به گزارش خبرگزاری تسنیم از میناب؛ باران و بارندگی در فرهنگ ما ایرانیان و مسلمان همواره بهعنوان جلوهای از رحمت بیبدیل ربالعظیم شناخته شده است و همه آن را بهعنوان یک نعمت میشناسند نعمتی که حیات نباتات و جمادات و حیوانات اعم از ناطق و عاقل و غیرمعقول را تضمین میکند و همیشه با شروع باران اولین دستانی که بهدلیل شکرگزاری منعم و نعمت به آسمان بلند میشود روستانشینان و کشاورزان هستند.
اما چندسالی استکه در برخی از مناطق هرمزگان باران برای مردم بهویژه در مناطق روستایی ایجاد زحمت میکند؛ قطع آب و برق، قطع راههای مواصلاتی، آبگرفتگی منازل، تخلیه اضطراری، شکستن پلها، خسارات جانی، مشکل برای بیماران، از بین رفتن محصولات کشاورزی و... هیچکدام مسئلهای نیست که بتوان بهآسانی از کنارشان رد شد چرا که هرکدام از اینها تبعاتی گاه بلندمدت را در پیدارد.
اما درمان همه این دردها در واژهای بهنام تدبیر خلاصه میشود؛ متأسفانه کشور ما همواره به مدیریت بحران عادت کرده است و بیشتر بهجای اینکه بهدنبال مدیریت پیشاز بحران باشد مدیرانش خود را در بحرانها ظهور و بروز میدهند در حالی که اینچنین نباید باشد.
وقوع بحران فرصتی است برای شناسایی نارساییها و تبدیل آنها به فرصت با مدیریت صحیح پسابحران تا دیگر چالشهایی که مشاهده میشود پیش نیاید، مسئلهای که شاید پیش از این مرسوم نبوده است اما دولت مردمی ایران قوی که با هدف ریلگذاری صحیح کشور در توسعه، پیشرفت، اقتصاد و... روی کار آمده است باید این نوع مدیریت را در دستورکار قراردهد؛ چرا که این دولت اولین دولت انقلابی در طلیعه گام دوم انقلاب است و گام دوم انقلاب بایستی گام اصلاح امور بهنفع مردم باشد.
عموماً سیلابها در شرق هرمزگان یک سری سیلاب بههمپیوسته است که از جنوب کرمان شروع میشود و رودان و میناب را نیز درگیر خود میکند؛ شاید بتوان گفت این نوع از سیلابها بهجز سال 98 آخرین بار در اوایل دهه 70 رخ داد که مشکلات فراوانی را ایجاد کرد و خسارتهای فراوانی به شهر جیرفت که مرکزیت جنوب کرمان را بهعهده دارد وارد کرد و همچنین در همانسالها شرق هرمزگان و میناب نیز شاهد سیلابی سنگین بود که خسارات بسیاری نیز بهجای گذاشت اما حال که حدود 3 دهه از آن سالها گذشته است انتظار میرفت دیگر شاهد این مشکلات نباشیم چرا که بهقول سردار شهیدمان در دل هر تهدیدی چندین فرصت نهفته است و دولتهای گذشته بایستی این تهدیدها را شناسایی و رفع میکردند.
اقدامات قرارگاه مدینه منوره در سیلاب دهه آخر دیماه و احداث داکتهای حفاظتی و خاکریز دور روستاهای مازغ و تمبک و مقاومت این داکتها در برابر سیلابی با حجم 1900 مترمکعب بر ثانیه نشان داد که میتوان مشکل سیلاب این روستاها را برای همیشه مرتفع کرد و چاره کار فقط و فقط لایروبی بستر رودخانه و احداث دیوار حفاظتی کنار روستاهای پاییندست سد استقلال میناب است.
در دیگر مناطق شهر میناب نیز همین مشکل مشهود است؛ خورها، آبراههها و رودخانههای زیادی بسیاری از دل مناطقی مانند زهوکی، بندرکلاهی، گوربند، حاجیخادمی، رودان، بیکاه و... میگذرد که سالیان سال است لایروبی نشده است و همین امر موجب شده است که بهدلیل بالا بودن سطح بستر رودخانهها در حین بارندگی همان میزان طبیعی آب عبوری از بستر رودخانه هم تبدیل به سیلاب و مشکل آفرین شود.
در شهر میناب نیز یکی از مسائلی که قابل مشاهده است واگذاری و فروش زمین مقابل آبراهههای طبیعی و قدیمی و دهانه پلها با کور کردن آنها هست که همین امر موجب شده است در بسیاری از موارد راه آب بسته باشد و برای خروج سر از جاهای دیگر و منازل و ادارات دربیاورد.
شهر میناب و رودان نیاز به شناسایی تهدیدها و رفع آنها دارد تا اگر چندسال دیگر دوباره شاهد سیلاب بودیم این مشکلات ایجاد نشود در واقع باید با یک نگاه ملی یک بار برای همیشه مشکل سیلابهای هرمزگان رفع شود.
انتهای پیام/864/ی+