به گزارش خبرگزاری تسنیم از شهریار، این روزها که مدارس به نوعی در خواب تابستانی هستند و خالی از جنب و جوش دانشآموزان و رفت و آمدهای والدین انگار برخی مسئولان نیز در خوابی طولانی فرو رفتهاند یا شاید هم خود را به خواب زدهاند تا مبادا بار مشکلات بر وجدانشان سنگینی کند و این موضوع در شهرستان شهریار با جمعیت دانشآموزی 164 هزار نفری به نوعی مشهودتر است و دیگر حنای مسئولان برای مردم رنگی ندارد.
شهرستان شهریار فاصله کمی با پایتخت دارد و شاید جز نزدیکترین شهرستانهای همجوار با پایتخت باشد اما در بسیاری از نیازها شاید کمترین بهره را از این همجواری دریافت کرده و شاید یکی از مواردی که این موضوعات و مشکلات را تداوم میبخشد بحث سرانه آموزشی باشد که به جهت گستردگی گاهی اوقات شهرستانها به فراموشی سپرده میشوند و سبب شده در برخی موارد دانشآموزان برای تحصیل کیلومترها پیادهروی کنند.
اما متأسفانه مشکلات آموزشی شهریار بدین جا ختم نشده و در کنار کمبود سرانه آموزشی که وجود دارد معضل مدارس فرسوده نیز نمک بر روی زخم است. تعداد مدارس فرسوده در شهریار کم نیست همچنان که علی ذبیحی رئیس سابق آموزش پرورش شهرستان شهریار نیز در سخنرانی پیش از خطبه خود در اردیبهشتماه 96 اظهار داشت: در شهرستان شهریار 82 مدرسه تخریبی وجود دارد که نباید دانشآموزان در آن حضور پیدا کند اما به دلیل معیوب بودن زیرساختهای آموزشی همچنان به اجبار در حال استفاده از این مدارس هستیم که به نوعی آبستن پلاسکوی دیگری هستند.
بیشتر بخوانید:
http://http://tn.ai/1719618
اما این روند همچنان ادامه داشت تا اینکه مجید پارسا رئیس آموزش و پرورش فعلی شهرستان شهریار نیز در همایش تجلیل از معلمان نمونه این شهرستان با اشاره به اینکه شهریار با 164 هزار دانشآموزش بزرگترین منطقه آموزشی کشور است گفت: در شهریار 70 مدرسه در حال تخریب است که مسئولان باید برای این موضوع چارهاندیشی کنند.
امروز این مشکلات غیر قابل کتمان است و با وجود هشدارهای مسئولان نه تنها هیچ چارهای برای آن اندیشیده نشده بلکه خطر بروز تهدیدات را دوچندان ساخته است.
مشکلات متعدد در زمینه کمبود فضای اموزشی در شهرستان شهریار از یکسو و تعداد بالای پروژههای نیمه کاره آموزشی از سوی دیگر ما را بر آن داشت تا در آستانه سال تحصیلی جدید به سراغ 2 پروژه آموزشی نیمه کاره رفته و پای دغدغههای مردم بنشینیم تا شاید زبان گویای آنها به مسئولان باشیم.
گزارش از حمید تات
انتهای پیام/م