به گزارش خبرگزاری تسنیم، استقلال بهخلاف هیاهوی ابتدای فصل نتایج خوبی در لیگ برتر نگرفته و روز گذشته هم با شکست مقابل نفتتهران از رقابتهای جام حذفی کنار رفت. نتایج بد استقلال، اختلافات درونی باشگاه، جابهجایی در صندلی مدیرعاملی این باشگاه، اختلاف علیرضا منصوریان با برخی از اعضای هیئت مدیره و ... باعث شده استقلال و هوادارانش امروز شاهد بدترین روزهای تیمشان باشند.
زمانی که علیرضا منصوریان سرمربی استقلال شد، بلافاصله بازیکنانی چون بختیار رحمانی، فرشید باقری، وریا غفوری و علی قربانی جذب شده و در ادامه نیز بازیکنانی چون کاوه رضایی، محمدحسین کنعانیزادگان و میلاد زکیپور به استقلال پیوستند. همه چیز برای استقلال گل و بلبل پیش میرفت و روزی نبود که در تمرینات استقلال کمتر از دو هزار نفر حضور نداشته باشند و سرود قهرمانی نخوانند. همه بهامید سال خوب و پر از موفقیت با «علیرضا منصوریان» بودند، اما شاید بدبینترین هوادار استقلال هم تصور نمیکرد که تیمش چنین نتایجی بگیرد. پیش از آغاز فصل، منصوریان به تعریف و تمجید از خریدهای خود پرداخت و عنوان کرد اگر بازیکنانی چون بختیار، باقری و غفوری را با قیمتهای بالا جذب کرده، به این دلیل بوده که خیلی از تیمها دنبال آنها بوده و دیگر حاضر نیست حتی با سه میلیارد تومان هم این بازیکنان را بدهد.
کافی است به عملکرد بازیکنانی که جذب استقلال شدند، نگاهی گذرا و اجمالی داشته باشیم؛ بهغیر از کاوه رضایی که 5 گل برای استقلال به ثمر رسانده و تا حد قابل قبولی بهترین خرید استقلال بوده، سایر بازیکنان بهمعنای واقعی ضعیفترین بازیکنان تیم پایتخت محسوب میشوند. وریا غفوری در روزهایی که هنوز مصدوم نشده بود، دوران پرفروغی نداشت و اکنون هم دوران نقاهت را پشت سر میگذارد و خبری از او نیست. کنعانیزادگان که با جنجال و هیاهوی زیادی به استقلال پیوست، همان ابتدای فصل رباط پاره کرد تا خانهنشین شود. بختیار و باقری آنقدر عملکرد ضعیفی داشتند که هواداران استقلال در صفحات مجازی خواهان جدایی آنها شدهاند، بازیکنانی که عملکردی در حد بازیکنان درجه دو داشتهاند. عملکرد بختیار بهگونهای بوده که منصوریان روز گذشته از او استفاده نکرد و باقری هم آنقدر پاس اشتباه داد تا صدای اعتراض هواداران بلند شود. اینجا باید از منصوریان پرسید که خریدهای خوبش چرا عملکرد ضعیفی داشتهاند؟ آیا این خریدها اکنون همان قیمتی را دارند که ابتدای فصل داشتند؟
استقلال امروز چوب نقل و انتقالات پیش از آغاز فصل خود را میخورد و آن هم زمانی که با خرید این بازیکنان خودشان را روی ابرها میدید، فارغ از اینکه بهجای جذب بازیکنان نامی بهفکر ترمیم ضعیفها باشد. منصوریان روز گذشته به این نکته اشاره کرد که سال گذشته در نفت همدلی زیادی وجود داشت، اما در استقلال همدلی دیده نمیشود. این همدلی را چهکسی ایجاد میکند؟ مگر غیر از این است که سرمربی بهعنوان رأس هرم باید همدلی را در تیمش ایجاد کند؟ سرمربی جوان استقلال که بیشتر مواقع احساساتی صحبت و رفتار میکند، چرا تمرکزش روی هر مسئلهای است جز فنی؟ چرا سرمربی تیم بزرگی مانند استقلال اواخر بازی با نفتتهران و در حالی که تیمش نیاز به راهنمایی او دارد، حواسش به سکوهاست؟ اشکالی ندارد سرمربی از هوادارانش بخواهد که تیمشان را تشویق کنند، اما اینکه مدام فکر و ذکر مربی به سکوها باشد، غیرقابل قبول است. منصوریان آنقدر درگیر مسائل غیرفنی و نمایش کنار زمین است که پس از پایان بازی استقلال مقابل پدیده حتی تعداد تماشاگران حاضر در ورزشگاه را هم زیر نظر داشت!
شاید منصوریان پیش خود بگوید چون استقلال نتیجه نگرفته، همه از او انتقاد میکنند، اما انتقاد از سرمربی جوان استقلال تنها به عملکرد تیمش مربوط نمیشود، انتقاد از حرفها و رفتاهای او و همچنین توقعاتی که ابتدای فصل ایجاد کرد، برمیگردد. سرمربی استقلال فرصت کمی دارد تا بهقول خودش فرشینگ کند، وگرنه باید بهفکر خداحافظی از تیم محبوبش باشد.
انتهای پیام/*