به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، قانون ممنوعیت بهکارگیری بازنشستگان در حالی در شورای نگهبان به تصویب و با نامه رئیس مجلس و رئیسجمهور به بخشهای مختلف ابلاغ شد که این قانون شامل تعدادی از مدیران در ورزش نیز میشود.
علاوه بر برخی مسئولان در وزارت ورزش و جوانان، 12 یا 13 رئیس فدراسیون نیز بازنشسته هستند و باید با صندلی خود خداحافظی کنند. در بین روسای بازنشسته، برخی از آنها دارای کرسیهای مهم در آسیا و جهان هستند که مشخص نیست با استعفای آنها، چه اتفاقی در انتظار این کرسیها است، کرسیهایی که برخی از آنها با ارتباطهای شخصی و در پی مدتها رایزنی با کشورهای مختلف حاصل شده است.
در این سالها و با توجه به از دست رفتن کرسیهای مهم بین المللی در ورزش با واسطه تغییرات مدیریتی، وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک تلاش زیادی داشتند تا علاوه بر حفظ کرسیها، به دنبال ارتقای آنها و همچنین کسب کرسیهای موثرتر در آسیا و جهان باشند اما در حال حاضر جایگاههای آسیایی و جهانی این روسای بازنشسته نخستین کرسیهایی است که در خطر قرار دارد.
قانون منع به کارگیری بازنشستهها لازم الاجرا است و نمیتوان به دنبال استثنا در هیچ بخشی بود اما آنچه در این میان اهمیت دارد ضمانت لازم برای حفظ کرسیهای ایران است. آنچه تجربه در این سالها نشان داده بر خلاف شعارهایی که برخی روسای جدید مبنی بر حفظ کرسیهای روسای قبلی سر دادهاند، همین افراد نخستین سنگ اندازان بر سر راه حفظ کرسیها هستند. روسای جدید معمولا در نخستین گام تلاش میکنند خود یا یکی از افراد مورد اعتماد و نزدیک به خود را به کنفدراسیونها معرفی و جایگاههای روسای قبلی را از آن خود کنند اما هیچگاه در این امر موفق نبوده و به راحتی کرسیها را از دست دادهاند. حالا هم این نگرانی در این چند فدراسیون وجود دارد و همه اهالی این رشتهها میدانند که در صورت حذف کرسی این افراد از آسیا و جهان، رسیدن به این جایگاه برای هر شخص دیگری سخت خواهد بود.
با این شرایط لازم است مسئولان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک پس از اجرای قانون منع به کار گیری بازنشستگان، روسای جدید را ملزم به حفظ کرسیها کنند و افراد بازنشسته نیز شرایطی را فراهم کنند که در سالهای آینده، نسل جوان بتوانند جایگزین آنها در کرسیهای بینالمللی باشند.
در واقع آنچه اکنون وجود دارد این است که قانون باید اجرا شود و روسای فدراسیونهای بازنشسته باید جای خود را به نفرات دیگر دهند اما نکته این است که باید در این میان به کرسیهای بینالمللی هم توجه و به گونهای رفتار شود که کمترین خطر متوجه ورزش ایران شود.
انتهای پیام/