به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، رسانه انگلیسی «بی بی سی» عنوان رسمی این رسانه در فیسبوک را به عمد از «بی بی سی افغانستان» به «بی بی سی دری» تغییر داد. این اقدام بی بی سی را برخی از کاربران فضای مجازی اقدامی تفرقه افکنانه دانستند که موجب راهاندازی کمپین «آنلایک» علیه این رسانه توسط کاربران افغان شد.
این کاربران معتقدند که فارسی زبان مشترک آنهاست و این اقدام رسانه انگلیسی برای جداسازی نرم و ایجاد تفرقه بین کشورهای حوزه زبان فارسی است. اقدام اخیر بیبیسی، واکنشهایی در میان اهالی قلم و فرهنگ کشور افغانستان نیز داشته است.
از جمله مطالبی که این روزها در فضای مجازی در پاسخ به حرکت اخیر بی بی سی بارها منتشر شده، سرودهای است از «نجیب بارور» شاعر جوان افغانستانی. بارور هرچند تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته کارشناسی علوم سیاسی به پایان رسانده، اما عمده فعالیتهای او در حوزه شعر و ادبیات فارسی است. تاکنون از او آثار متعددی منتشر شده که در فضای مجازی نیز با استقبال همراه بوده است. یکی از موضوعات اصلی که بارور در سرودههای خود به آن اشاره دارد، اشتراکات فرهنگی میان کشورهای فارسیزبان ایران، افغانستان و تاجیکستان است. سروده معروف او با مطلع «هر کُجا مرز کشیدند، شما پُل بزنید/ حرف «تهران» و «دوشنبه» و «سرپُل» بزنید» بارها توسط خوانندگان مختلف اجرا شد و مورد استقبال فارسیزبانان قرار گرفت.
سرودههای ذیل از بارور از جمله اشعار اوست که بر اشتراکات فرهنگی و حفظ آن در میان فارسیزبانان تأکید دارد:
لهجهام -درّ دری- اما زبانم پارسی است
روح من شهنامه است و جسم و جانم پارسی است
از تبار رستم و از زادگاهِ آرشام
تیرهایم واژگان است و کمانم پارسی است
این زبان واحد، این پهنای فرهنگ سترگ
این جنون عشق در خون رگانم، پارسی است
این زبان رودکی و مولوی و حافظ است
گنگ اگر من خواب دیدم، ترجمانم پارسی است
دوست دارم مولویوار این زبان شمس را
این زبان شعر و منطق در دهانم پارسی است
هر کجا در من نهال دوستی بنشاندهاند
باغ صلح و آشتیام، باغبانم پارسی است
میروم از فرش تا عرش خدا بیواسطه
راهپیمای سلوکم، نردبانم پارسی است
از «اهورا» مانده این آواز در گوش زمان:
من خدای مهرم و پیغمبرانم پارسی است!
شوق پرواز است در من بیکران در بیکران
کفتر آزادگیام، آسمانم پارسی است
***
بارور در گفتوگویی در سال 94 درباره مرزهای جغرافیایی میان کشورهای فارسیزبان میگوید: «مرزها پیش از آن که جداکنندۀ مردمان پارسیگو باشند، نقطه وصل آنان در شرایط فعلی میباشند. چون مرزها بودند که ما را متوجه ساختند که از هم دور شدهایم. باور من این است که همگرایی فرهنگی و یادآوری از شکوه پارس، ما را به اصل خودمان باز میگرداند. اصلی که فرقی میان رودکی، حافظ و مولانا نبود، اصلی که ما همه یک مردم بودیم و زبان و فرهنگ مشترک داشتیم. اصلی که تمدن داشتیم و بزرگترین دانشمندان را به جهان تقدیم کردیم».
شاعر «سه عکس جدا افتاده»، معتقد است: همواره صداهای بسیار خوبی از داخل ایران، تاجیکستان و افغانستان در وحدت فرهنگی به گوش می رسیده است و اکنون نیز این صدای واحد دنبال می شود. در ایران، افغانستان و تاجیکستان، هیچ نوع مرز باوری در فرهنگ و زبان فارسی وجود نداشته است.
بیشتر بخوانید: بازی جدید «بیبیسی» با فارسیزبانان و زبان فارسی
در ادامه سرودهای از بارور منتشر میشود که دیدگاههای او را بیش از پیش روشن میسازد:
زادگاهِ رستم و شاهان ساسانی یکی است
شوکت شهنامه و فرهنگ ایرانی یکی است
ارزش خاک بخارا و سمرقندِ عزیز
نزد ما با گوهر و لعل بدخشانی یکی است
ما اگرچون شاخهها دوریم از هم عیب نیست
ریشۀ کولابی و بلخی و تهرانی یکی است
از درفش کاویان آواز دیگر میرسد:
بازوان کاوه و شمشیر سامانی یکی است
چیست فرق شعر حافظ، با سرود مولوی
مکتب هندی، عراقی و خراسانی یکی است
فرق شعر بیدل و اقبال و غالب در کجاست
رودکی و حضرت جامی و خاقانی یکی است
مرزها دیگر اساس دوریِ ما نیستند
ای برادر! اصل ما را نیک میدانی یکی است
«تاجیکی»، یا «فارسی»، یا خویش پنداری «دری»
این زبان پارسی را هرچه میخوانی، یکی است!
انتهای پیام/