محمود پراش در گفتوگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، درباره عملکرد تیم دوچرخهسواری پیست ایران در مسابقات قهرمانی آسیا که بدون کسب هیچ مدالی برای نمایندگان کشورمان خاتمه یافت، اظهار داشت: بانوان عملکرد خوبی نداشتند، البته انتظاری هم از آنها نمیرفت و فقط در راستای فرهنگ سازی و ایجاد فضای بهتر برای سالهای آینده به اندونزی اعزام شدند. در بخش جوانان نفرات 16 و 17 ساله و یک رکابزن 18 ساله حضور داشتند. بیشتر این رکابزنان در شهرستان هستند که سطح کیفیشان با توجه به شرایطی که دارند، پایینتر است. در مجموع برای رده جوانان حداقل باید یکی دو سال برنامهریزی منظمی داشت تا بتوانند نسل آینده را بسازند و بالا بیایند. درخصوص رده بزرگسالان باید بگویم که فقط 5 هفته تمرین داشتیم که آن هم روی پیست کوتاه و در فرصتی کم بود.
وی افزود: فدراسیون چیزی برای ما کم نگذاشت، اما با حداقلها به اندونزی رفتیم، این در حالی بود که رکابزنان سایر کشورها طی ماههای اخیر در 4 ورلد کاپ شرکت کرده بودند. آیا واقعاً با امکانات، برنامهریزی و مسابقات اعزامی که البته وجود نداشت، میتوانستیم برابر حریفان قرار بگیریم؟ رکابزنان ایران فقط دو جلسه تمرینی یک ساعته روی پیست چوبی داشتند، با این وجود رقابت نزدیک ارائه کردند و در چند ماده شاید میتوانستند به مدال هم برسند. زمانهایی که آنها به ثبت رساندند، نشان دهنده پتانسیل بالای نمایندگان ایران بود. البته باید به همکاری رکابزنان سایر کشورها با هم نیز اشاره کنم که در زمان مسابقه اجازه جلو آمدن نمایندگان ایران را نمیدادند.
سرمربی تیم دوچرخهسواری پیست با بیان اینکه کمتر از سه فرصت برای آماده کردن این تیم داشت و البته نباید به ملیپوشان نیز نقد غیرمنصفانه شود، عنوان کرد: بیشتر نفرات تیم اعزامی را جوانان تشکیل میدادند که برخی از آنها حتی برای اولین بار در رده بزرگسالان رکاب میزدند. آنها کم تجربه بودند و باید فرصت کافی را برای رشد این کابزنان مهیا کرد.
پراش در ادامه این گفتوگو خاطرنشان کرد: وزارت ورزش سالهاست قول ساخت یک پیست چوبی را داده، اما این اتفاق هنوز رخ نداده است. درست است که ما در همین شرایط طی سالهای گذشته به مدال میرسیدیم، اما باید به این نکته توجه کرد که کشورهای آسیایی همچون هند و اندونزی پیست چوبی ساختهاند، ولی ما هنوز نداریم. ما برای اعزام به این تورنمنت حتی یک رقابت تدارکاتی هم نداشتیم. آیا مثل فوتبال به ما رسیدگی میشود که مدال بگیریم؟ در واقع چه چیزی داده شده است که مدال هم بخواهیم؟ بنابراین نباید مغرضانه حرف زده شود. باید همه شرایط را سنجید و سپس به نقد منصفانه پرداخت. تعدادی از ملیپوشان رفتهاند و حالا تعدادی دیگر در حال جایگزینی هستند. بنابراین 4، 5 سال زمان میبرد که رکابزنان از سطح جوانان به سطح بالایی در بزرگسالان برسند.
وی درباره قراردادش با فدراسیون دوچرخهسواری گفت: قراردادم 6 ماهه است. ما روز شنبه یا یکشنبه جلسه خواهیم داشت و درباره مسائل مختلف صحبت خواهیم کرد.
سرمربی تیم ملی دوچرخهسواری پیست درباره عملکرد محمد دانشور که یکی از مدالآوران ایران در سه دوره قبلی بود، اما در این دوره روی سکو قرار نگرفت، اظهار داشت: دانشور بهترین رکابزن ایران در بخش سرعت است. او به کمپ فدراسیون جهانی در سوئیس اعزام شد و نزدیک به 45 روز تمرینات خوبی را داشت. نکته منفی این است که نفرات کمی با او رقابت دارند و همین مسئله به لحاظ انگیزشی تاثیر منفی دارد. باید حس رقابت در او زنده باشد تا بتواند همچون گذشته به مدال برسد. اگر رقابت باشد، قطعاً پیشرفت هم حاصل خواهد شد.
پراش در پایان درباره رکورد پایینتر دانشور نسبت به احسان خادمی در جریان برگزاری لیگ گفت: او 45 روز تمرین روی پیست چوبی داشت و در مجموع زمانهای به ثبت رسیده در تمرینات هم رکوردش بهتر بود. ما با در نظر گرفتن شرایط مختلف از جمله تجربه، تصمیم به اعزام او گرفتیم. همچنین احسان خادمی در اردوی قبلی غایب بود و گفته بودیم کسی که در اردو نباشد، اعزام نخواهد شد.
انتهای پیام/