به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، در روز دهم جنگ تموز (جنگ 33 روزه رژیم صهیونیستی علیه لبنان در سال 2006 میلادی)، رژیم صهیونیستی ناتوان از اقدامات نظامی بیشتر - تنها با ماشین نظامی خود- به ویران کردن ساختار زیربنایی لبنان در سایه شکست های پی درپی نیروهای نخبه ارتش اسرائیل در منطقه مارون الراس ادامه داد.
همزمان آمریکا در سطح دیپلماتیک برای سرپوش گذاشتن بر شکست های دشمن صهیونیست تلاش کرد و کاندولیزا رایس وزیر خارجه وقت آمریکا گفت که "آنچه اکنون در جریان است، رنج و درد پیش از تولد خاورمیانه ای جدید است".
در روز 21 ماه جولای سال 2006 میلادی، نیروهای اشغالگر به ویرانگری خود با تکیه بر نیروی هوایی ادامه دادند و بمباران مناطق ضاحیه جنوبی بیروت متوقف نشد. دشمن به ویرانگری ادامه داد و از جمله ساختمان اطلاع رسانی مرکزی حزب الله و اداره مرکزی بنیاد شهید و سنتر داگر را در محله حاره حریک در ضاحیه بیروت ویران کرد.
در جنوب لبنان نیز دشمن به سیاست "زمین سوخته" ادامه دارد و جنگنده های اسرائیلی باقیمانده پل ها و جاده های اصلی منطقه نبطیه را منهدم کردند. دشمن صهیونیستی همچنین مدارس و موسسات آموزشی را که شهروندان لبنانی برای حفظ جان خود به آنجا پناه برده بودند، هدف قرار داد. مدرسه راهنمایی دولتی "جمیل بزی" در منطقه بنت جمیل از جمله این موسسات آموزشی بود.
هواپیماهای رژیم اشغالگر قدس همچنین تمرکز خود را روی بمباران شهر بعلبک گذاشتند و جنایت دیگری مرتکب شدند و 5 شهروند لبنانی را شهید و 20 نفر دیگر را زخمی کردند.
موسسات آموزشی و اجتماعی لبنان نیز از تجاوزگری دشمن صهیونیستی در امان نماند؛ به گونه ای که در حملات هوایی بنیاد شهید و مدرسه الهدایه شهر بلعبک و مرکز مشاوره کشاورزی در ناحیه دورس ویران شد.
نیروهای اشغالگر به تلاش های خود برای یورش به سمت شهر مرزی مارون الرس ادامه دادند اما با مقابله شدید نیروهای مقاومت روبرو شدند. این نیروها در نبردهای خود، هفت نظامی اسرائیلی را کشته و 20 و نفر از آنها را زخمی کردند. سه تانک میرکاوای دشمن نیز منهدم شد.
نبردهای مارون الراس که گروه بسیار کوچکی از مبارزان مقاومت علیه ساختار تشکیلاتی زمینی کامل صهیونیست ها انجام دادند، کاملا اسطوره ای بود. رژیم صهیونیستی فکر می کرد که حزب الله همه نیروهایش را در این شهر مرزی مستقر کرده است؛ درحالی که شمار این نیروهای مبارز از شمار انگشتان دست بیشتر نبود.
این نبردها باعث اختلالات روانی در بین نظامیان دشمن و تلفات و خسارت های مالی برای آنها شد. برخی از این نظامیان گفتند که حزب الله با استفاده از اسب با آنها می جنگید و حتی یکی از فرماندهان دشمن گفت که در این نبردها موی سرش سفید شد.
امیل لحود رئیس جمهور لبنان در آن زمان به شبکه بلومبرگ آمریکا گفت: حمله اسرائیل از پیش تعیین شده بود. نقشه های آن طرح ریزی شده بود. اسرائیلی ها فقط بدنبال بهانه بودند؛ همانطور که در یورش به لبنان در سال 1982 میلادی روی داد.
آیت الله محمد حسین فضل الله در یک موضعگیری قابل توجه از دولت لبنان خواست تا یک تیم بی طرف در این نبرد باشد زیرا مسئله، تبدیل به جنگی علیه تمام لبنان شده است؛ بویژه بعد از مجموعه اظهارات برخی مسئولان لبنانی نظیر سعد حریری و فواد سنیوره و ولید جنبلاط که از دفاع از لبنان شانه خالی کردند و مقاومت را به جنگ افروزی متهم کردند.
امین جمیل رئیس جمهور اسبق لبنان با جفری فلتمن سفیر وقت آمریکا در لبنان ملاقات کرد و به شبکه تلویزیونی مصر گفت: "متاسفانه حزب الله در تصمیم جنگی که وارد آن شدیم، تکروی کرده است".
اما کاندولیزا رایس وزیر خارجه اسبق آمریکا بار دیگر درخواستها برای توقف فوری جنگ اسرائیل علیه لبنان را رد کرد و گفت: "آنچه در جریان است، درد و رنج پیش از تولد خاورمیانه ای جدید است".
جان بولتون نماینده وقت آمریکا در سازمان ملل نیز بار دیگر از اسرائیل در جلسه شورای امنیت دفاع کرد و گفت: "چطور مذاکره می کنید و از آتش بس با یک سازمان تروریستی حافظت می کنید؟"
در ایران، محمود احمدی نژاد رئیس جمهور وقت درباره گسترش تجاوزگری علیه لبنان به کشورهای دیگر - در صورت پیروزی اسرائیل- هشدار داد و سکوت جامعه جهانی را محکوم کرد.
همزمان تظاهرات شهرهای مختلف ایران را فراگرفت که تظاهرات کنندگان در آن، خواهان گشایش باب عزیمت به جنگ در لبنان شدند و متعهد شدند که حزب الله هرگز خلع سلاح نخواهد شد.
انتهای پیام/