به گزارش خبرگزاری تسنیم از گرگان، فردا، 13 اردیبهشت ماه، نخستین سالگرد حادثه انفجار معدن زمستان یورت است. حادثه ای که 43 معدنچی را به کام مرگ کشاند و صدها مصدوم بر جای گذاشت.
روز 13 اردیبهشت ماه سال قبل، درست در زمانی که تعدادی از کارگران جلوی درب فرمانداری آزادشهر برای حقوق های معوقه که بعضا به 17 ماه می رسید، نداشتن بیمه، ایمن نبودن معدن و غیره تجمع اعتراضی داشتند، در دل کوه "زمستان یورت" منفجر و بر سر کارگرانی که روسیاهی ذغال را به جان خریده بودند تا پیش زن و بچه هایشان شرمنده نباشند، آوار شد.
در این حادثه غم انگیز و دردآور، 43 کارگر جان خود را از دست دادند تا بار دیگر مظلومیت این قشر را با مرگ خود نشان دهند. اما نه چشمی بینا هست و نه گوشی شنوا که خواستهها و مطالبات معدنچیان را پیگیری کند.
خبرگزاری تسنیم استان گلستان در آستانه نخستین سالگرد فاجعه معدن زمستان یورت و با هدف ایجاد گفتمانی نو در زمینه حمایت از کارگر ایرانی و معطوف کردن توجهات به اجحافی که در حق کودکان و همسرانی این کارگران شده، نشست و دیداری با خانوادههای جانباختگان داشت که حتما در گزارشهای آتی درباره آن بیشتر خواهید خواند.
همه خواسته خانوادههای جان باختگان و دیگر معدنچیانی که در این حادثه تلخ، دوستان و آشنایان خود را از دست دادهاند، تکریم، نامگذاری روز 13 اردیبهشت به نام روز معدن و معدنچی، بیان علت حادثه و مشخص شدن مقصران آن است. هرچند مسئولان میگویند حقوق خصوصی خانوادههای جان باختگان به صورت کامل پرداخت شده اما آیا از نظر انسانی و اخلاقی، پرداخت دیه به این خانوادهها به معنای پایان مسئولیت مدیران است؟
موضوعی که خانوادههای داغدار را پس از یکسال همچنان آزرده میسازد، حرفها و وعدههای توخالی است که مدیران از بالاترین مقام اجرایی کشور و شخص رئیس جمهور گرفته تا مدیران استانی و شهرستانی به این خانوادهها گفتهاند.
ربیعی، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی به خانوادههای جانباختگان قول داده بود، " شهید" اعلام شدن معدنچیان جان باخته را پیگیری و به نتیجه برساند. رئیس جمهور که در فضای تبلیغاتی به زمستان یورت سفر کرده بود، به آنان قول داد تا مقصران حادثه مشخص و با آنان برخورد سختی شود. قولهایی که مانند بسیاری دیگر از وعدههای مسئولان، پوچ درآمده است.
درست است که مسئولان پولهایی آوردند و بین خانوادهها تقسیم کردهاند، اما رسالت اصلی خود را که همان تکریم کارگر ایرانی است را هم فراموش کردهاند. کارگرانی که به نام تولید، استثمار میشوند و نفسهایشان زیر فشارهای بیرحمانه کارفرمایان به شماره میافتد.
در گزارشهای بعدی خواستهها و مطالبات همسران، مادران، پدران و کودکان معدنچیان جانباخته حادثه زمستان یورت را بازخوانی خواهیم کرد.
انتهای پیام/ش