعام فقیران و مردم، رد نکردن خواسته و نیاز مردم و درخواست نکردن از غیر خدا، عبادتهای شبانه و خالصانه آن حضرت زمینه رسیدن به این مرتبه و مقام شده است.
مشکلاتی که عامل رشد معنوی شد
در عین حال خدای متعال حضرت ابراهیم علیه السلام را مورد چندین امتحان مهم قرار داد. بعد از اینکه آن حضرت از همه این امتحانات به خوبی و با سرافرازی بیرون آمد، خدای متعال او را به مقام امامت رساند: «وَ إِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِیمَ رَبُّهُ بِکلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّی جَاعِلُک لِلنَّاسِ إِمَامًا؛ هنگامى که خداوند، ابراهیم را با وسایل گوناگونى آزمود. و او به خوبى از عهده این آزمایشها برآمد. خداوند به او فرمود: من تو را امام و پیشواى مردم قرار دادم.»
البته علامه طباطبایی در تفسیر شریف المیزان، امامت را در این آیه به معنی هدایت باطنی تعبیر و تفسیر کرده است؛ یعنی مقامی که رسیدن به آن، لازمه برخورداری از کمال وجودی و مقام معنوی خاصی است که بعد از مجاهدتهای بسیار حاصل میشود.
منزلت حضرت ابراهیم علیه السلام
خدای متعال در قرآن کریم به گونهای از حضرت ابراهیم علیه السلام یاد کرده که نشان میدهد مورد محبت و عنایت خاص خداوند سبحان بوده است. به طوری که نام آن حضرت 69 بار در قرآن آورده شده است. حتی یکی از سورههای قرآن کریم به دلیل اینکه به زندگی آن حضرت پرداخته، به نام ایشان نامگذاری شده است.
در عین حال در قرآن کریم به موضوعاتی از زندگی آن حضرت مانند نبوت، دعوت آن حضرت به توحید و یکتاپرستی، امامت ایشان، بنای کعبه، ماجرای تولد فرزندان ایشان، ذبح فرزند و موضوع قربانی کردن، معجزه زنده شدن چهار پرنده پس از مردن، سرد شدن آتش و شکستن بتها اشاره شده است.
پدر پیامبران
در آیات قرآن کریم اشاره شده که حضرت ابراهیم علیه السلام در دعاهای خود از خدای متعال میخواست که فرزندانش از صالحان و نیکان باشند و به عنوان پیشوایان مردم به هدایت خلق مشغول شوند. این دعای حضرت مستجاب شد و ایشان به عنوان پدر پیامبران شناخته میشوند.
حضرت ابراهیم علیه السلام دارای دو فرزند شد، به نامهای حضرت اسماعیل و حضرت اسحاق علیهماالسلام که هر دو از پیامبران خدا بودند. همچنین نوه آن حضرت یعنی فرزند حضرت اسحاق علیه السلام، حضرت یعقوب نبی است که از او هم حضرت یوسف علیه السلام متولد شد.
نسل ایشان از حضرت اسحاق همین طور ادامه پیدا کرد و پیامبرانی مانند حضرت داوود، حضرت سلیمان، حضرت ایوب، حضرت موسی و حضرت هارون علیهم السلام و سایر پیامبران بنیاسرائیل از ایشان هستند. حتی نسب حضرت عیسی علیه السلام هم از طریق مادر ایشان، یعنی حضرت مریم سلامالله علیها، به حضرت یعقوب نوه حضرت ابراهیم علیه السلام میرسد.
همچنین از نسل حضرت اسماعیل علیه السلام هم پیامبرانی بزرگ به هدایت مردم مشغول بودند که مهمترین آنها نبی مکرم اسلام حضرت محمد صلیالله علیه و آله هستند. به همین علت است که به حضرت ابراهیم علیه السلام لقب ابوالانبیاء یعنی پدر پیامبران را هم دادهاند.
انتهای پیام/