به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، هشدار اخیر سید عباس عراقچی معاون کارآزموده وزارت امور خارجه کشورمان مبنی بر اینکه در صورت خروج ترامپ از برجام، ایران نیز از آن خارج میشود، پس از این هشدار ایشان ــ مبنی بر اینکه در صورت عدم بهرهمندی ایران از منافع پیشبینیشده برجام، دلیلی بر ماندن در برجام وجود ندارد ــ انجام پذیرفت.
حقیقت آن است که برجام، تنها تجربه موفق کشورهای اروپایی در سالهای پس از عصر سازمان ملل متحد بود که بر اساس آن، این کشورها توانستند با صدایی واحد، وارد یک موضوع بینالمللی شده و با موفقیت، به جمعبندی رسیده و منجر به یک مکانیزم بین المللی شوند، مکانیزمی که قطعنامه شورای امنیت نیز در تأیید آن، منضم به این سازوکار شده و همه را و از جمله اعضای این سازوکار را بر پایبندی بر برجام ملزم نمود.
هرچند از همان ابتدا، ایران با نظر داشتن تجربیات چندباره بدعهدی آمریکا، ظن قوی داشت که اینبار نیز علامتهای خوشی از کاخ سفید در وفاداری به تعهداتش بهچشم نخواهد خورد، اما اینبار این اتحادیه اروپا بود که میخواست نشان دهد همه چیز با خواست کاخ سفید شکل نخواهد گرفت و یا با خواست آنجا، به بنبست نخواهد رسید.
روزها و ماهها، گذشت و برجام علیرغم مقاومت در برابر تخریب ترامپ، هر روز مورد هجمه آمریکا قرار گرفته است. ترجیعبند همه شعارهای انتخاباتی ترامپ و دعواهای درونی کاخ سفید، موضوع برجام است، در این میان، به همان میزانی که تیم ترامپ، بر ضرورت بازنگری اصرار مینمایند، اتحادیه اروپا بر عزم خود بر ادامه برجام، چه با آمریکا و چه بی آمریکا، تأکید مینماید.
این اصرار و مقاومت اتحادیه اروپا، بهلحاظ صیانت از تجربه موفق سیاسی قاره سبز، البته قابل درک است اما سؤال این است که؛ آیا برجام با حمایتهای صرف اتحادیه اروپا، توانایی تأمین انتظارات ایران از این محصول مشترک را دارد؟
آیا بانکهای اروپایی، شرکتهای سرمایهگذاری و دیگر فعالین اقتصادی اروپا، بیتوجه به هیاهوی آمریکا، آمادگی حضور و فعالیت در ایران را طبق برجام خواهند داشت؟
پاسخ به این سؤال در روزها و هفتههای پیشِرو اگر آنگونه که در برجام پیشبینی شده، صورت نگیرد، بیانگر این است که اتحادیه اروپا هنوز بدان حد بلوغ اقتصادی و استحکام سیاسی نرسیده که بدون اراده بزرگتر خود، دست به معاملهای سیاسی بزند.
دکتر علیرضا دلخوش تحلیلگر مسائل بینالملل
انتهای پیام/*