به گزارش خبرنگار حوزه احزاب خبرگزاری تسنیم، آبان ماه سال گذشته بود که الهه کولایی عضو ارشد شورای عالی سیاستگذاری اصلاحطلبان از نحوه بستن لیست امید برای مجلس دهم شورای اسلامی پرده برانداخت و در گفتوگویی اعلام کرد "همیشه پول و قدرت در حوزه سیاست تأثیرگذار هستند. برخی کاندیداها از طریق رانت وارد لیست امید شدند و من این مسئله را تکذیب نمیکنم".
هرچند صحبتهای کولایی بر اثر فشارها پس گرفته شد اما نظیر این حرف قبلتر و بعد از ناکامی اصلاح طلبان در ریاست عارف بر مجلس گفته شده بود، از جمله مصطفی کواکبیان نماینده تهران در مجلس، همان روز رأیگیری هیئت رئیسه گفت "اشخاصی با ما عکس یادگاری گرفتند و زنبیل خودشان را جای دیگر بردند".
استفاده از رانت و پول ممکن است در سایر کشورها و انتخاباتها نیز اتفاق بیفتد اما از احزاب سیاسی و اصلاح طلبانی که مدعی حرکت بهسوی کار تشکیلاتی و توسعه سیاسی هستند، این کار دور از انتظار بود که بخواهند با تهیه لیست و چانهزنی بر سر ورود افراد کاسبی کنند.
از زمان ورود اعضای لیست امید به مجلس تا آغاز ثبتنام انتخابات شوراها، دعوا بر سر نحوه بستن فهرستهای انتخاباتی در اردوگاه اصلاحطلبان بالا گرفت. برخی احزاب با خروج از شورای سیاستگذاری بهریاست عارف، اعتراض خود را علنی نشان دادند. این گروه به مرجعیت «شورای هماهنگی احزاب اصلاحطلب» و محوریت احزاب معتقد بودند. برخی هم به سازوکار شورای سیاستگذاری پایبند ماندند.
بعد از ثبتنام انتخابات شورای شهر تهران و اعلام صلاحیتها، درخواست برای حضور در لیست اصلاحطلبان شورا بسیار بود، بااینحال نگرانیها از تکرار تجربه مجلس دهم نیز افزایش یافت.
با بیرون آمدن نام 21 نفر از جلسه شورای سیاستگذاری اصلاح طلبان بهریاست عارف، از همان ابتدا واکنشهای منفی آغاز شد. برخی اصلاحطلبان و اعضای فعلی شورای شهر که از لیست جاماندند، در همایش "دوباره اصلاحات؛ دوباره ایران" گرد هم آمدند و اعتراض خود را به لیست امید نشان دادند.
اسماعیل دوستی عضو شورای شهر تهران در این همایش با اعتراض به حزب اتحاد ملت ایران، گفت: سال 84 باعث شکست اصلاحطلبان شدند و الآن هم دارند همان بازی را تکرار میکنند.
جواد امام مدیرعامل بنیاد باران هم در بیانیهای نوشت: "متأسفانه نهتنها سهمیهبندی تخصصها در لیست نهایی رعایت نشده بلکه افرادی به این لیست راه یافتهاند که بهدلیل فقدان تخصص لازم و عدم احراز امتیازات لازم نامشان اساساً در لیست اولیه وجود ندارد".
این صحبتها قبل از انتخابات میتوانست توجیهپذیر باشد و بگویند بهخاطر قرار نگرفتن در لیست اعتراض میکنند، اما بعد از پیروزی همه 21 نفر اصلاحطلبان در انتخابات شوراها، واکنشها ادامه یافت. رسول منتجبنیا قائممقام حزب اعتماد ملی که از ابتدا با شورای سیاست گذاری مخالفت میکرد، با بیان "به رئیس دولت اصلاحات نامه نوشتم و درباره لیست امید هشدار دادم"، گفت: همانها که لیست را بستند میخواهند شهردار خود را به شورا تحمیل کنند.
فاطمه دانشور عضو فعلی شورای شهر، جمله کولایی برای انتخابات مجلس را بهشیوه دیگری بیان کرد و پیشنهاد 2میلیاردتومانی برای گنجاندن نام وی در لیست اصلاحطلبان را رسانهای کرد!
ماجرای «لیستفروشی» اصلاحطلبان ادامه یافت تا اینکه کانال روزنامه آفتاب یزد روز گذشته (دوشنبه 15 خرداد) اعلام کرد "درخواست 2 میلیارد از جانب غلامحسین کرباسچی مطرح شده بود و وی با برگزاری جلسات خصوصی با کاندیداهای مطرح پیشنهاد میداده که دو میلیارد بپردازند تا بتوانند در لیست حضور داشته باشند".
بهنظر میرسد شورای سیاستگذاری اصلاحطلبان که در آستانه انتخابات مجلس دهم شکل گرفت تا محملی برای هماندیشی و تصمیمگیری بر مبنای خرد جمعی باشد، برای برخی نیز بساط کاسبی و بیزینس شده تا بهازای گرفتن پول، بر سر ورود افرادی که ممکن است صلاحیت حضور در مجلس یا شوراها نداشته باشند، چانهزنی و لابی کنند.
باید دید خروجی لیست دومیلیاردی اصلاحطلبان در عمل چیست و آیا تجربه نمایندگان تهران در مجلس این بار هم تکرار میشود، نمایندگانی که برخی از آنها در طول یک سال حضورشان در مجلس یک تذکر و یا نطق نداشتهاند.
انتهای پیام/*