"دوازدهمین سال و هفتمین مدیر". سازمان خصوصیسازی به موجب ماده 15 قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ج.ا. ایران – مصوب 1379 – با تغییر اساسنامه سازمان مالی گسترش مالکیت واحدهای تولیدی سابق تشکیل شد. اساسنامه اش در بیست و نهم فروردین 80 توسط هیات وزیران تصویب و پس از تایید شورای نگهبان، در شانزدهم اردیبهشت همان سال ابلاغ گردید. از خرداد 80 هم فعالیت خود را با اهداف و وظایف جدید آغاز کرد و مهدی علی اکبری اولین سکان دار خصوصی سازی در کشور لقب گرفت؛ اما مدیریت 11 ساله علی اکبر در سازمان مالی گسترش و تکیه دو ساله اش بر صندلی خصوصی سازی، با آمدن سید احمد میرمطهری به پایان رسید؛ مردی که نامی آشنا و ماندگار در بازار سرمایه دارد.
میرمطهری حدود شش سال عهدهدار مسوولیت بورس اوراق بهادار تهران بود و در سال 82 به ساختمان شش طبقه سازمان خصوصیسازی واقع در خیابان زرافشان پا گذاشت. مردی که در 7 سال حضور خود در بازار سرمایه به «پدرخوانده» معروف بود و اتهام محافظهکاری منتقدان را این گونه پاسخ می دهد که اگر محافظهکاری من شفافیت و سلامتی بازار را تضمین کرده است، اجازه بدهید همیشه محافظهکار بمانم. اما حضور او در سازمان خصوصی سازی دوام چندانی نیافت و پس از یکسال، خصوصی سازی را ترک کرد. این سازمان در سال 82، بالغ بر 976 میلیارد تومان سهام فروخت که 407میلیارد تومان آن مربوط به فروش صدرا بود. بورس هم در آن سال، دوران بسیار پررونقی را پشت سر گذاشت و شاخص کل 125درصد رشد کرد.
اما مدتی خصوصی سازی بدون رئیس بود؛ تا این که میرعلی اشرف عبدالله پوری حسینی نماینده آذربایجان شرقی در دوره های سوم و ششم مجلس در خرداد 83 جا پای میرمطهری گذاشت. مردی که خوش برخورد بود، ارتباط خوبی با رسانه ها داشت و می گفت تبیین جدید اصل 44 معجزه میکند اگر ابلاغ شود. بر اساس قانون بودجه سال 83، رییس جدید سازمان خصوصی سازی موظف به واگذاری 2200 میلیارد تومان از سهام شرکتهای دولتی بود و در طول یک سال و اندی که وی رییس این سازمان بود حجم قابل توجهی از سهام دولتی عرضه شد. پوری حسینی هم ورود خود به خصوصی سازی را این گونه شرح می داد: 10 خرداد 83 وارد سازمان خصوصی سازی شدم. در دو ماه و 10 روز قبل از ورود من به سازمان، حتی یک ریال سهم فروخته نشده بود، یعنی کل کار فروش تعطیل شده بود و وقتی من وارد سازمان شدم تقریبا هیچ سهمی برای واگذاری آماده نبود، یک مقدار سهام تدریجی آماده فروش بود ولی قابل توجه نبود. اولین کاری که انجام دادم مطالعه در دو زمینه بود: یکی در زمینه فرآیند خصوصی سازی که در کجاها اشکال دارد و اشکالاتش را چگونه می توان رفع کرد و مطالعه دیگری هم درون سازمان انجام دادم مبنی بر این که سازمان چه اشکالاتی دارد و برای اینکه این هدف و وظیفه را انجام دهد چگونه باید این نواقص را برطرف کند.
پوری حسینی هم در دیماه 84 صندلی سازمان خصوصی سازی را به غلامرضا حیدری کردزنگنه سپرد. مردی که از سال 1351 در وزارت اقتصاد شروع به کار کرده بود. وی از چهارم خرداد سال 83 به عنوان رییس سازمان امور مالیاتی کشور انتخاب شد و آن روزها مطبوعاتی ها "داروغه دوست داشتنی" صدایش می کردند. کردزنگنه در پایان سال 84 و قبل از ابلاغ و اجرای اصل 44 به سازمان خصوصی سازی آمد تا در نقشی متضاد با گذشته این بار عهده دار واگذاری دارایی های دولت به مردم باشد. بی نتیجه ماندن معامله 1364 میلیارد تومانی بلوک 30.5 درصدی فولادخوزستان، حاشیه های فروش 50 درصد بعلاوه یک سهم مخابرات به ارزش 7.9 هزار میلیارد تومان به عنوان بزرگترین معامله تاریخ بورس در آن زمان، حرف و حدیث های معامله بلوک 18 درصدی ایران خودرو، حاشیه های قیمتگذاری سهام بیمه دانا و ... روزهای پرچالشی را برای وی در دوران تصدی ریاستش بر صندلی سازمان خصوص سازی رقم زد تا کردزنگنه اعلام بازنشستگی و کناره گیری از سمتش کند؛ مردی که بخاطر حضور پرحاشیه اش در خصوصی سازی و واگذاری های گسترده ای که انجام داد از او به عنوان "آقای خصوصی سازی" یاد می شود.
با پذیرش درخواست بازنشستگی کردزنگنه از مدیر عاملی سازمان خصوصی سازی توسط وزیر امور اقتصادی و دارایی در اواخر مرداد 89، پیمان نوری بروجردی که پیش تر مدیرعامل بانک رفاه کارگران بود جایگزین وی شد. او که از شهریور سال 89 به ساختمان شش طبقه سازمان خصوصی سازی واقع در خیابان زرافشان پاگذاشت، همواره جلوگیری از ارزان فروشی و نبود شرایط لازم برای واگذاری سهام شرکت های دولتی به بخش خصوصی را دلیل کاهش عرضه سهام شرکت های مشمول واگذاری در بازار سرمایه اعلام می کرد. در دوران ریاست نوری بر خصوصی سازی بود که فهرست شرکت های زیانده دولتی حتی از لایحه بودجه دولت نیز حذف شد. عرضه سهام شرکت حمل و نقل بین المللی خلیج فارس، ذوب آهن اصفهان، پالایش نفت بندرعباس، پالایش نفت شیراز و واگذاری بلوک 50.5 درصدی فولاد خوزستان هم در کارنامه او به چشم می خورد.
اما در مرداد سال 91، پیمان نوری نیز جای خود را به ششمین رئیس کل سازمان خصوصی سازی داد. محمدرحیم احمدوند پیش از این سمت، رییس سازمان امور اقتصادی ودارایی استان اصفهان بود و مدرک فوق لیسانسش در رشته علوم اقتصادی را از دانشگاه تهران گرفته و عمده فعالیتش هم در وزارت اقتصاد و سازمانهای تابعه آن بود.
در آن زمان ششمین آقای رئیس که با حکم وزیر اقتصاد به سمت رئیس کلی سازمان خصوصی سازی در طبقه دهم خیابان مهستان مشغول شد در مورد واگذاری شرکتهای دولتی مشمول اصل 44 گفت که به صورت فعالتر و در راستای اجرای قانون، واگذاری شرکتهای دولتی مشمول واگذاری را انجام می دهد.
انجام بزرگترین خصوصی سازی تاریخ کشور و نیز بزرگترین عرضه عمر 46 سال بورس یکی از اقدامات احمدوند در زمان ریاستش بر صندلی خصوصی سازی بود که "مرد واگذاری بزرگ" ملقبش کرد.
محمدرحیم احمدوند هم پس از 13 ماه در مهر امسال حکم ریاست سازمان خصوصی سای را به میرعلی اشرف عبدالله پوری حسینی داد تا وی پس از چند سال دوباره به عنوان هفتمین رئیس کل، پای به خصوصی سازی بگذارد.
فردا نخستین نشست خبری پوری حسینی پس از ورود دوباره به خصوصی سازی برگزار می شود تا از هفتمین رئیس کل این سازمان رونمایی شود.
مردی که از یک سو در پیش روی خود مقاومت دولتی ها برای عرضه نشدن سهام دولتی را دارد و از سوی دیگر طرح آزادسازی سهام عدالت را که 50 میلیون مشمول منتظر خرید و فروش آن هستند.
مهدی حاجی وند
انتهای پیام/