به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهد مقدس، به نقل از پایگاه اطلاعرسانی آستان قدس رضوی،کتاب «تاریخ علمای خراسان» در سالهای پایانی قرن سیزدهم هجری به قلم عبد الرحمن بن نصرالله شیرازی، به دستور مستقیم اعتضاد السلطنه، به رشته تحریر درآمده است.
مهمترین ویژگی این کتاب معرفی شماری از علمای شیعه است که مؤلف کوشیده در نگارش این اثر از دیدهها، شنیدهها و سخنان دانشمندان مورد اعتماد استفاده کند.
این کتاب به صورت گروهی و به سرپرستی عبدالرحمان بن نصرالله مدرس شیرازی (1268- 1338 ق.)، یکی از مدرسان آستان قدس رضوی نوشته شده است.
وی از چهرههای برجستۀ علمی خراسان در قرنهای سیزدهم و چهاردهم هجری و استاد بزرگانی از جمله ملک الشعرای بهار، محمدتقی مدرس رضوی، حسنعلی نخودکی اصفهانی، محمدحسن ادیب هروی و سید حسن ادیب بجنوردی بوده است.
با توجه به اهمیت این اثر برجسته مجتبی مجرد یکی از پژوهشگران و محققان بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، کار تحصیح و تحقیق این کتاب را برعهده گرفت که این تصحیح از جهات مختلفی دارای برتری نسبت به سایر تصحیحهای موجود است و یکی از بهترین تصحیحهای کتاب« تاریخ علمای خراسان» به شمار میآید.
محور و موضوع اصلی کتاب شرح احوال علمای شیعه خراسان از عصر صفوی تا دوران مؤلف یا سرپرست کتاب، یعنی عبدالرحمن مدرس شیرازی است. علمایی که در این کتاب شرح حال آنان آمده است، عموماً در خراسان به دنیا آمده و فوت کردهاند. اما برخی از علما که مولد یا مدفنشان در خراسان نبوده نیز به علت سکونت متمادی در خراسان در این کتاب ذکر شدهاند.
هرچند در این اثر سعی شده تا به ترجمۀ احوال کسانی پرداخته شود که در سایر کتب شرح حالی از آنها نیست. اما ذکر چند تن از علمای بزرگ و مشهور نیز در آن به چشم میآید که علت آن را عبدالرحمن «استطراد و اتصال اسناد» یا به عبارتی دیگر رعایت توالی زمانی و نَسَبی ذکر کرده است.
در نگارش این اثر کوشیده شده تا در ضبط احوال علما، از دیدهها، شنیدهها و نیز اقوال شیوخ موثق استفاده شود، البته پارهای از آثار مکتوب مانند حبیب السیر، مجالس المومنین، لولوۀ البحرین، وسیلۀ الرضوان و... نیز مورد استفاده قرار گرفته است.
انتهای پیام/ آ