به گزارش گروه رسانههای خبرگزاری تسنیم، اصطلاح برگزیت به خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا اطلاق میشود که در آینده نزدیک اتفاق خواهد افتاد. در پی همهپرسی سال 2016، 29 مارس 2017 بهطور رسمی آغاز روند خروج اعلام شد. طبق برنامه 31 مارس 2019، بهعنوان ضربالاجل نهایی خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا تعیین شده است. در واقع خروج از اتحادیه اروپایی هدف سیاسی بود که از زمان پیوستن این کشور به اتحادیه اروپایی در سال 1973، از طرف افراد، گروههای مدافع و احزاب سیاسی بهطور مستمر پیگیری میشد. طبق معاهده اتحادیه اروپا خروج از این اتحادیه جزء حقوق کشورهای عضو آن محسوب میشود. در همهپرسیای که در 23 ژوئن 2016 در بریتانیا انجام شد، بیش از 17 میلیون نفر به خروج آن کشور از اتحادیه اروپا رأی دادند (در مقابل بیش از 16 میلیون نفری که رأی به ماندن در اتحادیه اروپا دادند) و این به معنای موفقیت جنبش برگزیت بود. در این بین، برخی تحلیلگران، برگزیت و رخدادهایی از این دست را دلیل فراگیر شدن نئوناسیونالیسم در این کشور میدانند. خروجی که نتایج و تبعات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی خاص خود را دارد. برگزیت اثرات کوتاهمدت، میانمدت و درازمدتی بر بریتانیا، اتحادیه اروپا و کل جهان خواهد گذاشت. به دلیل اهمیت این مساله «فرهیختگان» با «مارکوس پاپادوپولوس» سردبیر مجله انگلیسی «پولیتیکس فرست» گفتوگویی ترتیب داده است.
طبق نظر اغلب تحلیلگران برگزیت تاثیرات عمیقی بر اقتصاد، تجارت، سیاست و اجتماع بریتانیا و بهتبع آن جهان خواهد داشت؛ شما تاثیر برگزیت را چگونه ارزیابی میکنید؟
هیچکس در اردوگاه موافقان برگزیت یا اردوگاه مخالفان آن بهدرستی نمیداند که چه اتفاقی برای اقتصاد بریتانیا بعد از اینکه از اتحادیه اروپا خارج شود خواهد افتاد. در واقع چنین عدم قطعیتی، عواقب ناشی از تصمیم رایدهندگان انگلیسی برای ترک بلوک تجاری اروپا را بیشتر خواهد کرد. پس از مارس 2019، انگلستان بهطور کامل از چارچوبها و تشکیلات بروکراتیک و دست و پاگیر اتحادیه اروپا خارج خواهد شد، با این حال باید بگویم که برگزیت به هیچوجه یک روند انقلابی نخواهد داشت. انگلیس به روند سابق خود یعنی اقتصاد لیبرال و فلسفه سیاسی که با اتحادیه اروپا مشترک است، ادامه خواهد داد. لندن یکی از نگهبانان اصلی هژمون جهانی غربی باقی خواهد ماند. سیاست خارجی این کشور نیز به همین ترتیب، روال سابق را در پیش خواهد گرفت؛ رفتار جنایتکارانه و خطرناک لندن در امور بینالملل نیز همچون گذشته ادامه پیدا خواهد کرد.
شعار اصلی طرفداران برگزیت «استقلال بریتانیا» است. آیا این شعار به این معناست که این کشور در تمام زمینهها به استقلال و کنارهگیری از تعهدات بینالمللی فکر میکند؟
برخلاف تصور برخی منتقدان و آنچه طی ماههای گذشته از روابط بین لندن و واشنگتن به ذهن متبادر میشود دوستی و اتحاد آمریکا و بریتانیا همچنان ادامه خواهد یافت و در عرصه بینالمللی بریتانیا سیاستی اتخاذ خواهد کرد که در راستای برآوردن آمال و آرزوهای آمریکا باشد. در واقع، من بر این باورم که بعد از برگزیت روابط واشنگتن و لندن به رابطه ویژهای تبدیل خواهد شد. برخلاف تصور برخی کارشناسان که فکر میکردند هدف اصلی انگلیس از ترک اتحادیه اروپا و شعار «استقلال بریتانیا» با هدف ایجاد تقابل با آمریکا در آینده صورت میگیرد، انگلیس هرگز قصدی برای متوقف ساختن آمریکا در سر ندارد.
از این منظر آینده حضور انگلیس در ناتو را چگونه پیشبینی میکنید؟
انگلیس نقش خود را بهعنوان مدافع پایدار ناتو چون گذشته ایفا خواهد کرد. حمایت از ناتو یعنی حمایت از بازوی نظامی غرب برای مداخله در امور داخلی کشورهای مستقل که بهمنظور حمایت از هژمونی جهانی آمریکایی صورت میگیرد. دستورالعمل انگلیس و سهم این کشور همچون دیگر اعضای ناتو تخصیص دو درصد از تولید ناخالص داخلی این کشور بهعنوان بودجه دفاعی برای ناتو خواهد بود.
ارزیابیتان در زمینه رویکرد سیاست خارجی انگلیس در مسائل فرامنطقهای چون بحث کریمه و تقابل با روسیه چیست؟
موضع خصمانه و نگاه مشکوک بریتانیا نسبت به روسیه ادامه خواهد یافت. تحریمهایی که انگلیس در قبال روسیه و در قالب اتحادیه اروپا اعمال میکرد در خارج از چارچوبهای این اتحادیه ادامه خواهند داشت و انگلیس تحریمها را طبق خواست آمریکا در زمان و مکان مشخص اعمال خواهد کرد. فراموش نکنیم این انگلستان بود که در سال 2014، در اتحادیه اروپا بهشدت لابی کرد تا تحریمها را علیه روسیه اعمال کند. در این راستا، بریتانیا از ادامه حضور نیروهای نظامی ناتو در مرزهای غربی فدراسیون روسیه حمایت خواهد کرد و از برنامههای کشورهایی که مایل به عضویت در ناتو هستند همچون اوکراین پشتیبانی میکند.
البته حمایتهای انگلیس از اوکراین - که آن را قربانی تجاوز روسیه میداند - محدود به کمکهای معنوی نخواهد ماند، بلکه این کمکها جنبه سیاسی و نظامی بیشتری نیز به خود خواهد گرفت. در بحث کریمه نیز انگلیس همچنان سیاست خود را در عدم به رسمیت شناختن کریمه بهعنوان بخشی از روسیه ادامه خواهد داد و از روسیه خواهد خواست شبهجزیره کریمه را به اوکراین بازگرداند و در عین حال کوزوو و متوهیجا را بهعنوان کشورهای مستقل شناسایی خواهد کرد.
رویکرد خاورمیانهای بریتانیا در پسابرگزیت چگونه خواهد بود؟
در رابطه با خاورمیانه، انگلیس به روابط خود با اسرائیل بهعنوان یک متحد قدیمی ادامه خواهد داد و چشم خود را بر تجاوزهای این رژیم در منطقه علیه لبنان و سوریه خواهد بست. شیوه کثیف و وحشیانه لندن در قبال بحث شهرکسازیها و رفتار ددمنشانه صهیونیستها با مردم غزه و فلسطین که گاهی با انتقادهای جزئی در برخی بزنگاهها همراه است، همچون گذشته پیگیری خواهد شد. در این میان عربستان سعودی نیز نباید از برگزیت بترسد چراکه لندن ریاض را یکی از مهمترین شرکای استراتژیک خود در جهان میداند.
سیستم EBA، شرکت صنایع دفاعی و هوافضایی بریتانیایی مثل سابق به فروش میلیاردها پوندی سلاح به ریاض ادامه خواهد داد. علاوهبر این، لندن به سعودیها اجازه خواهد داد به ایدئولوژی غلط وهابیگری خود که یکی از سرطانهای بدخیم امروز در جهان است، ادامه دهند و در قبال ساخت مساجد تحت کنترل سعودیها و اخوانالمسلمین- که حملات تروریستی خشونتآمیز یکسال گذشته در بریتانیا نشان داد چیزی جز یک تهدید وحشتناک برای امنیت و سلامت شهروندان بریتانیایی به حساب نمیآیند- سکوت خواهند کرد.
عمل کردن به مفاد برجام یا همان برنامه جامع اقدام مشترک در رابطه با بحث هستهای ایران یکی از مسائلی است که این روزها آمریکا سعی در عدم همکاری در عمل به آن دارد. در این رابطه موضع بریتانیا چه خواهد بود؟
موقعیت دوجانبه لندن نسبت به ایران باقی خواهد ماند. از یک طرف، انگلیس روابط دیپلماتیک با ایران را ادامه خواهد داد و از برجام در بحث توافق هستهای حمایت خواهد کرد. اما از سوی دیگر، بریتانیا پیوندهای خود را با گروههای متخاصم در ایران که مترصد فرصتی برای براندازی حکومت ایران هستند همچون گذشته ادامه خواهد داد.
منبع: فرهیختگان
انتهای پیام/
بازگشت به صفحه رسانهها