به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، نشست رسانهای فیلم "دِرب" ساخته هادی محقق در سالن همایشهای برج میلاد برگزار شد.
این نشست بیشتر ناظر به موضوع مستقل بودن و سرعت کند و ریتم خاص فیلم بود. حسین قورچیان صداگذار این فیلم درباره روند کند این فیلم اظهار کرد: این فیلم کاملاً مستقل است. همه عوامل کارهای مختلفی را برای فیلم انجام دادند. این فیلم روحی دارد که خیلی از فیلم ها ندارند. شاید قصه کندی داشته باشد اما هیچ پیچیدگی نداشت. این فیلم برای من ارزشمند بود.
هادی محقق درباره استفاده از بازیگران کمتر شناخته شده در فیلم سینمایی «دِرب» بیان کرد: استفاده از بازیگر شناخته شده باعث میشود حس همذاتپنداری مخاطب کاهش پیدا کند. سینما باعث میشود که به سراغ نابازیگر برویم. استفاده نکردن از بازیگر ارتباطی با مناسبات مالی نداشت.
او ادامه داد: نمایشگری یک لطمه جبران ناپذیری به تصاویر میزند. ما میخواهیم هنر را ببینیم تا باور کنیم. استفاده از بازیگر آن حس باورپذیری را کاهش میدهد. رسیدن به یک نقش سختی های فراوانی دارد و شاید به همین دلیل است که خیلی از بازیگران در یک تیپ باقی میمانند.
محقق در ادامه این بحث گفت: محتوا است که باعث شکلگیری فرم میشود. ما اول باید به یک محتوای مناسب برسیم. اگر یک محتوای درست نداشته باشیم به فرم خوبی هم نخواهیم رسید.
هادی محقق درباره شباهت کارهایش به مجید برزگر گفت که او انسان بسیار شریفی است و برادرانه با من برخورد میکرد. مدتی به دفترش میرفتم که همصحبتی با او برایم مانند کارگاهی بود. او شاعر و قصهگوی خوبی است و روی بُعدِ کاری من اثرگذار بود. خوشحالم که نه فقط مجید برزگر که معلم من است بلکه از دیگر عوامل فیلم چیزهایی را یاد میگیرم.
رضا محقق تهیهکننده کار نیز گفت که فضای فیلم من وام گرفته از برزگر نیست و من فیلم خودم را ساختهام اما برای برزگر احترام زیادی قائل هستم.
هادی محقق درباره اکران فیلم و میزان مخاطبینش گفت: اکران با تجربه در جشنواره امری متفاوت است. میدانم که فیلم من مناسب سرگروه نیست و جریان خاص خودش را دارد اما باید بدانیم که جشنواره اکران عمومی نیست بلکه محفل سینمایی ما است و این اتفاقاً خوب است که ظرفیت را دارد. مخطبان این فیلم باید مانند خود فیلم خلوت باشند. اگر این صندلیها همه پر بود باید به فیلمم شک میکردم.
او بیان کرد که یکبار به دیدن کیارستمی رفتم دیدم دختری ژاپنی با همسرش آمده بود که فارسی خوب حرف میزد؛ برایم جالب بود. از او سؤال کردم که چطور فارسی حرف میزند. گفت برای اینکه با دیدن فیلمهای کیارستمی با زبان فارسی آشنا شدم و برای اینکه بهتر فیلمهایش را بفهمم فارسی یادگرفتم. نه اینکه فیلم خودم را با او مقایسه کنم اما فیلمهایش همین الان اکران شود همین قدر مخطاب دارد که فیلم من دارد. این سینما همین است و بیشتر از این نمی شود برای مخاطبینش از آن انتظار داشت. صددرصد عاشقانی و صددرصد متنفرانی دارد.
محقق درباره ادامه دادن راه آثار مرحوم عباس کیارستمی عنوان کرد: اهمیت عباس کیارستمی در سینمای ما بسیار زیاد است. کاش ترجمه درستی از کیارستمی در سینما وجود داشت و به او دقیق تر نگاه میکردیم.
او در پاسخ به سؤالی درباره معنای مستقل بودن سینمایش گفت: مستقل یعنی کسی را در نظر نگیرید نه برای اینکه مخاطب نداشته باشید اما مخاطب خاص خود را دارد. فیلم را باید در نظر گرفت اگرچه بازیگران خوب دارد. به کسی و امورات پیرامونی باج نمیدهد. میخواهد به ذات هنر برسد و نه رضایت افراد.
عباسی تدوینگر نیز گفت اصلیترین مؤلفه مستقل این است که فیلمساز اندیشه خودش را تصویر کند بدون اینکه در نظر داشته باشد چه سانسور میشود و چه نمیشود. این اشتباه است که اگر کسی با پول شخصیاش فیلم ساخت یعنی فیلم مستقل ساخته است.
انتهای پیام/