به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری تسنیم؛ رضا امیدی استاد سیاستگذاری اجتماعی دانشگاه علامهطباطبایی در یادداشتی به بررسی طرح خرید خدمات آموزشی پرداخته است که در ادامه آمده است:
سال قبل تبصرهای در لایحۀ بودجه پیشنهاد شده بود که براساس آن وزارت آموزش و پرورش خواسته بود سالانه 10 درصد دانشآموزان را در قالب "طرح خرید خدمات آموزشی" به پیمانکاران خصوصی بسپارد؛ هر چند این سیاست از حدود یک دهه قبل در آموزش و پرورش آغاز شده و تا سال 1397 حدود 3.5 درصد دانشآموزان ذیل این طرح قرار گرفتهاند.
در جریان تصویب بودجه پس از گفتوگوهای بسیار با برخی نمایندگان مجلس و ارائه گزارشهای مختلف دربارۀ چنین برنامهای، تبصرۀ 21 از لایحۀ بودجه حذف شد اما از مهر ماه، وزارت آموزش و پرورش همین برنامه را بهطور گسترده تحت عنوان «مدارس حمایتی» در دستور کار قرار داده است.
برخلاف ادعای مدیران عالی وزارتخانه که اجرای این برنامه را محدود به مناطق روستایی میدانند و تعداد بسیار پایین دانشآموز در این مناطق را دلیل اصلی میدانستند، حالا این برنامه به کلانشهرها کشیده شده و مدارس دولتی پرجمعیت را هدف قرار داده است و مدارس زیادی با دانشآموز به پیمانکار خصوصی واگذار شدهاند.
در کنار مسئلۀ دگردیسی مدرسه در چنین برنامههایی، وجود حفرههایی اینچنینی در نظام حکمرانی که بهراحتی با تغییر یک عنوان میتوان نظام قانونگذاری را دور زد، جای تأمل دارد؛ هرچند استراتژی «دورزدن» یکی از استراتژیهای غالب در تعارضهای نظام سیاستگذاری ایران است.
پیشتر نیز در همین حوزۀ آموزش، برخیها که ایدۀ مدارس کوپنی را با خود وارد کرده بودند، آنرا تحت عنوان «مدارس تقاضامحور» در طرح تحول بنیادین آموزش و پرورش گنجاندند.
انتهای پیام/