به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، یکی از مشکلات جدی صنعت چاپ در 10 سال گذشته فرسودگی ناوگان این صنعت بوده است، مشکلی که حالا تبدیل به معضل شده و هم در کمین تولید داخل است و هم در کمین صادرات. با چندبرابر شدن نرخ ارز در چند سال گذشته دست صاحبان این صنعت از ماشینآلات خارجی کوتاه شده است. مقرون به صرفه نبودن سرمایهگذاری چند میلیون یورویی برای واردات یک دستگاه چاپ موجب شده تا بیش از گذشته شاهد فرسودگی دستگاههای صنعت چاپ در کشور باشیم.
فرسودگی ناوگان صنعت چاپ در سالهای اخیر و نیافتن راهکاری برای برون رفت از آن موجب شده امروز بیش از 85 درصد دستگاههای چاپ فرسوده شوند، یک چاپخانهدار برای خرید یک دستگاه چاپ پنج رنگ معمولی باید حداقل 20 میلیارد تومان هزینه کند، این پول با اجرتهای پایین چاپ 20 سال طول میکشد تا به جیب چاپخانهدار بازگردد، چه کسی حاضر است چنین سرمایهگذاری انجام دهد؟ اما چاره کار چیست؟ رها کردن موضوع؟ یا سرمایهگذاری در این بخش و توسعه ناوگان صنعت چاپ با کمک تسهیلات بانکی؟.
علی مغانی، رئیس اتحادیه چاپخانهداران خراسان، در این زمینه به تسنیم میگوید: در چند سال گذشته هیچ اقدامی برای نوسازی ماشینآلات صنعت چاپ انجام نشده است، حتی یک قطعه برای ماشینآلات چاپ وارد نشده است، اگر قرار باشد که ما قطعهای وارد کنیم باید گشایش اعتبار انجام شود، این گشایش اعتبار هم باید از کانال بانک مرکزی انجام شود که ماهها طول میکشد، اگر بدون گشایش اعتبار هم اقدامی کنیم، در گمرک آلمان دچار مشکل خواهیم شد. پس چگونه باید این قطعه را وارد کرد؟
وی میافزاید: برای واردات ماشینآلات چاپ ما نیازمند ارز دولتی نیستیم، ما میگوییم زیرساختها را فراهم کنید، تا ما بتوانیم ماشینآلات را وارد کنیم. البته باید توجه داشت ماشینآلاتی که قبلا با ارز 10 هزار تومانی وارد میشد اکنون با ارز 30 هزار تومانی باید وارد شود، بنابراین ما نیازمند به سه برابر شدن تسهیلات بانکی در این خصوص هستیم، تسهیلاتی که بازپرداخت آنها باید بلندمدت باشد.
مغانی میگوید: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان متولی صنعت چاپ حتی یک ریال هم در بودجه خود برای بازسازی و نوسازی ارگان چاپ ندارد. از سوی دیگر برای واردات محصولات باید از وزارت ارشاد مجوز دریافت کرد، کارشناس وزارت ارشاد چقدر با نیاز بازار و موجودی آن آشناست؟ از کجا میداند که چه محصولی را تولید میکنیم و چه محصولی را نه؟.باید این گونه اقدامات به اتحادیهها واگذار شود. اتحادیهها هستند که میدانند در تهران، مشهد، شیراز و ... چه محصولاتی تولید میشود که نباید وارد شوند و چه محصولی نیاز است و باید وارد شود.
انتهای پیام/