به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم به نقل از نشریه "دی سایت" آلمان، سران هفت کشور بزرگ صنعتی دنیا به مدت دو روز در شهر "بیاریتز" فرانسه گرد هم آمدند تا درباره مسائل و مناقشات بینالمللی بحث و گفتگو کنند.
نشست "جی 7" نشان داد که غرب از هم فرو میپاشد. کسی که نمیخواهد در این باتلاق غرق شود باید خود را برای زمانهای بد تجهیز کند.
خوشبختانه امانوئل ماکرون، رئیسجمهور فرانسه پیش از برگزاری نشست جی 7 تصمیم گرفته بود که شرکتکنندگان در این اجلاس در بیاریتز روی یک بیانیه مشترک پایانی تمرکز نکنند. احتمالاً لیست اشتراکات مشخص و روشن بوده است. دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا تصمیم گرفته است جنگ تجاری علیه چین را در پیش گیرد؛ اینکه آیا میتوان از برگزیت نامنظم جلوگیری کرد هم بسیار جای تردید دارد، از طرف دیگر در بین کشورهای عضو اتحادیه اروپا در این باره اختلاف نظر وجود دارد که آیا معاهده تجارت آزاد با کشورهای موسوم به مرکوسور باید با توجه به آتشسوزیها در جنگل آمازون در پیش گرفته شود.
پس درسهایی که میتوان از نشست اخیر جی 7 گرفت این است که جهان بدون رهبر است. دوران آمریکا به پایان میرسد و دوران چینیها هنوز آغاز نشده است و اروپاییان هم هنوز در جستجوی جایگاه خود در ویرانههای نظم سابق جهانی هستند. حالا این اوضاع برای رفاه ما چه مفهومی دارد؟ ما در این شرایط چه کار میتوانیم کنیم؟
نویسنده در ادامه به برخی شرایط بقا در چنین اوضاعی پرداخته و نوشت: هر کسی که بهدنبال راهحلهایی برای مسائل دوران ماست احتمالاً بیهوده امیدوار است. بسیاری کشورها هستند که اصلاً علاقهای به این مسئله ندارند و این واقعیت درباره موضوعاتی مانند آب و هوا، مالیاتها و تنظیمات بانکی صدق میکند؛ اما اینطور نمیتوان نتیجهگیری کرد که دیگر نمیتوان کاری کرد. با توجه به بحران آب و هوا این مسئله ضرورت دارد. بیشتر تلاشهای مشترک کشورها با دغدغههای مشابه باید به شیوه جدید همکاریهای بینالمللی تبدیل شود.
بهعنوان مثال اقتصادهای بزرگ اروپایی در کنار هم یک بازار بزرگ را کنترل میکنند که بهندرت یک شرکت فعال بینالمللی بتواند از آن بگذرد. اگر این اقتصادهای بزرگ اروپایی خواستار استانداردهای مشترک زیست محیطی و اجتماعی باشند، بقیه دنیا هم برای اینکه این بازار بزرگ را از دست ندهند به آن پایبند خواهند بود.
دوم اینکه اگر اقتصاد جهانی فرو بریزد، یک برنامه هماهنگ بینالمللی اقتصادی مانند زمان بحران مالی بعید به نظر میرسد. هر کشوری باید در این زمینه اطمینان حاصل کند که یک رکود اقتصادی یک بحران سخت با بیکاری بالا را بهدنبال نخواهد داشت.
انتهای پیام/