به گزارش خبرنگار اقتصادی باشگاه خبرنگاران پویا؛ در هفته نهایی انتخابات، حسن روحانی وعده مهمی مبنی بر ثبت نام از همه افراد نیازمند و تضمین حداقل معیشت اعم از غذا و مسکن و بهداشت برای همه افراد را مطرح کرد. بهغیر از اشارهای که روحانی در برنامه گفتگو با دوربین به این حوزه داشت، در برنامه مکتوب او برای دولت دوازدهم نیز به این موضوع پرداخته شده است.
در بخشی از این برنامه مکتوب آمده است: در گام دوم اجرای این طرح از میانه سال 1396 و در صد روز اول شروع بهکار دولت دوازدهم، میزان درآمدی را بهعنوان حداقل وضعیت رفاه خانوارها متناسب با مناطق مختلف جغرافیایی تعریف و اعلام میکنیم و هر خانوار ایرانی براساس درآمدی که کسب میکند و خود را مستحق دریافت مقرری تعیینشده در این طرح میداند با مراجعه به سازمانهای حمایتی ثبت نام میکند. پس از بررسی و راستیآزمایی موارد ثبتنامشده، مقرری مربوطه را بهمیزان مابهالتفاوت درآمد فرد و سطح زندگی تعریفشده، دریافت خواهد کرد.
در ادامه نیز آمده است، در مرحله سوم نیز استاندارد زندگی تعریفشده متناسب با رشد اقتصادی و بهبود وضعیت اقتصادی کشور افزایش پیدا میکند. آهنگ افزایشها بهگونهای خواهد بود که در پایان سال 1399سطح متوسط معیشت حدود 10میلیون نفر از فقیرترین افراد جامعه حداقل بهمیزان 5برابر وضع موجود ارتقا خواهد یافت.
یکی از نکاتی که در حین مبارزات انتخاباتی در بیانیههای دولتمردان (از سخنگوی دولت گرفته تا بانک مرکزی و وزارت اقتصاد) بسیار مشهود بود، حمله مستقیم آنها به محل تأمین منابع طرحهایی چون افزایش یارانه محرومان و طرح کارانه بود.
این در حالی است که طبعاً منابع مورد نیاز برای چنین طرحی از منابع مورد نیاز برای همه وعدههای همه رقبای حسن روحانی (از یارانه سهبرابری تا کارانه ٢٥٠هزار تومانی) بیشتر است.
اقتصاددانان هوادار دولت که برای حمایت از حسن روحانی عجله داشتند و مطمئن بودند هر کس بهجز حسن روحانی حتماً پوپولیست است، طبعاً علاقهای برای به چالش کشیدن منابع این طرح نداشتند و به همین دلیل بهجز اشارههای کوتاه به بررسی ساختاری این برنامه نپرداختند.
اکنون که غبار انتخابات فرونشسته موقعیت مناسبی برای مطالبه منابع و اجرای این طرح مهم است. هزینههای جاری حمایتی در ایران بنا به اظهار وزیر محترم کار حدود یکصدهزار میلیارد تومان است. همچنین کل برونداد کل شرکتهای تأمین اجتماعی در سال گذشته حدود ٥هزار میلیارد تومان است که حتی کفاف اولیات تعهدات بیمهای را نمیکند.
درباره اوضاع طرح نظام سلامت هم بیش از اشاره به تراز منفی هشتهزار میلیارد تومانی آن هم بهفرض ممکن بودن ایفای تعهدات بیمهها چیزی نمیتوان گفت. سؤال آن است؛ دولت از کدام محل در پی اجرای چنین ابرپروژهای است؟ چهبرنامه زمانیای برای اجرای آن دارد؟ آیا همانند آنچه درباره نظام سلامت انجام داد در پی افزایش قیمت حاملهای انرژی است؟ طرحی با این عظمت دستکم ١٠٠هزار میلیارد تومان هزینه اضافی به هزینههای فعلی خواهد افزود.
تأمین هزینههای این طرح از محل تصحیح قیمت حاملهای انرژی معادل افزایش بیش از دوبرابری در قیمت حاملهاست (مثلاً بنزین ٢٢٠٠تومانی) و آثار آن در شرایط فعلی که عنان تورم از دست خارج شده قطعاً مضاعف است.
تسریع در اعلام منابع این طرح بزرگ قطعاً اعتماد عمومی به صداقت رییس جمهور پیروز را خواهد افزود.
انتهای پیام/*