به گزارش خبرگزاری تسنیم از مناطق سیل زده جاسک، بدون آنکه بدانم چرا اما ناخودآگاه به چادری در محل اسکان موقت روستائیان سیل زده رفتم وجود چند کودک توجهم را به خود جلب کرد، کنارشان نشستم لوگو خبرگزاری را به آنها دادم و گفتم درخواستهایتان را از مردم و مسئولان بگویید.
گمان میکردم دخترکان نجیب بلوچ برایم از عروسک و اسباب بازیهای دخترانه بگویند تصور میکردم پسرها بگویند دوچرخه میخواهم یا اسباب بازیهای دیگر، اما دیدم آنها از درس و مدرسه می گویند.
کودکان بلوچ نگران درس بودند چند روزی مدرسهشان تعطیل شده از درسهای خود عقب افتادهاند، نگران مدرسه فرسوده خود بودند که حالا البته گل کامل آن را پوشانده بود و نیمکتها بیرون کلاسها رخ نمایی میکردند.
میگویند سیل که آمد کتابهای ما را هم با خود برد "برایمان کتاب و لباس بیاورید" این کودکان گویی به آیندهای امیدوار هستند که راهش تنها از تحصیل میگذرد، گویی رنج بی پایان هم نوعان خود را به درستی درک کردهاند و تنها راه خلاصی از دشواریهای زندگی را ادامه تحصیل میدانند.
از لباسهای مندرسی که به تن دارند برایم میگویند و میخواهند مردم و مسئولان یاری گر روزهای سخت این نجیب مردمان باشند، می بینید چه دنیای معصومی دارند سقف آرزوهایشان کیف و کفش و لباس نو است و بس، هم نوعانمان در مناطق سیل زده شرق هرمزگان را تنها نگذاریم و در حد توان با کیف، کفش و لباس و یا حتی کتابی به یاریشان بشتابیم.
در ادامه گزارش اختصاصی خبرگزاری تسنیم از درخواستهای کودکان سیل زده شرق هرمزگان را مشاهده خواهید کرد:
گزارش از میثم میرزاده
انتهای پیام/864/ش