خبرگزاری تسنیم ـ مهدی خدایی:
این روزهای سرد زمستان روزهای طعم مطبوع پرتقال است و کمتر کسی است که این طعم را نپسندد، پرتقال یکی از منابع غنی ویتامین ث است که مانع از بروز بیماری میشود!
حالا ربطش به سینما و جشنواره چیست؟
چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر هم در دل این سرمای زمستان و در دومین روز اکرانهای خود فیلمی برایمان اکران کرد که میتواند برخی از بیماریهای مخاطبان خود را درمان کند؛ فیلمی با طعم پرتقال و با عنوان "جنگل پرتقال."
"جنگل پرتقال" در قالب داستانی هشداردهنده به بیماریهای شخصیتی نابودگر و ویرانکننده توجه و کراهت و بیعاقبتی آنها را به خوبی ترسیم کرده است، تکبر، غرور، تمسخر، خود علامهپنداری و کمالگرایی.
"جنگل پرتقال" داستان فردی است که شاید بسیاری از افراد مستعد و نخبهای که نتوانستهاند بر خلاف تواناییهایی که داشتهاند به موفقیت برسند با آن همذاتپنداری کنند.
ماجرای پرکشش و جذاب شخصیت اصلی داستان این فیلم، به خوبی نشان میدهد که بیماری تکبر و کمالگرایی چگونه میتواند با ایجاد یک فریب شناختی نسبت به واقعیتهای پیرامونی انسان، استعدادهای او را به بند بکشد و در مسیر موفقیت، او را از افرادی که مستعد نیستند اما در عوض گرفتار بیماری تکبر و کمالگرایی نشدهاند، عقب بیندازد و حتی شکستی سنگین را به انسان تحمیل کند.
"جنگل پرتقال" پر از پرتقالهای مفید است و میتواند برخی از بیماریهای اخلاقی و شخصیتی ما را در مقابل دیدگانمان نمایش دهد و آغازی برای بیداری و درمان باشد، وقتی که نشان میدهد علی یا همان سهراب دانشجوی نخبه ادبیات نمایشی، چگونه سالها پس از فارغالتحصیلی به واسطه بیماری کمالگرایی نتوانسته هیچ اسم و رسمی در جامعه تئاتر برای خود دست و پا کند، چون منتظر است که نمایشنامهاش را به دست یک کارگردان بزرگ برساند. در مقابل، هژیر که دانشجویی بیاستعداد و مورد تمسخر سهراب و البته فاقد بیماریهای شخصیتی مذکور بوده است، اینک چهرهای محبوب در جامعه تئاتری شهر خود است.
جنگل پرتقال بهخوبی نشان میدهد که محبوب شدن چگونه میتواند انسان را فریب دهد، بهگونهای که گمان کند کسی یا چیزی است! و برای خودنمایی حتی با آبروی دختری که عاشقت شده است بازی کنی و کینهای عمیق در دل او بکاری!
جنگل پرتقال نمایش آفتهای اخلاقی بازدارنده از موفقیت است و میتواند تلنگری برای افراد مغرور و کمالگرا برای دیدن واقعیت و شروع درمان باشد!
انتهای پیام/