به گزارش خبرگزاری تسنیم از دشتیاری، اخیراً طی گزارشاتی عنوان شد که نه تنها شهرستان دشتیاری، بلکه جنوب سیستان و بلوچستان دارای محورهای مواصلاتی نه چندان مناسب است که در گفتوگو با مدیرکل راهداری و حملونقل جادهای جنوب استان از کافی نبودن بودجه برای رسیدگی به این موضوعات خبر دادیم.
مدیرکل راهداری و حمل و نقل جادهای جنوب استان معتقد است باید اولویتبندیهایی نیز در نظر داشته باشیم و برای مثال برای محورهای مواصلاتی کم عبور و مرور نمیتوان هزینههای هنگفتی نیز در نظر گرفت و در واقع جایگزینی آبنماها در ازای پل روی برخی رودخانهها در این منطقه به دلیل همین موضوع محدودیت بودجه عنوان شد.
مشکل اصلی مردم این منطقه نیز عدم وجود پل و متعاقباً وجود آبنماهایی در جاده است که موقع باران و سیلاب اوضاع رفت و آمد را ناممکن میکند به حدی که در سیل دیماه گذشته بخشی از روستاهای این منطقه، حدوداً دو هفته به طور کامل در محاصره سیلاب قرار گرفتند و حتی مردم این مناطق مدعی شدند که اگر سیل ما را نکشد؛ نبود راه نابودمان میکند!
در آخرین گزارشات، اهالی روستاهای گرمیبیت بالا و پایین، کهنانیکش بالا، جغربیت، کهیربرز بالا و پایین با جمعیتی بالغ بر 3500 نفر، طی تماسهایی با خبرنگاران تسنیم اعلام کردند که راههایی که نداشتند هیچ، با وجود سیلابهای اخیر تمامی کشاورزیشان نیز نابود شده و این روزها روزگارشان از گذشته نیز دشوارتر میگذرد.
وحید برم به عنوان نماینده این مردم در گفتوگو با خبرنگار تسنیم اظهار داشت: از همان ابتدای سال 86 قرار بر ساخت پل روی رودخانه باهوکلات شد، من پیگیر کارها بودم و قرار بود یک پل هشت دهانهای سی متری، برای رفت و آمد مردم روستاهای مذکور بسازند اما در کمال ناباوری، بعد از مدتی متوجه شدم که بودجه ساخت پل ما به روستای دیگری تعلق گرفته است!
دهیار روستای گرمیبیت افزود: طبق آخرین برآوردها 17 میلیارد تومان، هزینه ساخت این پل میشود که بر اساس آخرین نامهنگاری با مدیرکل راهداری و حمل و نقل جادهای جنوب استان، ایشان نظر دادند ابتدا هزینهها از منابع ملی تامین شوند.
وی ادامه داد: این ماجرا نیز از آنجا شروع شد که طبق نظر آقایان مسئول و به دلیل عدم اولویت قرار داشتن راه روستایی ما، تصمیم گرفته شد که این بار نیمی از هزینهها از منابع ملی و نیمی از هزینهها نیز از منابع استانی تامین شوند که با پیش آمدن این بحث، مشکلات ما بیشتر از پیش شد.
برم اضافه کرد: ما این پل را برای قشنگی نمیخواهیم، این پل نیاز اصلی مردمان این تعداد روستا است، آنها پل را برای این میخواهند که امورات روزانهشان حل شود؛ گذر از رودخانه باهوکلات حتی با خودروهای شاسیبلند نیز کار راحتی نیست و بیشتر بچههای روستا برای درس خواندن یا کار کشاورزی، مجبورند با پای برهنه از رودخانه بگذرند.
به گفته دهیار روستای گرمی بیت، در حقیقت حالا که باید بودجه ساخت این پل، نیمی توسط منابع استانی و نیمی توسط منابع ملی تامین شود، پاسکاریها از ناحیه بودجه استان به بودجه ملی و بالعکس، شروع کار ساخت این پل را با دشواریهای بیشتری روبهرو کرده است.
گزارش از سیدخلیل موسوینیا
انتهای پیام/395/ ع