به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، وزارت ورزش و جوانان طی چند سال اخیر کمیتهای با عنوان «کمیته ورزشهای پر مدال و پایه» را راهاندازی کرد تا لزوم توجه بیشتر به رشتههایی همچون شنا، دوومیدانی، تیراندازی، ژیمناستیک و ... نشان بدهد، اما این توجه چندان عملی نشده و به نظر میرسد باید نگاه جدیدتری به آن شود.
یکی از این رشتهها، دوومیدانی است؛ رشتهای که مدالهای زیادی در رقابتهای مختلف آسیایی، جهانی و المپیک در آن توزیع میشود، اما ایران کمترین سهم را دارد و هنوز نتوانسته خود را به عنوان یک مدعی معرفی کند. در سالهای اخیر جرقهای زده شده و ورزشکارانی همچون احسان حدادی، حسن تفتیان، لیلا رجبی و .... با مدالآوری خود توانستهاند نام دوومیدانی را بر سر زبان بیندازند، اما واقعیت این است که باید کار بیشتری بر روی ورزش مادر که روی سایر رشتهها نیز تاثیر مستقیم و غیر مستقیم دارد، انجام شود.
* لیگ دوومیدانی و بیپولی
در لیگ این رشته به نظر میرسد حداقل تیمهای بیشتری سرمایهگذاری کنند، اما شاهد این وضعیت نیستیم. فدراسیون در سال جاری تلاش کرد با پخش زنده مسابقات لیگ دوومیدانی در شبکههای سوم و ورزش زمینه را معرفی اسپانسرها و باشگاهها فراهم کند، اما اقبال خوبی صورت نگرفت تا یکبار دیگر کمتوجهی به این رشته رخنمایی کند.
* اعتراض دوومیدانیکاران و نقش نظام باشگاهداری
ورزشکاران هیچ رشتهای، هزینههای زندگی خود را از فدراسیون متبوعشان دریافت نمیکنند. در واقع این منطقی نیست که فدراسیون همه هزینههای زندگی ورزشکاران را بپردازد، به امید اینکه آنها قرار است روزی در قالب تیم ملی به میدان بروند. آن چیزی که در سیر رشتههای نیز محقق میشود، پرداخت حقوق است تا ورزشکاران حداقل در روزهایی که در اردو هستند، دست خالی نمانند.
سوالی که در این میان مطرح میشود، آن است که ورزشکاران از چه طریقی هزینههای زندگی خود را تامین کنند تا بدون دغدغه به فعالیت حرفهای خود بپردازند؟ پاسخ به حضور باشگاهها در لیگ آن رشته برمیگردد.
چندی قبل تعدادی از دوومیدانیکاران معترض به وزارت ورزش رفتند و مشکلات خود را با معاون پیشین توسعه ورزش قهرمانی و حرفهای این نهاد در میان بگذارند. آنها پیش از آنکه نزد نصرالله سجادی بروند، نامهای را رسانهای کردند که در بخشی از آن آمده بود: «تامین مالی بودن یکی از مهمترین دغدغههای هر ورزشکاری است و قطعا نبود آن تمرکز او را برای تمرین و مسابقه از بین میبرد. وقتی ورزشکاران لیگ قدرتمند ندارند و حقوقی هم به آنها پرداخت نمیشود که بتوانند از طریق آن خود را تامین کنند، چطور به آینده ورزشی خود امیدوار باشند و برای کشور افتخار آفرینی کنند؟»
این خواسته دوومیدانیکاران به حق است، اما باید توجه شود که نه تنها این فدراسیون بلکه سایر فدراسیونها نیز قادر نخواهند بود هزینههای مالی ورزشکار را تامین کنند. در این میان نقش باشگاهها پررنگتر از قبل میشود. در واقع ورود باشگاهها میتواند حداقل از این بخش از زندگی ورزشکاران را تامین کند تا آنها در عرصه ملی افتخارآفرینی کنند.
شاید اگر باشگاههای مختلف اقبال بیشتری به حضور در لیگ رشتههایی همچون دوومیدانی نشان بدهند، چنین مشکلات و اعتراضهایی نیز صورت نگیرد.
* نامه درخواستی روسای فدراسیونهای پر مدال و پایه به وزیر ورزش
مجید کیهانی، رئیس فدراسیون دوومیدانی در گفتوگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، در خصوص نامه روسای فدراسیونهای ورزشی پر مدال و پایه به وزیر ورزش و جوانان اظهار داشت: ما در حال تیهه و تنظیم این نامه هستیم تا آن را تقدیم مسعود سلطانیفر کنیم.
وی افزود: در حال حاضر بزرگترین چالش ورزشهای پایه و پر مدال موضوع باشگاهها است. در واقع نظام باشگاهداری برنامهای برای رشتههای پر مدال و پایه ندارد و هیچ برنامهریزی مدونی موجود نیست. در این رشتهها یکی دو باشگاه خاصی بر اساس علاقه شخصی مسئولان آن و یا رایزنی و پیگیری روسای فدراسیونها وارد میشوند و فعالیتهایشان نیز صرفا در عرصه قهرمانی است.
رئیس فدراسیون دوومیدانی ادامه داد: با توجه به اینکه 90 درصد باشگاهها در ایران دولتی هستند، این انتظار را داریم که حداقل در بحث قهرمانی و در سه مرحله مسابقات لیگ حضور داشته باشند که البته این اهتمام وجود ندارد و نگاه سلیقهای باعث میشود که آنها به سمت یک ورزش خاص گرایش پیدا کنند.
کیهانی گفت: واقعاً در این موضوع از وزیر ورزش درخواست کمک داریم و حتی امیدواریم که این موضوع در هیئت دولت نیز مطرح شود. بسیاری از باشگاهها منصوب به وزارتخانه و صنایع بزرگ هستند و این درخواست را داریم که حداقل 10 درصد از منابع آنها به ورزشهای پر مدال و پایه اختصاص پیدا کند و این موضوع تبدیل به یک تکلیف شود تا شاهد رشد و توسعه بیشتر در این عرصه از ورزش باشیم.
انتهای پیام/