به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا؛ بخش «تجلی اراده ملی» که یکی بخشهای اصلی سیوششمین جشنواره فیلم فجر بود روز گذشته(جمعه 4 اسفندماه) در منطقه آزاد اروند به کار خود پایان داد. این بخش از جشنواره فیلم فجر در سه سال گذشته این جشنواره برگزار نمیشد؛اما امسال و در سیوششمین جشنواره فیلم فجر این بخش از جشنواره فیلم فجر بار دیگر احیا شد و آییننامه آن برای نهادها و سازمانها علاقهمند به حضور در این بخش اعلام شد. بخش «تجلی اراده ملی» سیوششمین جشنواره فیلم فجر از چند جهت قابل بررسی است که در ادامه به بخش از آن اشاره میشود.
نخست؛ اهمیت برگزاری این بخش از جشنواره فیلم فجر
شاید برخی بر این باور باشند که اختتامیه جشنواره فیلم فجر که هر ساله در شب 22 بهمن ماه برگزار میشود، باید پایان دهند این جشنواره باشد و دفتر این جشنواره را به سرانجام برساند. اما برخی دیگر این انگاره را مردود میدانند و بر این تفکر استواراند که باید بخشهایی مانند بخش «تجلی اراده ملی» بعد از اختتامیه جشنواره فیلم فجر باشد تا نهادها و سازمانهای دولتی و غیر دولتی نیز بتوانند فیلمهای شایسته از نظر خود را انتخاب کرده و به آنها جایزهای از طرف خود اهدا کنند. همین باور و انگاره ذهنی بود که باعث شد تا شورای سیاست گذاری سیوششمین جشنواره فیلم فجر تصمیم بر برگزار بخش «تجلی اراده ملی» بگیرد. بخشی که سه سالی بود که دیگر برگزار نمیشد و کم کم به مُحاق میرفت.
دوم؛ چرا بخش«تجلی اراده ملی» در خارج از تهران برگزار میشود؟
یکی از ویژگیهای بخش «تجلی اراده ملی» جشنواره فیلم فجر برگزاری آن در خارج از کلانشهر تهران است. شاید بسیاری گلایههای مخاطبان سینما در استانهای دیگر کشور درباره برگزاری جشنواره فجر در شهر تهران را شنیده باشند. گلایههایی که به حق هستند و همین حق بود که باعث شده که بخش «تجلی اراده ملی» امسال در منطقه آزاد اروند برگزار شود. از طرفی دیگر این حرکت باعث میشود که جشنواره فیلم فجر نیز جامعه هدف گستردهتری را در نظر بگیرد.
سوم؛ «تجلی اراده ملی» سیوششمین جشنواره فیلم فجر
بخش «تجلی اراده ملی» سیوششمین جشنواره فیلم فجر روز چهارشنبه 2 اسفندماه با ادای احترام آهالی فرهنگ، هنر و رسانه به مقام 117 شهید گرانقدر شهر آبادان و شهدای سینما رکس آبادان آغاز و در پنجشنبه 3 اسفندماه با برگزاری اختتامیه این بخش در باشگاه نفت شهر آبادان به کار خود پایان داد.
در این بخش از جشنواره فیلم فجر نهادها و سازمانهایی چون سازمان مدیریت منابع آب ایران، مرکز ملی فرش ایران، انجمن مدیران تولید سینمای ایران، بیمه ایران، وزارت بهداشت، بنیاد شهید و امور ایثارگران، منطقه آزاد اروند و سازمان سینمایی که هر کدام به صورت جداگانه هیئت داورانی داشتند، بهترین فیلم از نظر خود را انتخاب و به آن جایزه دادند. اما دو نکته در این بخش حائز اهمیت بود.
اول این که چرا سازمان سینمایی که خود متولی اصلی برگزاری جشنواره فیلم فجر است باید به صورت مستقل بهترین فیلم را از نظر خود انتخاب کند؟
دوم این که پیش از این قوه قضاییه اعلام کرده بود که آثار سیوششمین جشنواره فیلم فجر را داوری میکند؛ صحبتی که مقامات جشنواره فیلم فجر آن را به بخش تجلی اراده ملی نسبت داد. اما این در مراسم اختتامیه بخش«تجلی اراده ملی» خبری از جایزه بهترین فیلم از نظر قوه قضاییه نبود. اگر منظور از داوری آثار سیوششمین جشنواره فیلم فجر توسط قوه قضاییه، داوری در بخش «تجلی اراده ملی» نبوده، پس امکان دارد که قوه قضاییه در داوری بخش مسابقه سینمای ایران دخالتی داشته است؟
چهارم؛ مشکلات بخش «تجلی اراده ملی»
یکی از اساسیترین مشکلات بخش «تجلی اراده ملی» سیوششمین جشنواره فیلم فجر عدم هماهنگی و برنامهریزی بود. عدم برنامهریزی که در بخشهایی باعث ناراحتی میهمانان شد. منطقه آزاد اروند برای برگزاری بخش «تجلی اراده ملی» از شرکت خصوصی به عنوان اسپانسر استفاده کرده بود و همه کارهای برگزاری این بخش از جشنواره به آن شرکت خصوصی واگذار کرده بود. واگذاری که بعضاً باعث شد تا بخش «تجلی اراده ملی» آنچنانی که باید حرفهای برگزار نشود.
دیگر مشکل این بخش از جشنواره فیلم فجر آن بود که تمام مدیران بخشهای مختلف جشنواره فیلم فجر خود را میهمان بخش «تجلی اراده ملی» و منطقه آزاد اروند میدانستند و همین باعث شده بود به هیچ عنوان در هیچ مسئلهای دخالت نکنند. این موضوع در حالی بود که تمام میهمانان به اعتبار جشنواره فیلم فجر در منطقه آزاد اروند حاضر شده بودند.
پنجم؛ جمع بندی
احیای بخش «تجلی اراده ملی» بعد از گذشت 3 سال، از جمله اتفاقات مبارکی بود که در دفتر سیوششمین جشنواره فیلم فجر قرار گرفت. بخشی که اگر چه مخالفانی دارد؛ اما باعث همدلی بیشتر استانهای مختلف کشور با جشنواره فیلم فجر میشود.
آنچنانی که از صحبتهای مدیران جشنواره فیلم فجر قابل فهم است، این جشنواره در سالهای آینده نیز در مناطق آزاد دیگر کشور برگزار خواهد شد. در آخر باید گفت که شروع هر حرکتی در جهت اعتلای سینمای ایران- مانند شروع هر کار دیگر- سختیهای خاص خود را دارد، پس باید این سختها را به جان خرید، شاید کمی سینمای ایران از حال رخوت گونه خود فاصله بگیرد.
-----------------------
نویسنده: امید سهرابی
-----------------------
انتهای پیام/