به گزارش گروه سیاست خارجی خبرگزاری تسنیم، "محمت یوواء" از نویسندگان مشهور ترک، طی مقالهای در نشریه "آیدینلیک" مینویسد: رسانه و مطبوعات ترک که ید طولانی در چاپلوسی نسبت به حاکمان زمان دارند، از پرداختن به مناقشات بین عربستان سعودی و قطر دو متفق بسیار نزدیک آنکارا، سرباز میزنند.
در حال حاضر، رسانههای عربی مخصوصاً کانال تلویزیونی الجزیره به طرفداری از قطر و شبکههای سعودی، جنگ تن به تن رسانهای را آغاز کرده و ادامه این مناقشات با ورود خانواده پادشاهی و اطرافیان آن به اوج خود رسیده است، تا جاییکه قطر سفرای خود از برخی کشورهای خلیج (فارس) طرفدار عربستان و در راس آنها از ریاض را فرا خوانده و به آن کشورها یادداشت اعتراض داده است.
رسانه آمریکایی طرفدار عربستان زیر سلطه ترامپ، نیز مدعی اخباری مبنی بر اینکه قطر از القاعده حمایت کرده و به مجاهدان افغانی طالبان دفاتر سیاسی واگذار کرده، شدهاند، گو اینکه این موارد تازه کشف شده است.
نویسنده در توضیح این موضوع مینویسد: این مطالب از سوی ترامپ و عربستان که ترور را تولید و از نظر مالی حمایت کردهاند، مطرح میشود. لازم به ذکر است که قطر روابط بسیار محکمی با اسرائیل داشته و حتی به عنوان اولین کشور حوزه خلیج فارس است که اجازه ایجاد دفاتر تجاری به اسرائیل را داد.
علیرغم اینکه قطر کشور کوچکی است، ولی میتوان گفت که میزبان بزرگترین پایگاه نظامی هوایی و دریایی آمریکا و مرکز و قلب عملیاتی- اطلاعاتی تروری که در سوریه ایجاد شده، است. سوال اینجاست که گناه قطر چه بود که اینطور مورد حمله و هجوم قرار گفت؟
نباید فراموش کرد که ترامپ قبل از ریاست جمهوری بطور علنی گفته بود: "عربستان را همچون گاو خواهیم دوشید. (اگر) نیاز باشد بریده و گوشتش را خواهیم خورد. اگر (عربستان) خواستار حفاظت خود (از سوی آمریکاست) باید (بهای آن را) بپردازد."
ترامپ برای گرفتن بهای گفتههای خود، اولین سفر خود را به عربستان انجام داد. صدها میلیارد دلار عربستان را گرفت. دهها میلیارد دلار نیز بعنوان شیرینی بعد از غذا، گرفته و به جیب زد.
متاسفانه عربستان ثروت خود را در راههایی همچون به آتش کشیدن سوریه، عراق و یمن مصرف کرده است. عربستان از مدتها پیش خود را به پای اسرائیلیها انداخته و آماده هرگونه همکاری کثیف با این کشور است. ریاض سعی دارد مانع از اتحاد ارتش سوریه با ارتش عراق و ایجاد حاکمیت مجدد این کشور (سوریه) در قالب مثلث عراق، سوریه و اردن شود.
عربستان، با مصالحه و آتش بس در منطقه سوریه مخالف است. خواستار تبعیت مطلق اخوان المسلمین از این کشور است، که در غیر اینصورت، آنان را در لیست ترور میگذارد. ریاض، حماس فلسطینی و اخوان مصری را در لیست ترور قرار داده است.
بنا به گفته الجبیر، عربستان رویای کشاندن جنگ به داخل ایران را در سر داشته، خواستار ایجاد جنگ داخلی در ایران با ایجاد اختلافات مذهبی - اقلیتی و صرف پول و دادن تسلیحات است. عربستان، سعی در تحریک پاکستان علیه ایران و جنگ با آن کشور دارد. همچنین از آمریکا میخواهد تا تحریمهای شدیدی علیه ایران وضع کند.
دوحه اما در این زمینه واقع گراست. قطر به دلیل کشورهای حاشیه خلیج (فارس)، آمریکا و اسرائیل ریسک میکند و این موضوع را در بحران سوریه ثابت کرد. علیرغم این، حاضر نیست بخاطر دیگران خودکشی کرده و بیعت بدون چون و چرا انجام دهد.
قطر در تشکیل "ناتوی وهابی" به رهبری عربستان، عدم حمایت خود را صریحاً اعلام کرده و سر و کله زدن و جنگ با ایران را دیوانگی محض قلمداد کرد. دوحه به دشمنی کورکورانه عربستان با ایران اعتراض و خاطرنشان کرد که در صورت بروز چنین جنگی، ایران عکس العمل شدیدی نشان داده، کشورهای همسایه و در راس آنان، قطر را با خاک یکسان خواهد کرد.
دوحه معتقد است (در مورد خصومت با ایران) هر آنچه در توان داشتیم، انجام دادیم و ادامه میدهد: "دست دشمنی را که نمیتوانی خم کنی، باید بوسید.
قطر در ادامه این سیاست در روند آتش بس سوریه، با ایران همکاری کرد. اقدام قطر را که بدنبال کسب نفوذ و حاکمیت در جهان عرب و مسلمانان است، به ربودن نقش از عربستان تلقی میکنند. اگرچه وهابی بدوی، قصد دادن نقش خود به کس دیگری را ندارد.
سر مخالفت آمریکا با قطر را میتوان در دلار های سبز جستجو کرد. ترامپ با شانتاژ 11 سپتامبر نسبت به عربستان و دادن قول ترساندن ایران، خواسته خود را از وهابیون گرفت.
ترامپ همین روش را در مورد قطر نیز به کار برده، موضوعاتی چون حمایت از القاعده، دادن دفتر به طالبان، کمک به ترور در سوریه، میزبانی از حماس و اخوان را مطرح کرده و سعی دارد کار قطر را یکسره کند. البته در صورتی که قطر، مبالغ خواسته شده را بپردازد نوع دیگری عمل خواهد شد.
به همین دلیل بود که قطر وزیر خارجه خود را با عجله عازم مسکو کرده و با ایران راه حل مسالمت آمیز در پیش گرفت. البته نباید فراموش کرد که نجات قطر از مثلت شیطانی انگلیس، آمریکا و اسرائیل بسیار سخت است.
دوحه در راستای خواسته اربابان خود، سوریه، عراق را بخون کشید، ولی میبینیم که با یک اعتراض کوچک، همین اربابان، سکوی اعدام را در زیر پای آن آماده کردهاند.
بزرگترها اصطلاحی دارند که میگوید: مقاومت با آمریکا، آسانتر از بندگی با آن است.
انشاالله آنکارا از این حوادث درس عبرت گرفته باشد.
انتهای پیام/